Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku X Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Adrianna Kłosowska

Protokolant: Mateusz Patelczyk

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim

po rozpoznaniu w dniach 30 marca 2017r., 23 maja 2017r., 11 lipca 2017r., 11 września 2018r., 8 października 2018r. i 22 października 2018r. na rozprawie

sprawy:

1. P. W. , syna M. i A., ur. (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

1.  w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 1 lipca 2014r. i nie później niż 27 listopada 2014r. przy ul. (...) w P. działając wspólnie i w porozumieniu z P. D. (1) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru zabrał w celu przywłaszczenia tłok do skutera m. (...) wartości 540 zł, tłok do skutera m-ki B. wartości 540 zł, cewkę do magneta od skutera m-ki Y. wartości 780 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 12.000 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 780 zł, puszkę elektryczną do skutera wodnego Y. o wartości 10000zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 780 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera Y. wartości 780 zł, cewkę do magneta wartości 780 zł, tłok do skutera m-ki B. wartości 540 zł, paliwo do motorówki w ilości ok. 100 litrów wartości 500 zł, urządzenie elektroniczne nr (...).03 wartości 600 zł, urządzenie elektroniczne nr (...).03 o wartości 600 zł, urządzenie elektroniczne nr (...) wartości 700 zł, dwieosłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 200 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 30 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 60 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 700 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 900 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 1000 zł, zestaw trzech gaźników z napisem (...) i oznaczeniami „495” i oznaczeniami 807-1, (...) 807-1 i 495 wartości 5000 zł, komputer do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 3000 zł, urządzenie w obudowie z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o podstawie prostokąta z napisami (...) (...)- (...) JAPAN o wartości 300 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 5000 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 500 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 2500 zł, metalowy element obudowy – osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 2500 zł powodując straty o łącznej wartości 51610 zł na szkodę Z. S.,

tj. o czyn z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

2.  w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 1 stycznia 2014r. i nie później niż 3 listopada 2014 roku przy ul. (...) w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru pomógł w ukryciu różnego rodzaju środków pirotechnicznych o nieustalonej ilości o wartości nie mniejszej niż 710 zł pochodzących z przestępstwa kradzieży popełnionej na szkodę Z. S.,

tj. o czyn z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 291 § 1 k.k.

2. W. , syna T. i M., ur. (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 1 lipca 2014r. i nie później niż 27 listopada 2014r. w miejscowości S. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przyjął lub nabył przedmioty pochodzące z przestępstwa kradzieży popełnionego na szkodę Z. S. w postaci: tłoka do skutera m. (...) wartości 540 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 12.000 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 780 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 780 zł, dwie osłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 200 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 30 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 60 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami (...)/ (...) CANADA 278 000 906, 710 000 025, 278 001 399. (...).” wartości 4000 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 700 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 900 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 1000 zł, zestaw trzech gaźników z napisem (...) i oznaczeniami „495” i oznaczeniami 807-1, (...) 807-1 i 495 wartości 5000 zł, kompresor do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 3000 zł, urządzenie w obudowie z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o podstawie prostokąta z napisami (...) (...)- (...) JAPAN o wartości 300 zł, trzy sztuki używanych śrub napędowych o wartości 3000 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 5000 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 500 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 2500 zł, metalowy element osłony z napisem (...) wartości 900 zł, metalowy element obudowy - osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 2500 zł,

tj. o czyn z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 291 § 1 k.k.

przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie przepisów kodeksu karnego obowiązujących do dnia 30 czerwca 2015r.

orzeka:

I.  oskarżonego P. W. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia uznaje za winnego tego, że w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 1 lipca 2014r. i nie później niż 27 listopada 2014r. przy ul. (...) w P. działając wspólnie i w porozumieniu z P. D. (1) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru zabrał w celu przywłaszczenia tłok do skutera m. (...) wartości 490 zł, tłok do skutera m-ki B. wartości 490 zł, cewkę do magneta od skutera m-ki Y. wartości 380 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 2480 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 110 zł, puszkę elektryczną do skutera wodnego Y. o wartości 2480 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 110 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera Y. wartości 110 zł, cewkę do magneta wartości 380 zł, tłok do skutera m-ki B. wartości 490 zł, paliwo do motorówki w ilości ok. 100 litrów wartości 500 zł, urządzenie elektroniczne nr (...).03 wartości 160 zł, urządzenie elektroniczne nr (...).03 o wartości 220 zł, urządzenie elektroniczne nr (...) wartości 510 zł, dwie osłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 160 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 25 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 105 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 590 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 210 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 230 zł, kompresora do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 1240 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 890 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 370 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 750 zł, metalowy element obudowy – osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 970 zł powodując straty o łącznej wartości 14.450 zł na szkodę Z. S., tak opisany czyn kwalifikuje z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i skazując go za ten występek na mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

II.  oskarżonego P. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia czynu który kwalifikuje z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i skazując go za ten występek, na mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego w punktach I (pierwszym) i II (drugim) wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności oraz grzywny i orzeka karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 230 (dwustu trzydziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

IV.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej w pkt III (trzecim) wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 4 ( cztery ) lata;

V.  oskarżonego W. N. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia uznaje za winnego tego, że w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 1 lipca 2014r. i nie później niż 27 listopada 2014r. w miejscowości S., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjął lub nabył przedmioty pochodzące z przestępstwa kradzieży popełnionego na szkodę Z. S. w postaci: tłoka do skutera m. (...) wartości 490 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 2480 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 110 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 110 zł, dwie osłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 160 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 25 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 105 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 590 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 210 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 230 zł, kompresor do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 1240 zł, trzy sztuki używanych śrub napędowych o wartości 1910 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 890 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 370 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 750 zł, metalowy element osłony z napisem (...) wartości 210 zł, metalowy element obudowy - osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 970 zł, tak opisany czyn kwalifikuje z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i skazując go za ten występek, na mocy art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

VI.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej w pkt V (piątym) wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 3 ( trzy ) lata;

VII.  na podstawie art. 230 § 1 k.p.k. zarządza zwrot dowodów rzeczowych zapisanych w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) pod poz. 19-21,23-25, 27, 29, 32 – 37 Z. S., pod poz. 22 M. W., pod poz. 28 i 30 W. N. (1);

VIII.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonych kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie po 2.353,03 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt trzy złote) oraz opłatą w wysokości 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) od W. N. (1) i 760 zł (siedemset sześćdziesiąt złotych) od P. W..

Sygn. akt X K 960/15

UZASADNIENIE

W oparciu o zgromadzony i ujawniony na rozprawie głównej materiał dowodowy, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. N. (1) był pracownikiem Z. S. prowadzącego działalność gospodarczą związaną z naprawą skuterów wodnych i łodzi motorowych. Pracował na stanowisku kierownika. W tym samym czasie w warsztacie pracował również P. D. (1), zaś w maju 2014 roku zatrudnienie znalazł tam również P. W..

Następnie, w czerwcu 2014 roku W. N. (1) złożył wypowiedzenie i bezpośrednio po zakończeniu współpracy ze Z. S. założył własną działalność gospodarczą o tym samym profilu, co przedsiębiorstwo swojego poprzedniego pracodawcy. W. N. (1) dzięki wcześniejszej wieloletniej współpracy ze Z. S. znał przy tym sposoby składowania w warsztacie części zamiennych i wiedział, że nieuprawnione zabranie którejś z nich długo może pozostać niezauważone. W związku z powyższym zaczął systematycznie, w razie braku części zamiennych w swoim warsztacie, dzwonić do P. D. (1) i pytać, czy ten ma daną cześć na sprzedaż. W. N. (1) miał przy tym pełną świadomość, że P. D. (1) nie zajmuje się działalnością związaną ze sprzedażą tego typu towarów i jedyna okoliczność, w jakiej ma z nimi styczność jest praca na rzecz Z. S.. Tym samym obaj mężczyźni wiedzieli, że pytając o możliwość „sprzedania” W. N. (1) danej części zamiennej, faktycznie oskarżony pytał, czy P. D. (1) jest w stanie ukraść dla niego taką część. W zamian W. N. (1) płacił P. D. (1) 1/3 ceny, jaką sam uzyskał od klienta. Składane przez W. N. (1) zamówienia były przy tym realizowane niezwłocznie, bądź to tego samego dnia, gdy P. D. (1) otrzymał od niego telefon, gdy jeszcze był w pracy, bądź to następnego dnia, gdy W. N. (1) dzwonił do niego wieczorem. O nawiązanej między P. D. (1) i W. N. (1) współpracy P. D. (1) poinformował P. W. prosząc go o pomoc w kradzieżach, na co ten się zgodził. Współpraca miedzy mężczyznami wyglądała w następujący sposób: P. D. (1) wynosił potrzebne W. N. (2) części z magazynu lub szukał ich „na warsztacie” pokrzywdzonego, po czym odkładał je w przejściu prowadzącym do wyjścia z warsztatu, gdzie zawsze było dużo urządzeń i tym samym te dołożone przez P. D. (1) nie budziły niczyich podejrzeń; stamtąd skradzione elementy zabierał P. W. i dostarczał je W. N. (1). P. D. (1) tylko dwa razy sam zwiózł części do W. N. (1).

W ten sposób od lipca 2014 roku do 27 listopada 2014 roku P. D. (1) i P. W. ukradli z warsztatu Z. S., a następnie wydali, w tym odpłatnie W. N. (2) części w postaci: tłoka do skutera m. (...) wartości 490 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 2480 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 110 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 110 zł, dwie osłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 160 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 25 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 105 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 590 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 210 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 230 zł, kompresor do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 1240 zł, trzy sztuki używanych śrub napędowych o wartości 1910 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 890 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 370 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 750 zł, metalowy element osłony z napisem (...) wartości 210 zł, metalowy element obudowy - osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 970 zł.

Ponadto gdy pewnego dnia P. D. (1) i P. W. zorientowali się, że w jednej z umieszczonych w warsztacie motorówek znajduje się paliwo, zlali je do baniaków, podzielili po połowie i przeznaczyli na własny użytek. Łącznie zabrali w ten sposób 100 litrów paliwa o wartości 500 zł.

Tym samym spowodowali u Z. S. szkodę w wysokości 14.450 zł

Dowody: częściowo zeznania świadka A. S. k. 193-196 oraz k. 2-4 akt X K 649/15; zeznania pokrzywdzonego Z. S. k. 87-97 oraz k. 45-45, 51-54, 75-77, 118-119, 277-278, 330-332 akt X K 649/15; zeznania świadka M. W. k. 191-193 oraz k. 235 akt X K 649/15; zeznania świadka A. B. k. 114-116 oraz k. 239-240 akt X § 649/15; zeznania świadka S. C. k. 159-161 akt ź k. 581-582 akt X K 649/15; zeznania świadka P. M. k. 228 oraz k. 318 akt X K 649/15; częściowo zeznania P. U. k. 120-121 oraz k. 321 akt X K 649/15; zeznania świadka P. P. (1) k. 116-118 oraz k. 232-233 akt X K 649/15; zeznania świadka R. Z. k. 118-119 oraz k. 343 akt X K 649/15; zeznania świadka M. Ż. k. 158-159 oraz k. 364 akt X K 649/15; zeznania świadka A. C. k. 189-190 oraz k. 366 akt X K 649/15; zeznania świadka M. F. k. 190-191 oraz k. 552 akt X K 649/15; opinia biegłego rzeczoznawcy k. 250-267; protokół przeszukania k. 80-83, 84-85 akt X K 649/15; częściowo wyjaśnienia P. W. k. 151-154 oraz k. 113-114, 219-220, 549-550, 604 akt X K 649/15; częściowo wyjaśnienia W. N. (1) k. 55-61 oraz k. 125-127, 349-351, 508-511, 549-550, 619 akt X K 649/15; częściowo wyjaśnienia i zeznania P. D. (1) k. 211-219 oraz k. 107-108, 223-225v., 508-511, 598.

Poza prowadzeniem działalności gospodarczej związanej z naprawą skuterów wodnych i (...) w okresie zimowym zajmował się również sprzedażą fajerwerków, które w ciągu roku przechowywał w magazynie znajdującym się obok warsztatu. W 2014 roku P. D. (1) wynajmował od Z. S. mieszkanie znajdujące się nad warsztatem i w pewnym momencie zorientował się, że pomieszczenie, gdzie przechowywane są fajerwerki nie jest w żaden sposób zabezpieczone – bez problemu można się do niego dostać przesuwając płytę ze sklejki zasłaniającą jeden z otworów w ścianie. Po dokonaniu tego odkrycia zaczął systematycznie wynosić z magazynu kartony z fajerwerkami. Następnie wiedząc, że P. W. znajduje się w posiadaniu przyczepki, poprosił go o pomoc w przetransportowaniu fajerwerków do garażu użyczonego mu przez jego kolegę M. D.. P. W. zgodził się, mimo iż wiedział, że fajerwerki te zostały skradzione Z. S.. Za pomoc otrzymał od P. D. (1) kilka paczek fajerwerków, po 3-4 sztuki każda.

Dowody: częściowo zeznania świadka A. S. k. 193-196 oraz k. 2-4 akt X K 649/15; zeznania pokrzywdzonego Z. S. k. 87-97 oraz k. 45-45, 51-54, 75-77, 118-119, 277-278, 330-332 akt X K 649/15; zeznania świadka M. D. k. 100-101 akt X KL 649/15; częściowo wyjaśnienia P. W. k. 151-154 oraz k. 113-114, 219-220, 549-550, 604 akt X K 649/15; częściowo wyjaśnienia i zeznania P. D. (1) k. 211-219 oraz k. 107-108, 223-225v., 508-511, 598; protokół przeszukania k. 26-28v.

Słuchany w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego P. W. oświadczył, iż rozumie treść stawianych mu zarzutów i przyznaje się do popełniania zarzucanych mu czynów. Opisał też, w jakich okolicznościach dokonywał zaboru rzeczy na szkodę Z. S. i opisał jak pomagał w ukryciu należących do pokrzywdzonego fajerwerków.

W toku rozprawy, wyjaśniając w charakterze oskarżonego, P. W. potrzymał treść złożonych wcześniej wyjaśnień.

Vide: wyjaśnienia oskarżonego P. W. k. 151-154 oraz k. 113-114, 219-220, 549-550, 604 akt X K 649/15.

W. N. (1) wyjaśniając w toku postepowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego oświadczył, iż rozumie treść stawianych mu zarzutów i nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podnosił, iż korzysta z części zamiennych pochodzących z legalnego źródła, zaś Z. S. wystosował pod jego adresem zarzuty działając z chęci zemsty za otwarcie przez oskarżonego działalności gospodarczej o taki samym profilu jak przedsiębiorstwo pokrzywdzonego.

Wyjaśniając przed Sądem jako oskarżony W. N. (1) potrzymał treść złożonych wcześniej oświadczeń i wyjaśnień.

Vide: wyjaśnienia oskarżonego W. N. (1) k. 55-61 oraz k. 125-127, 349-351, 508-511, 549-550, 619 akt X K 649/15.

Z uwagi na wymóg zwięzłości uzasadnienia wynikający z art. 424 § 1 k.p.k. odstąpiono od cytowania całości wyjaśnień oskarżonych odstępując do wskazanych powyżej kart akt postępowania.

P. W. ma wyksztalcenie średnie techniczne. Jest kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. pracuje jako mechanik osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 2.000 zł miesięcznie. Ogólny stan jego zdrowia jest dobry; nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo. Nie był uprzednio karany.

Dowody: dane osobopoznawcze k. 110-111 akt X K 649/15; dane o karalności k. 290.

W. N. (1) ma wykształcenie wyższe. Jest żonaty i ma dwoje małoletnich dzieci pozostających na jego utrzymaniu. Utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 1.800 zł miesięcznie. Stan jego zdrowia jest dobry. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo. Nie był uprzednio karany.

Dowody: dane osobopoznawcze k. 120-121 akt X K 649/15; dane o karalności k. 291.

Sąd zważył, co następuje:

Poddając szczegółowej analizie przeprowadzone i ujawnione w toku rozprawy głównej dowody, Sąd doszedł do przekonania, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w pełni uzasadnia przypisanie oskarżonym sprawstwa zarzucanych im czynów, ze zmianami ich opisu, o czym szerzej poniżej.

Analizując treść zeznań Z. S. i A. S. Sąd stwardził, że tylko w części mogły one posłużyć za podstawę dokonanych ustaleń. Opisali oni szczegółowo w jaki sposób doszło do ujawnienia kradzieży fajerwerków, a następnie ujawnienia braków na magazynie warsztatu. Z. S. podał przy tym szczegółowe wyliczenia w kwestii wartości sztucznych ogni, które nie zostały zakwestionowane w toku postepowania. Wskazał też kogo podejrzewa o dokonanie tej kradzieży, mając zaś na uwadze wyjaśnienia P. D. (1) i P. W. należało stwierdzić, że podniesione przez pokrzywdzonego w tym względzie uwagi były jak najbardziej trafne. Co zaś tyczy się okoliczności dokonywania na szkodę Z. S. kradzieży części do łodzi motorowych i skuterów wodnych, Sąd dokonując ustaleń w przedmiocie ich wartości bazował na wskazaniach biegłego. Sąd w tym zakresie zważył, iż posiadanie przez rzeczoznawcę specjalistycznej wiedzy w zakresie dokonywania tego typu wycen, pozwoliła mu na precyzyjniejsze określnie cen tych przedmiotów, aniżeli zrobił to pokrzywdzony. Dlatego w tym zakresie Sąd dał wiarę opinii biegłego, a nie wycenie dokonanej przez pokrzywdzonego. Odnosząc się dalej do sugestii W. N. (1), jakoby Z. S. celowo obciążał go ponad miarę, poprzez błędne wskazywanie na przedmioty, które oskarżony pozyskał z legalnego źródła, jako na elementy pochodzące z kradzieży, Sąd uznał, że nie znajduje ona odzwierciedlenia w rzeczywistości. Choć w istocie, treść zeznań M. W. i S. C. oraz wskazanie biegłego rzeczoznawcy nakazały stwierdzić, iż niewielka cześć zatrzymanych u W. N. (1) przedmiotów w istocie nie pochodziła od pokrzywdzonego, pomimo ich wskazania przez Z. S., to nie sposób stwierdzić, aby nieprawidłowe ich rozpoznanie było podyktowane złą wolą w/w. Nie należy zapominać, iż pokrzywdzony i oskarżony W. N. (1) mieli prowadzić przedsiębiorstwa o tożsamych profilach, w ramach których wykorzystywali podobne części zamienne. Z oczywistych względów mogło zatem dojść do błędów w ich rozpoznawaniu, tym bardziej, iż w większości były to części używane, bez numerów identyfikujących ich. Istotne jest jednak, iż przed przeszukaniem w miejscu pracy W. N. (1), pokrzywdzony wymienił część rzeczy, których brak zauważył w swoim warsztacie, opisał je i wskazał, że braki zaczął zauważać około roku czasu wstecz, tyle że początkowo nie miał podejrzeń kto dokonuje zaboru. Następnie w toku przeszukania rzeczy opisane przez pokrzywdzonego zostały znalezione u oskarżonego. Odnosząc się natomiast do zeznań A. S. traktujących o możliwości rozpoznania przez nią skradzionych z warsztatu części zamiennych, Sąd uznał, że budzą one wątpliwości. Świadek utrzymywała w czasie rozprawy, że nie miałaby problemu z rozpoznaniem skradzionych rzeczy, powoływała się bowiem, na sporządzenie ich dokumentacji zdjęciowej oraz oznaczenie ich specjalnym smarem. Tymczasem okoliczności te nie były podnoszone na wcześniejszym etapie postępowania, co wydaje się dziwne z uwagi na znaczenie, jakie mogły mieć dla postępowania. Nadto nie bez znaczenia pozostało, iż posiadanie przez A. S. wiadomości, co do skradzionych elementów skuterów i łodzi motorowych zakwestionował sam pokrzywdzony podając, że „córka nie miała zasadniczo dostępu do zakupów części, bo nie miała o tym pojęcia”. Wobec powyższego Sąd uznał, że A. S. zdecydowanie przeceniła w tym względzie swoje możliwości, kierując się chęcią udzielenia pomocy swojemu ojcu – pokrzywdzonemu. Nie ulega jednak wątpliwości, że pokrzywdzony bez żadnych wątpliwości wskazał na przedmioty, które mu zginęły, co w połączeniu z wyjaśnieniami P. W. i P. D. (1) pozwoliło na dokonanie ustaleń faktycznych w tym zakresie. Zeznań pokrzywdzonego Z. S. nie dyskredytuje zdaniem Sądu fakt, że część zatrzymanych rzeczy okazała się być własnością innych osób. Zauważyć bowiem należy, że czynność przeszukania była sytuację stresującą również dla pokrzywdzonego, odbywała się pod presją czasu, oczywiste jest również, że pokrzywdzonemu zależało na odzyskaniu jak największej część skradzionych mu rzeczy. Fakt, iż pokrzywdzony następnie weryfikował, czy zatrzymane rzeczy faktycznie należały wcześniej do niego w istocie zwiększa jego wiarygodność, wskazuje bowiem, że nie miał zamiaru obciążać oskarżonego ponad miarę. Nadto, z uwagi na fakt, że większość części była używana, zrozumiałe jest, w toku czynności przeszukania mogło dojść do pomyłki, które jednak zostały zweryfikowane w toku dalszego postępowania.

Analizując zeznania funkcjonariuszy Policji – P. P. (2), R. Z., M. Ż., M. F. i A. C., którzy w dniu 28 listopada 2014 roku dokonywali czynności przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez W. N. (1) i zatrzymania znalezionych tam przedmiotów mogących pochodzić z kradzieży, Sąd stwierdził, że brak jest podstaw aby uznać je za niewiarygodne. W pierwszej kolejności warto podkreślić, że na ocenę wiarygodności omawianych zeznań nie miał wpływu fakt, że wszystkie one (w szczególności zeznania R. Z.) były lakoniczne. Zdaniem Sądu nie wynikało to z chęci zatajania przez świadków znanych im informacji, lecz z faktu częstego przeprowadzania przez nich, w ramach wykonywanych obowiązków służbowych, podobnych czynności. Trudno oczekiwać, aby wobec powyższego, świadkowie, słuchani w toku postępowania przygotowawczego na kilka miesięcy po zdarzeniach będących przedmiotem ich zeznań, mogli odnieść się do nich szczegółowo. Tym bardziej za logiczne należało uznać, że słuchani w toku rozprawy, wobec znacznego upływu czasu, pamiętali jeszcze mniej. Istotnym było natomiast, iż funkcjonariusze zgodnie podnosili, że zatrzymanie rzeczy odbyło się przy asyście podejrzanego, który wskazywał im jakie rzeczy mogły pochodzić z jego warsztatu, co z koeli podlegało dalszej weryfikacji w toku postepowania. W tym kontekście warto zaznaczyć, że wbrew sugestiom oskarżonego W. N. (1) wskazanego sposobu wytypowania przedmiotów podlegających zajęciu nie sposób było uznać za wadliwy. Oczywistym było bowiem, że skoro zatrzymywane rzeczy miały pochodzić z kradzieży na szkodę Z. S. jego pomoc w ich ujawnieniu była niezbędna. Z drugiej strony podkreślenia wymaga, że o nieprawidłowości zajęcia nie mógł przesądzać też fakt, omyłkowego zatrzymania, obok przedmiotów skradzionych, również kilku pochodzących z legalnego źródła. Specyfika przedmiotów poszukiwanych w czasie zatrzymania – fakt, że były to typowe części wykorzystywane przy naprawie skuterów wodnych i łodzi – sprawiła, że ich rozpoznanie ad hoc, z czasie przeszukania było znacznie utrudnione, zwłaszcza że w grę wchodziło rozpoznanie kilkunastu rzeczy, nie zaś jednej, czy dwóch. Należy przy tym przypomnieć, iż osoby dokonujące czynności zatrzymania przedmiotów na etapie postępowania przygotowawczego nie przesądzają o ich faktycznym pochodzeniu, do zatrzymania wystarczy bowiem samo podejrzenie, iż mogą one pochodzić z kradzieży, co niewątpliwe miało miejsce w niemniejszej sprawie. Okoliczność, że w późniejszym czasie co do kilku z zatrzymanych urządzeń ustalono, że nie stanowiły one własności Z. S. nie świadczyło więc o dopuszczeniu się przez funkcjonariuszy jakichkolwiek nadużyć i tym samym, zdaniem sądu, nie wskazywało na niewiarogodność wymienionych świadków.

Za niebudzące wątpliwości uznano zeznania A. B. – klienta W. N. (1), który podał, że zatrzymana w warsztacie oskarżonego śruba sportowa marki SOLA została zakupiona przez niego. Wskazanie te korelowały zaś z treścią dokumentów w postaci przedłożonych przez świadka umów i faktur, uznano je zatem za wiarygodne. Twierdzenia świadka miały zaś znaczenie dla ustalenia, czy przedmiot ten pochodził z kradzieży, czy też nie.

Do wyeliminowania z opisu zarzucanego W. N. (1) czynu urządzenia elektronicznego z oznaczeniami (...)/ (...) CANADA 278 000 906, 710 000 025, 278 001 399. (...).” przyczyniły się natomiast zeznania M. W. w korelacji ze wskazaniami biegłego rzeczoznawcy S. G.. M. W. podał bowiem, iż w warsztacie W. N. (1) w momencie jego zatrzymania znajdował się m.in. oryginalny moduł zapłonowy pochodzący z jego skutera wodnego, biegły zdołał zaś powiązać wskazany wyżej przedmiot z rzeczonym skuterem w sposób, który nie budził wątpliwości. W konsekwencji zeznania M. W. uznano za prawdziwe i stwierdzono, że oskarżony wszedł w posiadanie modułu zapłonowego ze skutera świadka z sposób zgodny z prawem.

Podobnie oceniono zeznania S. C.. Również i on podawał, że był klientem W. N. (1) i wskazał, jakie sprzęty u niego zostawił. W korelacji z wnioskami płynącymi z opinii biegłego rzeczoznawcy twierdzenia świadka jawiły się jako w pełni wiarygodne i stanowiły przyczynek do wyeliminowania z opisu stawianego W. N. (1) zarzutu zestaw trzech gaźników z napisem (...) i oznaczeniami „495” i oznaczeniami 807-1, (...) 807-1 i 495 oraz urządzenie w obudowie z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o podstawie prostokąta z napisami (...) (...)- (...) JAPAN.

Oceniając zeznania P. M. Sąd stwierdził, że były one mało konkretne. Choć bowiem świadek podnosił, że zlecał W. N. (1) naprawy swojej motorówki i skutera, w związku z czym w warsztacie oskarżonego w dniu 28 listopada 2014 roku znajdowały się zakupione przez niego części, to jednocześnie stwierdził, że nie jest w stanie rozpoznać, które podzespoły zarówno skutera wodnego, jak i motorówki nalezą do niego. Analizując wskazane zeznania, jak i pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż depozycje te nie mogły, w myśl zasady z art. 5 § 2 k.p.k. posłużyć do wyeliminowania z opisu zarzucanych oskarżonym czynów urządzeń, które można by funkcjonalnie powiązać ze skuterem, czy motorówką świadka. Po pierwsze, elementy te nie są bowiem unikatowe, a zatem mogły znaleźć się w warsztacie W. N. (1) w innych okolicznościach, aniżeli dostarczone przez P. M.; po wtóre – każde z nich (stator cewki ładowarki, komputer do skutera Bombardier, trzy sztuki używanych śrub napędowych, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01” oraz metalowy element obudowy – osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt.), zostało bez żadnych wątpliwości rozpoznane przez Z. S. oraz przez P. D. (2), jako pochodzące z warsztatu pokrzywdzonego. Wobec powyższego Sąd dokonał ustaleń w zakresie pochodzenia wskazanych przedmiotów w oparciu o zdecydowanie bardziej kategorycznych i konkretnych zeznanych właśnie P. D. (1) i Z. S., pomijając depozycje P. M..

Podobnie oceniono zeznania P. U. – klienta W. N. (1), który 8 września 2014 roku zostawił w warsztacie oskarżonego swój skuter wodny marki K. model (...) 1100 do naprawy. Świadek podnosił, że jedna z zatrzymanych w toku przeszukania rzeczy – przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19 cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową mogła stanowić jego własność, dostarczoną oskarżonemu przez świadka, jako element niezbędny do usunięcia usterki jego skutera. P. U. argumentował przy tym, że wskazany skuter jest rzadko spotykany w związku z czym będzie istniało duże prawdopodobieństwo, że skoro rzeczone przewody z puszką elektryczną służą do naprawienia właśnie tego modemu, to pochodziły od niego, nie zaś z warsztatu pokrzywdzonego. Tok rozumowania świadka jawił się wprawdzie jako jak najbardziej logiczny, nie mniej jednak nie należało przy tym zapominać, iż Z. S. prowadził działalność związaną z naprawą skuterów wodnych na szeroką skalę, podobnie jak W. N. (1) mógł zatem naprawiać również i rzadziej spotykane modele. Nie bez znaczenia pozostało nadto, iż P. W. wyjaśnił, iż „na pewno” zabrał właśnie to urządzenie od pokrzywdzonego i zawiózł je do W. N. (1); zaś Z. S. rozpoznał je jako pochodzące ze swojego warsztatu.

Przechodząc do oceny wyjaśnień i zeznań P. D. (1) Sąd doszedł do przekonania, iż brak jest podstaw aby zakwestionować ich prawdziwość. W/w ze szczegółami opisał sposób, w jaki dokonywał kolejnych kradzieży na szkodę Z. S., nie ukrywając tym samym żadnych niekorzystnych dla siebie danych. Jego depozycje uznano zatem za szczere, a nadto nie bez znaczenia pozostawało, iż w pełni korespondowały one z wyjaśnieniami P. W.. Mając na uwadze treść wyjaśnień i zeznań P. D. (1) Sąd uznał, że pozbawione logiki są twierdzenia W. N. (1), jakoby P. D. (1) miał na celu wyłącznie bezpodstawne obciążenie go. Na skutek swoich relacji P. D. (1) sam poniósł bowiem odpowiedzialność karną, w sprawie brak zaś jakichkolwiek danych, które pozwalałyby na przyjęcie, że niechęć w/w do W. N. (1) była tak wielka, że kosztem własnych interesów obciążył oskarżonego. W dalszej kolejności należało stwierdzić, iż P. D. (1) miał dokonywać kradzieży dla W. N. (1) przez dłuższy czas, a jego łupem padały przeróżne urządzenia. Mając to na względzie, Sąd stwierdził, iż uzasadnione względami logiki było, że finalnie, wyjaśniając, czy następnie zeznając, nie był on w stanie wyszczególnić wszystkich zabranych z warsztatu części zamiennych. Tym bardziej, iż proceder ten miał trwać dłuższy okres czasu, dotyczyć wielu rzeczy, w których posiadaniu P. D. (1) był jedynie chwilę, do czasu ich przekazania celem dostarczenia W. N. (1). Jednocześnie pominięte, jako nie mające znaczenia dla sprawy zostały wyjaśnienia w/w w zakresie, w jakim opisał on okoliczności kradzieży popełnionej przez siebie na szkodę Z. S., w ramach której, miał zabrać z warsztatu dla siebie kilka elementów wymiennych i umieścić w garażu M. D., aby później znaleźć dla nich kupca. Zdarzenie to nie było w żaden sposób powiązane z osobami P. W., czy W. N. (1), nie miało więc znaczenia w niniejszym postępowaniu.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wiarygodności zeznań M. D.. Szczerze wskazywał on, że jego znajomy P. D. (1) przywoził do niego na przechowanie różne rzeczy. Zeznania te potwierdził zarówno P. D. (1), jak i P. W.. Jednocześnie zaś żaden z oskarżonych nie wskazywał na współudział M. D. w popełnieniu zarzucanych im czynów. W konsekwencji Sąd nie podważył również zapewnień świadka, iż nie znał pochodzenia przechowywanych w jego garażu przedmiotów i nie interesowała go ta kwestia.

W odnirsieniu do zeznań I. D. i B. D. – krewnych P. D. (1), Sąd stwierdził, że są one wiarygodne. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, a nadto jawiły się jako szczere, żadna z okoliczności sprawy nie wskazywała bowiem, aby P. D. (1) angażował matkę i siostrę w swoja przestępczą działalność.

Odnosząc się do zeznań A. K., w ocenie Sądu nie mogą one stanowić nawet pośredniego dowodu w sprawie. Świadek odnosił się w nich do okoliczności nawiązania przez siebie i zakończenia współpracy ze Z. S., sugerując, że nie jest on osobą godną zaufania. Z omawianych zeznań nie wynikało jednak, jak subiektywne odczucia świadka miałyby zostać odniesione do okoliczności niniejszej sprawy, zwłaszcza wobec przyznania się tak przez P. D. (1), jak i P. W. do winy. W konsekwencji depozycje A. K. pominięto.

Pominięte, jako niemające znaczenia dla sprawy zostały również zeznania A. Z., H. W., K. W. (1), K. W. (2) i K. W. (1), gdyż wskazani świadkowie nie mieli wiedzy na temat okoliczności popełniania przez oskarżonych zarzucanych im czynów.

Podobnie oceniono zeznania K. W. (3), który choć podnosił, że kiedyś jakiś chłopak przyszedł do pizzerii, w której pracował świadek i proponował, że uiści cenę za pizzę zostawiając świadkowi fajerwerki. K. W. (3) nie pamiętał jednak żadnych szczegółów tego zdarzenia, w tym personaliów rzeczonego chłopaka, nie sposób było zatem uznać jego depozycji za miarodajne dowody.

Świadkowie A. W. i J. N. skorzystały z przysługującego im prawa do odmowy składania zeznań.

Sąd nie znalazł również podstaw do zakwestionowania autentyczności dokumentów, w szczególności w postaci: danych o karalności, danych osobo poznawczych, protokołów oględzin i przeszukań. Brak w sprawie innych dokumentów, które mogłyby podważyć autentyczność wymienionych, bądź też zakwestionować ich autorstwo i treści w nich zawarte. Mając ponadto na uwadze zgodność danych wynikających z powyższych dokumentów z treścią zeznań pokrzywdzonego oraz pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym, brak było podstaw do zakwestionowania wiarygodności wskazanych dowodów.

Sąd nie miał zastrzeżeń, co do wiarygodności wydanej w sprawie opinii biegłego rzeczoznawcy. Wskazana opinia nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości. Została ona sporządzona przez biegłego w zakresie jego specjalności zawodowej, zgodnie ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia zawodowego. Zaprezentowane zaś wnioski korespondują z całokształtem materiału dowodowego w zakresie, w jakim został on uznany za wiarygodny. Wnioski opinii nie były również kwestionowane przez żadną ze stron.

Mając na względzie powyższe Sąd dał wiarę wyjaśnieniom P. W. i uznał za niebudzące wątpliwości jego przyznanie się do winy. Oskarżony opisał bowiem szczegółowo metody działań, jakie podejmował wspólnie z P. D. (1). Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku P. D. (1) Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony nie miał podstaw aby podawać nieprawdę w sytuacji, gdy miałaby ona przemawiać również na jego niekorzyść. Zastrzeżeń Sadu nie budził przy tym fakt, iż wyjaśnienia P. W. nie były w pełni zbieżne z twierdzeniami P. D. (1), w zakresie katalogu kradzionych części. Mając na względzie rozpiętość okresu, w jakim dochodziło do kradzieży, jak i to, że jak podawał P. D. (1) kilkukrotnie miała miejsce sytuacja, że nie korzystał on z transportu współoskarżonego, logiczne dla Sądu było, że P. W. mógł nie pamiętać dokładnie, co zostało skradzione pokrzywdzonemu.

Przechodząc do oceny wyjaśnień W. N. (1), Sąd stwierdził, że było one nakierowane wyłącznie na uchronienie się przez oskarżonego przed odpowiedzialnością karną. Z tego względu, w przekonaniu Sądu W. N. (1) starał się zdyskredytować pokrzywdzonego wprost twierdząc, że jest on osobą nieuczciwą, mściwą i mającą znajomości w Policji, dzięki którym dokonano niezgodnego z prawem zajęcia jego mienia. Tymczasem, okoliczność iż oskarżony popełniał przestępstwa paserstwa na szkodę pokrzywdzonego potwierdził zarówno P. D. (1), jak i P. W.. Okolicznością ekskulpującą nie mogło być również to, że część z rzeczy znajdujących się w warsztacie W. N. (1) pochodziło z legalnego źródła. To, że część elementów zamiennych była dostarczana oskarżonemu przez samych klientów, zaś część zamawiana przez niego, nie przekreślało wiarygodność wskazań P. W. i P. D. (3). Wobec charakteru prowadzonej przez W. N. (1) działalności, logicznym było, iż mógł on zapewniać sobie zaopatrzenie z różnych źródeł, w tym nielegalnych. Prawidłowość rozpoznania przez pokrzywdzonego części zamiennych wskazanych w zarzucie została zaś skutecznie podważona jedynie w trzech przypadkach (co do urządzenia elektronicznego z oznaczeniami (...)/ (...) CANADA 278 000 906, 710 000 025, 278 001 399. (...).”, zestawu trzech gaźników z napisem (...) i oznaczeniami „495” i oznaczeniami 807-1, (...) 807-1 i 495 oraz urządzenia w obudowie z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o podstawie prostokąta z napisami (...) (...)- (...) JAPAN). W przypadku innych przedmiotów znajdowała zaś potwierdzenie w treści depozycji P. D. (1) albo P. W.. Dlatego Sąd nie dał wiary przeciwnym twierdzeniom oskarżonego.

Mając na uwadze przedstawioną wyżej analizę materiału dowodowego Sąd uznał, że zasadne jest przypisanie oskarżonemu P. W. sprawstwa występku kwalifikowanego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Wskazany oskarżony między 1 lipca 2014 roku a 27 listopada 2014 roku systematycznie zabierał w celu przywłaszczenia należące do Z. S. przedmioty. Oskarżony ewidentnie postępował przy tym z zabranymi przedmiotami, jak ze swoja własnością, o czym świadczy fakt, że odsprzedawał je W. N. (1).

Odnosząc się dodatkowo do kwestii wskazania w stawianym oskarżonemu P. W. zarzucie okoliczności, iż działał on wspólnie i w porozumieniu z P. D. (1), Sąd zważył, że istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu wspólne działanie co najmniej dwóch osób, z których każda obejmuje swym zamiarem urzeczywistnienie wszystkich przedmiotowych znamion czynu przestępnego. Obiektywnym elementem współsprawstwa jest nie tylko wspólna (w sensie przedmiotowym) realizacja znamion określonej w odpowiednim przepisie tzw. czynności czasownikowej, lecz także taka sytuacja, która charakteryzuje się tym, że czyn jednego współsprawcy stanowi dopełnienie czynu drugiego współsprawcy albo popełnione przestępstwo jest wynikiem czynności przedsięwziętych przez współsprawców w ramach dokonanego przez nich podziału ról w przestępnej akcji. Natomiast subiektywnym elementem, a zarazem warunkiem niezbędnym współsprawstwa jest porozumienie oznaczające nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie co najmniej dwóch osób w akcji przestępnej. Porozumienie to jest czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie dopełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa [zob. wyrok SN z dnia 24 maja 1976 r., Rw 189/76, OSNKW 1976, nr 9, poz. 117]. Wspólne wykonanie czynu zabronionego oznacza, iż współdziałający sprawcy łącznie (nie zaś każdy z osobna) muszą zrealizować komplet jego ustawowych znamion. Do przyjęcia współsprawstwa nie jest zatem konieczne, aby każdy ze współdziałających realizował wszystkie znamiona, lecz by prowadziła do tego suma ich zachowań. Co więcej, dla wykazania istnienia współsprawstwa nie jest konieczne ustalenie, iż do zawarcia porozumienia doszło przed podjęciem przestępczych zachowań może zostać bowiem nawet w trakcie czynu, nawet i w sposób dorozumiany.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało stwierdzić, że zarówno P. W., jak i P. D. (1) obejmowali swoim zamiarem chęć dokonania zaboru wskazanych przedmiotów oraz ich odpłatnego przekazania W. N. (1), działając w ramach ustalonego wcześniej planu. W konsekwencji, choć dzielili między siebie czynności sprawcze, to (zabór rzeczy, ich wywiezienie z przedsiębiorstwa (...) i przekazanie W. N. (1)), to jednocześnie łącznie realizowali komplet znamion wskazanych w art. 278 § 1 k.k.

Stosownie do treści art. 291 § 1 k.k. przestępstwa tego dopuszcza się natomiast ten, kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego, nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia. Paserstwo z art. 291 § 1 k.k. jest przy tym przestępstwem umyślnym, może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Zamiar sprawcy nakierowany jest na uzyskanie władztwa nad rzeczą, jej przyjęcie, pomoc do zbycia lub ukrycia. Konieczna jest tu zatem świadomość, że rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego. Omawiany występek jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego (postanowienie SN z 22.12.2006 r., II KK 96/06, OSNwSK 2006/1, poz. 2579). Oznacza to, że do odpowiedzialności sprawcy konieczna jest jego wiedza, że rzecz pochodzi z czynu zabronionego, albo uświadamianie sobie tej możliwości i godzenie się z nią (wyrok SN z 24.05.2011 r., III KK 360/10, LEX nr 860619). Należy jednak wskazać, że czynności wykonawcze paserstwa w postaci nabycia rzeczy, pomocy do jej zbycia, przyjęcia i pomocy do ukrycia wymagają zamiaru bezpośredniego (A. Marek, kom. do art. 291 k.k. [w:] A. Marek, Kodeks..., LEX 2010). W pozostałych przypadkach należy rozważyć odpowiedzialność karną na podstawie treści art. 292 k.k. (tzw. paserstwo nieumyślne). Do wypełnienia znamion paserstwa z art. 291 k.k. nie jest konieczna bliższa wiedza o czynie zabronionym, z którego rzecz została uzyskana. Irrelewantne pozostają tu również zależności pomiędzy paserem a sprawcą, co powoduje, że nawet nabycie rzeczy od osoby, która nie jest świadoma przestępnego pochodzenia rzeczy, może w określonych realiach nie wyłączać odpowiedzialności karnej. Wystarczy tu bowiem obiektywne stwierdzenie przestępczego pochodzenia rzeczy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że nie ulega wątpliwości, że W. N. (1) dopuścił się występku z art. 291 § 1 k.k. Systematycznie, między 1 lipca 2014 roku a 27 listopada 2014 roku w P. zlecał on P. D. (2) działającemu wspólnie i w porozumieniu z P. W. dostarczanie sobie elementów niezbędnych do dokonywania napraw łodzi i skuterów, jakich dokonywał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wiedział przy tym, że elementy te będą zabierane z warsztatu Z. S. bez jego zgody i wiedzy. We wskazanym czasie nabył w ten sposób przedmioty w postaci: tłoka do skutera m. (...) wartości 490 zł, regulator napięcia do skutera m-ki Y. wartości 2480 zł, cewka wysokiego napięcia do skutera m-ki Y. wartości 110 zł, cewkę wysokiego napięcia do skutera K. wartości 110 zł, dwie osłony filtrów z napisami „O. F. U. (...), (...), (...) 25 (...) 1979 (...) wartości 160 zł, filtr oleju z napisami (...) P. (...)” wartości 25 zł, filtr oleju z napisami (...) wartości 105 zł, urządzenie elektroniczne z oznaczeniami „No. De serie: (...)-N. I. le: 96/01/24 278-000-510” wartości 590 zł, urządzenie elektroniczne z napisami „M AROMAT (...)-P-12V (...) JAPAN (...)” wartości 210 zł, stator cewki ładowania – urządzenie metalowe w kształcie koła z oznaczeniem na wewnętrznym pierścieniu „9 TY” wartości 230 zł, kompresor do skutera Bombardier z napisami 2015-2, 867 164, (...) AUSTRIA, (...) i oznaczeniami o treści 867 151, (...), (...) AUSTRIA wartości 1240 zł, trzy sztuki używanych śrub napędowych o wartości 1910 zł, urządzenie elektryczne z oznaczeniami o treści Y. M.: 04/01”, (...), E. F.: (...).184DA” wartości 890 zł, przewody z puszką elektryczną – element obudowy z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o wymiarach 19cm x 8,5 cm z wystającą z niego wiązką przewodów zakończoną kostką podłączeniową wartości 370 zł, metalowy element osłonowy pomalowany z zewnątrz farbą koloru białego, noszący widoczne ślady użytkowania, z zamontowanym elementem z uzwojeniami w ilości 18 sztuk, z napisami o treści „ (...)” oraz (...) wartości 750 zł, metalowy element osłony z napisem (...) wartości 210 zł, metalowy element obudowy - osłony z ożebrowaniem od zewnętrznej strony, wystającą wiązką różnokolorowych przewodów w otulinie koloru czarnego zakończonych wtyczką z urządzeniem z uzwojeniami w ilości 12 szt., na wewnętrznej stronie osłony widoczne oznaczenia „66V 409#1” wartości 970 zł. Ewidentnie zatem W. N. (1) zachowaniem swoim wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa paserstwa umyślnego działając przy tym w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k.

W tym miejscu należy wskazać, że wobec zeznań M. Wronieckiego i treści opinii biegłego S. G., Sąd za celowe uznał wyeliminowanie z opisu stawianych oskarżonym czynów urządzenie elektroniczne z oznaczeniami (...)/ (...) CANADA 278 000 906, 710 000 025, 278 001 399. (...).”, zestaw trzech gaźników z napisem (...) i oznaczeniami „495” i oznaczeniami 807-1, (...) 807-1 i 495 oraz urządzenie w obudowie z tworzywa sztucznego w czarnym kolorze o podstawie prostokąta z napisami (...) (...)- (...) JAPAN. Na podstawie treści wskazanej opinii biegłego doszło również do precyzyjnego określenia wartości skradzionych przedmiotów, co skutkowało przyjęciem, że szkoda wywołana czynem w majątku pokrzywdzonego wyniosła 14.450 zł.

Mając dodatkowo na uwadze treść niebudzących oświadczeń P. W., Sąd za zasadne uznał przypisanie również i jemu sprawstwa czynu z art. 291 § 1 k.k. popełnionego w warunkach czynu ciągłego. P. W. w nieustalonym czasie jednak nie później niż 1 stycznia 2014 roku i nie później niż 3 listopada 2014 roku, w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru pomagał P. D. (1) w ukryciu skradzionych wcześniej przez P. D. (1) różnego rodzaju środków pirotechnicznych o nieustalonej ilości o wartości nie mniejszej niż 710 zł popełnionej na szkodę Z. S..

W tym miejscu, w pierwszej kolejności, wyjaśnić należy, dlaczego Sąd w niniejszej sprawie zastosował przy orzekaniu wyroku przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk. W związku z tym, że przepisy kodeksu karnego obowiązujące w czasie popełnienia przez oskarżonych przypisanych im w wyroku czynów zostały w istotny sposób zmienione ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396), należało rozstrzygnąć kwestię tzw. konkurencji ustaw, czyli rozstrzygnąć, która z ustaw byłaby dla oskarżonych względniejsza. Stosownie do zgodnego stanowiska doktryny i orzecznictwa, które Sąd orzekający w sprawie w pełni podziela, ocena, która z konkurujących ustaw jest względniejsza dla oskarżonego, zawsze wymaga uwzględnienia okoliczności konkretnej sprawy (vide: uchwała SN z dnia 24 listopada 1999 r., I KZP 38/99, OSNKW 2000, nr 1-2, poz. 5). Aprobując przytoczony pogląd, Sąd orzekający w sprawie dostrzegł, iż generalnie sytuacja oskarżonych w obu stanach prawnych jest podobna - zagrożenie karne przewidziane w art. 278 § 1 k.k., czy też 291 § 1 k.k. jest bowiem identyczne. Nie mniej jednak mając na względzie okoliczności sprawy w tym w szczególności fakt możliwego przyjęcia względem obu oskarżonych, w obliczu ich uprzedniej niekaralności, pozytywnej prognozy kryminalistycznej, Sąd założył, iż wobec P. W. i W. N. (1) w razie wymierzenia im kar pozbawienia wolności zastosowanie winna znaleźć instytucja warunkowego zawieszenia kary, o czym szerzej poniżej. Tymczasem obecnie obowiązujące przepisy nie dopuszczają możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym rok, (art. 69 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r.), podczas gdy zgodnie z treścią art. 69 § 1 k.k. w brzmieniu z daty popełniania przez oskarżonych przypisanych im przestępstw, możliwość taka istniała w stosunku do kar pozbawienia wolności na okres nie przekraczający dwóch lat. Biorąc więc pod uwagę, iż w świetle okoliczności sprawy, wymierzenie w/w kary pozbawienia wolności przekraczającej jeden rok jawiło się jako wysoce prawdopodobne, należało stwierdzić, że na gruncie przepisów obowiązujących w dacie wyrokowania jej warunkowe zawieszenie nie byłoby możliwe. Tym samym Sąd uznał, iż przepisy obowiązujące obecnie są mniej korzystne dla oskarżonego niż przepisy dotychczasowe i w konsekwencji – że w niniejszej sprawie zastosować należało przy orzekaniu wyroku przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku na podstawie art. 4 § 1 k.k.

Rozważając kwestię kar dla oskarżonych za opisane powyżej czyny, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać pod uwagę przepis art. 53 § 1 kk, zgodnie z którym Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z brzmieniem przepisów stanowiących podstawę skazania P. W. podlegał karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat tak za pierwszy, jak i za drugi z zarzucanych mu czynów. Uwzględniając przywołane powyżej dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., Sąd doszedł do przekonania, iż najwłaściwszą karą dla oskarżonego za kradzież jakiej się dopuścił będzie kara 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywna w wymiarze 200 stawek dziennych po 10 zł każda – wobec działania oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; natomiast w odniesieniu do czynu z art. 291 § 1 k.k. – kara w stosunkowo niskim wymiarze – 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywna w wymiarze 40 stawek dziennych po 10 zł każda (na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k.). W ocenie Sądu w obydwu przypadkach, okolicznością obciążającą oskarżonego stanowił fakt, iż działał on w umyślnie, planowo realizując założenia przyjęte wspólnie z P. D. (1) i W. N. (1), tym samym w pełni świadomie łamiąc obowiązujący porządek prawny. Nie bez znaczenia pozostawało w tym względzie, że działanie oskarżonego było wyjątkowo perfidne, okradał on bowiem przez kilka miesięcy swojego pracodawcę, a zatem osobę, która zatrudniając go i dając dostęp do składowanych w warsztacie materiałów obdarzyła go tym samym swoim zaufaniem. Dodatkowo oskarżonego obciążał fakt działania w warunkach czynu ciągłego, czyniąc sobie niejako dodatkowe źródło dochodu kosztem pokrzywdzonego. Za okoliczności łagodzące uznano natomiast uprzednią niekaralność P. W., jak i to, że szkoda wyrządzona pokrzywdzonemu była średniej wielkości. Znaczenie miała również przyjęta przez oskarżonego w toku postępowania postawa – przyznanie się przez niego do winy i złożenie wyjaśnień, które przyczyniły się do dokonania ustaleń w sprawie. Wobec takich okoliczności, wskazane kary pozbawienia wolności orzeczone wobec P. W. nie mogą być w ocenie Sądu poczytane za nieadekwatne, a w żadnym razie – za rażąco łagodne.

Jednocześnie wskazać należy, iż wysokość orzeczonych wobec oskarżonego stawek dziennych grzywien, w przekonaniu Sądu, spełnia dyrektywy określone w przepisie art. 33 § 1 i 3 k.k., zgodnie z którą ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Mając na względzie, iż choć oskarżony osiąga stały miesięczny dochód jest on stosunkowo niski, określenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę minimalna 10 zł jest w ocenie Sądu uzasadnione.

W związku z tym, że P. W. dopuścił się popełnienia dwóch przestępstw, zanim w stosunku do któregokolwiek z nich zapadł wyrok, Sąd w punkcie III uzasadnianego orzeczenia, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. połączył orzeczone względem niego kary i orzekł karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawiania wolności oraz grzywnę w wymiarze 230 stawek dziennych po 10 zł każda– przy zastosowaniu zasady asperacji. W ocenie Sądu za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej we wskazanym wymiarze przemawiała z jednej strony okoliczność, iż wszystkich zarzucanych mu czynów oskarżony dopuścił się właściwie w tym samym czasie i na szkodę tej samej osoby, z drugiej zaś fakt, iż choć zachowania jego były skierowane przeciwko temu samemu dobru prawnie chronionemu, to jednocześnie polegały na przedsiębraniu różnych czynności i tym samym zakwalifikowano je z różnych artykułów. Nadto podkreślenia wymaga, iż Sąd nie dopatrzył się względem oskarżonego żadnych szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem przy łączeniu wymierzonych mu kar zasady pełnej absorpcji lub też kumulacji.

Następnie, biorąc pod uwagę, iż wymierzona oskarżonemu P. W. kara łączna pozbawienia wolności nie przekracza dwóch lat, jak i mając na względzie warunki i właściwości osobiste oskarżonego Sąd uznał, iż rokuje on pozytywne prognozy i kara pozbawienia wolności spełni swoje funkcje nawet wówczas, gdy jej wykonanie zostanie warunkowo zawieszone. Decydujące w tym względzie było, iż oskarżony nie wchodził wcześniej w konflikt z prawem, zaś aktualnie, prowadzi ustabilizowane życie. W konsekwencji nie sposób uznać go za osobę zdemoralizowaną. Z tych też względów, Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, na okres 4 lat tytułem próby. Orzeczony okres próby, pozwoli w ocenie Sądu skutecznie zweryfikować przyjętą, pozytywną prognozę kryminologiczną, co do przyszłej postawy oskarżonego.

Co zaś tyczy się W. N. (1), Sąd zważył, iż uwzględniając dyrektywy z art. 53 k.k. oraz zagrożenie karne przewidziane w art. 291 § 1 k.k., zasadnym będzie wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 10 zł każda – na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k.

Oceniając bowiem stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz rozmiar jego zawinienia sąd stwierdził, że również i on działał w pełni umyślnie. Działania W. N. (1) były bowiem planowe, ustalane z pozostałymi oskarżonymi, którym W. N. (1) niejako składał zamówienia na należące do pokrzywdzonego urządzenia. Jako osoba dorosła i niewykazująca żadnych zaburzeń, z całą pewnością rozeznawał się przy tym w ogólnie obowiązujących normach prawnych i tym samym wiedział, że jego zachowanie opisane zarzutem nosi znamiona przestępstwa. Istotne było nadto, że oskarżony nie korzystał z „usług” P. W. i P. D. (1) jednorazowo, lecz przez dłuższy czas. Na korzyść oskarżonego poczytano mu natomiast jego uprzednią niekaralność. W tych okolicznościach uzasadnione było właśnie wymierzenie W. N. (2) kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku. Nadmienić należy ponadto, że określając wysokość stawki dziennej grzywny w minimalnej wysokości, Sąd miał na względzie, iż W. N. (1) osiąga niski miesięczny dochód mając jednoczenie na swoim utrzymaniu dwoje dzieci.

Sąd zdecydował też o zawieszeniu wymierzonej oskarżonemu W. N. (1) kary pozbawienia wolności na okres 3 lat tytułem próby, na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k., mając na uwadze, iż wcześniej nie był on karany. Na tej podstawie Sąd stwierdził, że wejście przez oskarżonego w konflikt z prawem miało charakter incydentalny, a tym samym nie sposób uznać go za osobę zdemoralizowaną. Wobec powyższego efektywne wykonywanie kary pozbawienia wolności w warunkach izolacji penitencjarnej nie wydaje się konieczne dla osiągnięcia celów kary. Orzeczony okres próby, pozwoli w przekonaniu Sądu skutecznie zweryfikować przyjętą, pozytywną prognozę kryminologiczną, co do przyszłej postawy oskarżonego.

Sąd zważył dalej, iż stosownie do treści art. 230 § 2 k.p.k., zatrzymane rzeczy należy zwrócić osobie uprawnionej niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Z analizy akt sprawy wynika, że dowody rzeczowe wskazane w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 19-21,23-25, 27, 29, 32 – 37 należą od Z. S. zaś dowody rzeczowe wskazane pod pozycją 22 – od M. W.. Dalej w kwestii dowodów wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 28 i 30 – należało uznać, że stanowią one własność W. N. (1). Wobec prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie, dowody te są obecnie zbędne dla postępowania karnego, należało je więc zwrócić wskazanym osobom.

Na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd obciążył oskarżonych kosztami sądowymi: wydatkami w kwotach po 2.353,03 zł oraz opłatą w wysokości 580 zł od oskarżonego W. N. (1) i w kwocie 760 zł od oskarżonego P. W.. Sąd zważył, że w orzeczeniu kończącym postępowanie sąd zawsze określa, kto je ponosi. Zgodnie z wolą ustawodawcy od skazanych w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa. Ponadto, Sąd przy rozstrzyganiu tej kwestii kierował się ogólną zasadą sprawiedliwego postępowania zgodnie z którą, każdy kto przez swoje zawinione zachowanie spowodował wszczęcie postępowania karnego, zobowiązany jest do poniesienia jego kosztów. Oskarżeni są osobami czynnymi zawodowo, tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, że uiszczenie kosztów sądowych, byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na ich sytuację majątkową.

(...)