Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

POSTANOWIENIE

Dnia 13 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku

Wydział XII Cywilny Sekcja do Spraw Egzekucyjnych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Joanna Krata

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2024 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej Km (...) z wniosku wierzyciela Horyzont Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko dłużnikowi A. D.

na skutek skargi dłużnika na punkty 2, 3 i 6 postanowienia Komornika Sądowego (...) M. W. z dnia 9 sierpnia 2024 r.

postanawia:

1.  oddalić skargę;

2.  kosztami postępowania obciążyć dłużnika A. D., uznając je za uiszczone w całości.

Sędzia Joanna Krata

UZASADNIENIE

Dłużnik A. D., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, w dniu 26 sierpnia 2024 r. wniósł skargę na punkty 2, 3 i 6 postanowienia Komornika Sądowego (...) M. W. z dnia 9 sierpnia 2024 r. w sprawie egzekucyjnej Km(...).

Skarżący podniósł, że w toku postępowania egzekucyjnego doszło do upadku tytułu wykonawczego będącego podstawą do wszczęcia egzekucji, z uwagi na nieprawidłowość doręczenia nakazu zapłaty. Wobec powyższego, zdaniem dłużnika, to wierzyciel powinien zostać obciążony kosztami postępowania egzekucyjnego w całości, bowiem w sprawie doszło do niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Skarżący zarzucił Komornikowi bezpodstawne zastosowanie przepisu art. 770 §1 k.p.c. i ewentualny brak zastosowania art. 30 ustawy o kosztach komorniczych.

Dłużnik wniósł o zmianę punktów 2, 3 i 6 postanowienia Komornika z dnia 9 sierpnia 2024 r. poprzez nieobciążanie dłużnika kosztami postępowania egzekucyjnego oraz przyznanie dłużnikowi kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym. Ponadto, skarżący wniósł o zasądzenie od wierzyciela na rzecz dłużnika kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

Komornik przekazał uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności wraz z aktami egzekucyjnymi Km (...), wnosząc o oddalenie skargi dłużnika w całości jako bezzasadnej.

Sąd ustalił, co następuje:

Postępowanie egzekucyjne w sprawie Km (...) zostało wszczęte na wniosek wierzyciela H. Z. z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi A. D. w oparciu o tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 12 grudnia 2023 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie (sygn. akt VI Nc-e (...)), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 20 lutego 2024 r. Na tytule wykonawczym widnieje adnotacja o doręczeniu odpisu nakazu zapłaty dłużnikowi w trybie art. 139 k.p.c. na adres ul. (...) w G..

We wniosku egzekucyjnym wierzyciel wskazał, że adresem zamieszkania dłużnika jest adres przy ul. (...) w G..

Pismem z dnia 11 kwietnia 2024 r. Komornik zawiadomił dłużnika o wszczęciu przeciwko niemu egzekucji z nieruchomości, doręczając korespondencję na adres zamieszkania dłużnika wskazany we wniosku egzekucyjnym (k. 36 w zw. z k. 37a akt Km). Dłużnik osobiście odebrał korespondencję.

Zarządzeniem z dnia 30 lipca 2024 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie zawiadomił Komornika o upadku tytułu wykonawczego (k. 50 akt Km). Postanowieniem z dnia 30 lipca 2024 r. Starszy Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie uchylił postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności, z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty (k. 9 akt Co). W uzasadnieniu innego postanowienia z tego samego dnia wskazano, że pozwany uprawdopodobnił, iż w okresie w którym próbowano mu doręczyć nakaz zapłaty pracował zagranicą (k. 9 akt Co).

Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2024 r. Komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 824 § 1 pkt 5 k.p.c. i ustalił koszty postępowania egzekucyjnego na kwotę 2 233,70 zł, obciążając nimi dłużnika w całości (k. 51 akt Km). Na koszty te złożyły się udokumentowane wydatki, opłata z art. 29 ust. 4 u.k.k w kwocie 150 zł, oraz koszty zastępstwa prawnego wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 1800 zł.

Sąd zważył, co następuje:

Skarga dłużnika nie zasługiwała na uwzględnienie.

W myśl art. 770 k.p.c. to dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Przy czym koszty te ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszty egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego (…). Przepis powyższy zawiera prawną regulację kosztów postępowania egzekucyjnego i stanowi lex specialis do art. 98 k.p.c. i następne. Tym samym, obowiązującą w postępowaniu rozpoznawczym regułę odpowiedzialności za wynik procesu zastąpiono w postępowaniu egzekucyjnym zasadą odpowiedzialności dłużnika za koszty egzekucji, połączoną z zasadą kosztów celowych. Dłużnik zatem przeważnie zawsze ponosi koszty egzekucji, ale tylko w zakresie kosztów, które są zarazem niezbędne i celowe.

Wskazać należy, iż pojęcie niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego nie jest zdefiniowane w przepisach kodeksu postępowania cywilnego ani w przepisach ustawy komornikach sądowych i egzekucji.

Sąd, dokonując analizy zarzutów skargi dłużnika w oparciu o zawartość akt postępowania egzekucyjnego, posiłkował się wciąż aktualnym stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu uchwały z dnia 8 marca 2013 r. (III CZP 109/12), z którego to uzasadnienia wynika, iż: „(…) sama utrata mocy przez nakaz zapłaty nie jest okolicznością przesądzającą o tym, że egzekucja została wszczęta przez wierzyciela niecelowo. W takim przypadku, istotnymi okolicznościami pozwalającymi ocenić celowość wszczęcia postępowania egzekucyjnego mogą być natomiast - ocenianie ad casum - konkretne, rzeczywiste okoliczności, które doprowadziły do upadku mocy nakazu zapłaty, o ile zdoła je wykazać dłużnik w skardze na czynności komornika. Jeżeli podstawą wszczęcia egzekucji był nakaz zapłaty, który utracił moc po wszczęciu egzekucji dla oceny ewentualnej niecelowości wszczęcia postępowania egzekucyjnego istotne jest, czy wierzyciel wszczął egzekucję, nie wiedząc o przyczynach, które doprowadziły do późniejszej utraty mocy nakazu zapłaty, np. obiektywnej przeszkodzie, która uniemożliwiła dłużnikowi (pozwanemu) złożenie w terminie sprzeciwu (o chorobie pozwanego, jego nieobecności w miejscu zamieszkania) albo wadliwości w doręczeniu nakazu zapłaty pozwanemu. Zatem sam upadek nakazu zapłaty w toku czynności procesowych podjętych przez dłużnika nie uzasadnia przyjęcia, że w chwili, gdy wierzyciel dysponujący tytułem wykonawczym skierował wniosek do organu egzekucyjnego o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, nie były to czynności celowe”.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż w sprawie Km(...) wszczęcie i prowadzenie egzekucji było celowe. Wierzyciel w momencie wszczęcia egzekucji posiadał tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności, uprawniający go do uruchomienia procedury przymusowej egzekucji sądowej.

Dłużnik nie wykazał, by wierzyciel - przy zachowaniu standardów należytej staranności - mógł mieć wiedzę o konkretnych, rzeczywistych okolicznościach, które doprowadziły do upadku nakazu zapłaty. Zaniechanie przez stronę skarżącą inicjatywy w tym zakresie ograniczyło podstawę ustaleń Sądu do dokumentów zgromadzonych w aktach egzekucyjnych i aktach sprawy, z nich zaś wynika, że u podstaw upadku tytułu wykonawczego legło uprawdopodobnienie, iż w okresie w którym próbowano doręczyć pozwanemu nakaz zapłaty – ten pracował zagranicą. W świetle materiału dowodowego zaoferowanego Sądowi, nie sposób przyjąć, że o tej okoliczności wierzyciel mógł mieć jakąkolwiek wiedzę.

Z akt egzekucyjnych wynika, iż dłużnik w toku postępowania egzekucyjnego podejmował korespondencję pod adresem wskazanym przez wierzyciela we wniosku egzekucyjnym, pod który doręczony został wcześniej odpis nakazu zapłaty. Ponadto, dłużnik składając skargę, również posługiwał się tym adresem. W zaistniałej sytuacji, nie sposób wskazać zaniedbania po stronie wierzyciela w ustaleniu adresu zamieszkania dłużnika.

Wobec uznania, iż wszczęcie i prowadzenie egzekucji w sprawie Km (...) było celowe, wszelkimi kosztami postępowania egzekucyjnego powinien zostać obciążony dłużnik. W konsekwencji brak podstaw do przyznania dłużnikowi kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym.

Koszty ustalone zostały w prawidłowej wysokości. Wierzyciel reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył wniosek o zwrot kosztów postępowania egzekucyjnego, w tym kosztów zastępstwa prawnego w wysokości 50% stawki z §8 ust. 1 pkt 7) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika uzasadniona jest wartością egzekwowanego świadczenia oraz faktem wszczęcia egzekucji z nieruchomości. Prawidłowo Komornik ustalił opłatę na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o kosztach komorniczych; zarzut dłużnika braku zastosowania art. 30 tej ustawy jest całkowicie nietrafny.

W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 767 k.p.c. w zw. z art. 770 §1 k.p.c., orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach postępowania wywołanego wniesieniem skargi, Sąd orzekł w punkcie 2 postanowienia, w oparciu o przepisy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 108 k.p.c. Sąd miał na względzie okoliczność, iż skarga dłużnika nie była zasadna, nie należy się zatem jemu zwrot kosztów od wierzyciela.

Sędzia Joanna Krata

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

(...)

3.  (...)

G., dnia 13.11.2024 r.

Sędzia Joanna Krata