Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2017r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku X Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

Protokolant: Magdalena Barska

po rozpoznaniu w dniach 10.01.2017r., 07.03.2017r. oraz 04.05.2017r. sprawy Z. T. (1) , syna W. i A., urodzonego (...), PESEL (...);

oskarżonego o to, że:

w dniu 05 sierpnia 2016 roku w miejscowości Ż. powiat (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem ciężarowym marki V. (...) numer rejestracyjny (...) w wyniku niedostatecznego prowadzenia obserwacji drogi oraz niedostosowania prędkości do panujących warunków drogowych, uderzył w tył poprzedzającego samochodu osobowego marki V. (...) numer rejestracyjny (...) kierowanego przez P. C., który zatrzymał się przy osi jezdni sygnalizując zamiar wykonania manewru skrętu w lewo, nieumyślnie spowodował u pasażera samochodu osobowego – M. Ś. obrażenia ciała w postaci wymagającej zaopatrzenia chirurgicznego rany tłuczonej prawego podudzia w okolicy kostki bocznej ze złamaniem kostki bocznej prawej leczonym zachowawczo, charakter, rozległość i umiejscowienie uszkodzeń ciała wskazują, że spowodowały one naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia na czas trwający dłużej niż 7 dni,

tj. o czyn z art. 177§1 k.k.

I.  Ustalając, że w okolicznościach nie budzących wątpliwości oskarżony Z. T. (2) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, który stanowi występek określony w art. 177§1 k.k. i przyjmując, że wina oskarżonego oraz społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, na podstawie art. 66§1 i 2 k.k. oraz art. 67§1 k.k. warunkowo umarza wobec niego postępowanie na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

II.  Na podstawie art. 67§3 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. Ś. nawiązkę w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) złotych.

III.  Na podstawie art. 626§1 k.p.k. i art. 624§1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Na oryginale właściwy podpis

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. T. (2) pracował jako kierowca. W dniu 05 sierpnia 2016r. w ramach wykonywanej pracy kierował samochodem ciężarowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jechał drogą wojewódzką (...) z kierunku S. w kierunku S..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. T. (1) (k. 67v).

W tym samym czasie kierujący samochodem osobowym V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) P. C. wraz z M. Ś., który siedział obok kierowcy na miejscu pasażera, jechali drogą wojewódzką (...) ze S. w kierunku S.. Tego dnia widoczność była dobra, jednak kropił deszcz, droga była mokra.

Dowód: protokół oględzin miejsca wypadku drogowego (k. 5-7), zeznania świadka P. C. (k. 20v, 117-118), zeznania świadka M. Ś. (k. 23v, 116).

Około godziny 11.30 w miejscowości Ż. P. C. zatrzymał się na swoim pasie drogi, włączając lewy kierunkowskaz z zamiarem skrętu w lewo w kierunku J., przepuszczając pojazdy jadące z naprzeciwka, w tym pojazd kierowany przez E. J..

Dowód: zeznania świadka P. C. (k. 20v, 117), zeznania świadka M. Ś. (k. 23v, 116), zeznawania świadka E. J. (k. 32v), wyjaśnienia oskarżonego Z. T. (1) (k. 67v).

Z. T. (2) poruszał się samochodem ciężarowym za samochodem osobowym kierowanym przez P. C.. Gdy P. C. włączył kierunkowskaz i zatrzymał się, chcąc skręcić w lewo, Z. T. (2) rozpoczął hamowanie, jednak nie zdążył zatrzymać się uderzając w tył V. (...). Widząc w lusterku zbliżający się samochód ciężarowy, P. C. w ostatniej chwili ruszył jeszcze autem, aby zminimalizować skutki uderzenia jego samochodu przez samochód prowadzony przez Z. T. (1).

Dowód: protokół oględzin miejsca wypadku drogowego (k. 5-7), protokół oględzin pojazdu (k. 8-9. 10-11), zeznania świadka P. C. (k. 20v, 117-118), zeznania świadka M. Ś. (k. 23v), wyjaśnienia oskarżonego Z. T. (1) (k. 67v).

Na skutek uderzenia do przodu przemieściło się siedzenie pasażera i jego prowadnica wbiła się w nogę M. Ś., który doznał rany tłuczonej prawego podudzia i złamania kostki bocznej prawej. Charakter, umiejscowienie i rozległość uszkodzeń u M. Ś. wskazują, że spowodowały one naruszenie czynności narządu ciała (narządu ruchu) i rozstrój zdrowia na czas trwający dłużej niż 7 dni. Z badania wykonanego w dniu 22.12.2016r. wynika, że po złamaniu kostki bocznej prawej występuje u pokrzywdzonego niepełny zrost kostny. Z ubezpieczenia OC (...) S.A. wypłaciło 5.200 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 1.737,25 zł. tytułem odszkodowania.

Dowód: zeznania świadka P. C. (k. 20v), zeznania świadka M. Ś. (k. 23v, 116), dokumentacja medyczna (k. 27), opinia sądowo-lekarska (k. 36-37), kopia wyniku badania RTG (k. 109), dokumentacja lekarska (k. 110-111), informacja (...) S.A. (k. 145-146).

Zarówno P. C. jak i Z. T. (2) w czasie prowadzenia pojazdów nie znajdowali się pod wpływem alkoholu.

Dowód: protokół z przebiegu badania (k. 2, 4).

Z. T. (2) jest żonaty, posiada troje dorosłych dzieci. Nie był karany. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Obecnie u oskarżonego rozpoznano guza prawej struny głosowej.

Dowód: dane osobopoznawcze (k. 67, 72), dokumentacja medyczna (k. 112-113, 149), informacja odnośnie wykonania kary ograniczenia wolności (k. 127), karta karna (k. 148).

Będąc słuchanym w toku postępowania przygotowawczego Z. T. (2) przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu oskarżeniem. Wyjaśnił, że wypadek spowodował nieumyślnie, gdyż jechał za samochodem osobowym, który w pewnym momencie zatrzymał się i zasygnalizował zamiar skrętu w lewo. A ponieważ tego dnia na drodze było ślisko z powodu padającego deszczu, nie zdołał zatrzymać się i uderzył w auto osobowe.

Wyjaśnienia oskarżonego Z. T. (1) (k. 67v).

Na rozprawie przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił składania wyjaśnień i podtrzymał wersję wydarzeń podaną w toku postępowania przygotowawczego.

Wyjaśnienia oskarżonego Z. T. (1) (k. 115).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle całokształtu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego Z. T. (1), zeznań świadków oraz innych dokumentów, których wiarygodność i rzetelność nie była kwestionowana, zarówno fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu występku, jak i wina nie budzą wątpliwości.

W przedmiotowej sprawie w pełni wartościową podstawę ustaleń faktycznych stanowią w ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do winy, potwierdził fakt wystąpienia wypadku drogowego i okoliczności, w jakich do niego doszło. Wyjaśnienia te w pełni korespondują z relacjami naocznych świadków zdarzenia poruszających się pojazdem V. (...) P. C. i M. Ś.. Świadkowie zgodnie wskazali, że gdy kierujący samochodem osobowym zatrzymał się sygnalizując zamiar skrętu w lewo i oczekując na przejazd pojazdów z naprzeciwka (w tym pojazdu kierowanego przez E. J.), w tył pojazdu uderzył samochód ciężarowy kierowany przez oskarżonego. Zgodne są także relacje świadków, co do widoczności, jaka tego dnia panowała, a także warunków panujących na drodze. W konsekwencji zeznania te uznane zostały za miarodajny dowód w sprawie. Wersja podana przez ww. świadków została potwierdzona także przez innego naocznego świadka zdarzenia – E. J.. Sąd uznał jej zeznania za wiarygodne, jednak za zgodą obecnych stron, z uwagi na brak wątpliwości, co do przebiegu zdarzenia, odstąpił od bezpośredniego przesłuchania świadka na rozprawie, ograniczając się do ujawnienia zeznań, jakie świadek złożyła w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd nie znalazł również podstaw do zakwestionowania autentyczności dokumentów, w szczególności danych osobopoznawczych, protokołów badania stanu trzeźwości, czy oględzin miejsca zdarzenia. Brak w sprawie innych dokumentów, które mogłyby podważyć autentyczność wymienionych, bądź też zakwestionować ich autorstwo i treści w nich zawarte. Sąd oparł się na treści opinii sądowo-lekarskiej uznając, że jest ona pełna, jasna, wewnętrznie niesprzeczna, a wnioski wypływają logicznie z jej treści. Ponadto biegły legitymuje się odpowiednimi kwalifikacjami do sporządzenia opinii w tym zakresie. Co więcej – opinia jest zgodna z treścią dokumentacji lekarskiej przedłożonej przez pokrzywdzonego, jak również pozyskanej ze szpitala, w którym udzielano mu pierwszej pomocy.

Wątpliwości Sądu budziła treść karty karnej pozyskanej w toku postępowania przygotowawczego. Wynikało z niej bowiem, że Z. T. (2) karany był przez Sąd Rejonowy w Bartoszycach w 2006r. na karę grzywny, którą w 2007r. zamieniono na karę ograniczenia wolności. W toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd uzyskał informację z Sądu Rejonowego w Bartoszycach, że kara ograniczenia wolności została wykonana 30.06.2007r., jednak Sąd nie dopełnił obowiązku zawiadomienia K. o wykonaniu kary, co zostało naprawione w dniu 18.01.2017r. Nie zmienia to faktu, że zarówno w momencie czynu jak i w momencie postępowania, pomimo nieprawidłowego zapisu w karcie karnej, oskarżony był osobą niekaraną, albowiem skazanie z 2006r. dawno uległo zatarciu. Informacja ta wynika już z aktualnej karty karnej, którą Sąd pozyskał w dniu 15.03.2017r. (k. 148).

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, iż nie ma jakichkolwiek wątpliwości, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zarzucanego mu oskarżeniem. Z. T. (2) ponadto jest osobą zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu był niepoczytalny, bądź jego poczytalność była ograniczona.

Sąd zważył, iż na gruncie art. 177§1 k.k. odpowiedzialność karną ponosi osoba, która choćby nieumyślnie narusza zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odnosi obrażenia ciała określone w art. 157§1 k.k.

W przedmiotowej sprawie, co ustalono w sposób bezsporny, oskarżony w dniu 05 sierpnia 2016r. kierując samochodem ciężarowym niedostatecznie uważnie prowadził obserwację drogi i nie dostosował prędkości do dość trudnych warunków na drodze (kropił deszcz, przez co jezdnia była śliska). Te dwa elementy jego zachowania spowodowały, że nie zdołał zatrzymać się za stojącym pojazdem osobowym, a uderzył w jego tył powodując obrażenia ciała u M. Ś., które naruszyły czynności narządu ruchu i spowodowały rozstrój zdrowia na czas przekraczający 7 dni. Tym samym zachowanie oskarżonego wypełniło wszystkie znamiona występku z art. 177§1 k.k.

Sprawca czynu z art. 177§1 k.k. podlega co do zasady karze pozbawienia wolności do lat 3. Mając jednak na uwadze okoliczności dotyczące popełnienia czynu zarzucanego Z. T. (2), jak również te, które wskazują na jego właściwości, warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie uzasadnione jest zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Zgodnie z art. 66§1 k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu, zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony, jak i stopień jego zawinienia, nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia, w świetle całokształtu ujawnionego materiału dowodowego, w szczególności zaś konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy, nie budzą wątpliwości.

Ustalając stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, Sąd w kontekście dyrektywy sformułowanej w treści art. 115§2 k.k., uwzględnił między innymi fakt, że do naruszenia zasad ruchu drogowego doszło w sposób nieumyślny, a więc oskarżony nie miał zamiaru tych zasad przekroczyć. Sąd zważył, iż oskarżony co prawda będąc kierowcą zawodowym powinien mieć świadomość, że także latem w momencie, gdy zaczyna padać deszcz, na drodze robi się ślisko, jednak to wyłącznie lekkomyślność czy niedbalstwo spowodowało, że nie ograniczył prędkości do prędkości bezpiecznej (cały czas poruszając się w ramach prędkości administracyjnie dozwolonej).

Wychodząc poza ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd miał również na względzie, że Z. T. (2) nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego, zaś dotychczasowy sposób jego życia, a także właściwości i warunki osobiste, w stopniu dostatecznym uzasadniają przeświadczenie, iż pomimo warunkowego umorzenia prowadzonego wobec niego postępowania karnego, będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Oskarżony konsekwentnie w toku postępowania przyznawał się do winy i dostrzegał naganny charakter swojego występku.

Na podstawie art. 67§1 k.k. Sąd określił długość okresu próby na dwa lata, uznając, iż taki właśnie czas będzie niezbędny do zweryfikowania prognozy, co do sposobu postępowania oskarżonego Z. T. (1), stanowiącej istotną przesłankę wydania przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Warunkowo umarzając postępowanie karne Sąd w oparciu o art. 67§3 k.k. zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. Ś. nawiązkę kwocie 2.000 zł. Sąd uznał, że nawiązka w wysokości określonej w niniejszym wyroku, wzmocni korzystne oddziaływanie na sprawcę, stwarzając podstawy do przekonania, że zastosowany środek probacyjny, choć nie stanowi skazania oskarżonego za popełnienie zarzucanego mu czynu, to jednak nie oznacza wykluczenia jakiejkolwiek formy jego odpowiedzialności za naruszenie przepisów prawa. Także pokrzywdzonemu pozwoli zrozumieć, że Sąd warunkowo umarzając postępowanie nie uznał, że tak naprawdę nic się nie stało, że Sąd dostrzega krzywdę, jakiej doznał pokrzywdzony w wyniku, choć nieumyślnego, to jednak zawinionego działania oskarżonego. Ponadto określając wysokość nawiązki Sąd miał na uwadze sytuację osobistą oskarżonego, w szczególności fakt, że obecnie leczy się na nowotwór strun głosowych, nie pracuje i żyje z oszczędności.

W punkcie trzecim uzasadnianego wyroku Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych uznając, że oskarżony powinien skupić swoje środki finansowe na pomocy pokrzywdzonemu.

Sędzia SR Joanna Jurkiewicz