Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

Protokolant: Marek Madaj

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim L. M.

po rozpoznaniu w dniu 12.07.2016r. sprawy M. W. (1) , syna L. i Z., urodzonego (...) w P., PESEL (...);

skazanego:

1.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 07.10.2010r. w sprawie X K 448/10 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony dnia 08.04.2010r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 5 (pięciu) lat próby, środek karny w postaci 4 (czterech) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych; postanowieniem z dnia 30.03.2016r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

2.  prawomocnym wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 14.09.2015r. w sprawie X K 226/15 za czyn z art. 178a§1 i 4 k.k. popełniony dnia 07.12.2014r. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, środek karny w postaci 4 (czterech) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

I.  Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86§1 k.k. łączy orzeczone w wyrokach:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 07.10.2010r. w sprawie X K 448/10,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 14.09.2015r. w sprawie X K 226/15

jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierza w ich miejsce karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86§1 k.k. w zw. z art. 90§2 k.k. łączy orzeczone w wyrokach:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 07.10.2010r. w sprawie X K 448/10,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 14.09.2015r. w sprawie X K 226/15

jednostkowe zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i wymierza w ich miejsce zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 7 (siedmiu) lat.

III.  Na podstawie art. 576§1 k.p.k. a contrario pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegających połączeniu pozostawia do odrębnego wykonania.

IV.  Na podstawie art. 624§1 k.p.k., 626§1 k.p.k. zwalnia skazanego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt X K 319/16

UZASADNIENIE

Skazany M. W. (2) był karany następującymi prawomocnymi wyrokami, podlegającymi wykonaniu w dacie wyrokowania w niniejszej sprawie:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 07.10.2010r. w sprawie X K 448/10 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony dnia 08.04.2010r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 5 (pięciu) lat próby, środek karny w postaci 4 (czterech) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych; postanowieniem z dnia 30.03.2016r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 14.09.2015r. w sprawie X K 226/15 za czyn z art. 178a§1 i 4 k.k. popełniony dnia 07.12.2014r. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, środek karny w postaci 4 (czterech) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

Postawę skazanego w zakładzie karnym określa się jako pozytywną. Skazany zachowuje się zgodnie z wymogami regulaminu, był trzykrotnie nagradzany, nie był karany dyscyplinarnie. Jest zatrudniony nieodpłatnie. Karę odbywa w systemie zwykłym. Deklaruje krytyczny stosunek do popełnianych przestępstw. Utrzymuje kontakty z konkubiną.

Dowody: karta karna k. 16-18, opinia o skazanym k. 19, informacje o pobytach i orzeczeniach k. 20-21, odpisy orzeczeń k. 22-23, 24-25.

Sąd zważył, co następuje :

Od dnia 1 lipca 2015r. ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, uchwalając również przepisy intertemporalne, które wskazują, jakie przepisy stosować po dacie 1 lipca 2015r. w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych.

Przepis art. 19 ust 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, że przepisów rozdziału IX kodeksu karnego, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W niniejszej sprawie, skoro M. W. (2) został skazany m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 września 2015 roku, który uprawomocnił się dnia 23 października 2015 roku w sprawie X K 226/15, stosować należy przepisy znowelizowane.

Zgodnie z art. 85§1 i 2 k.k. w obecnym brzmieniu, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w §1. Należy nadmienić, że w przypadku M. W. (1) zastosowania nie znajdują przepisy art. 85§3 i 4 kk.

W niniejszej sprawie przesłanki warunkujące możliwość wydanie wyroku łącznego, w ocenie Sądu, zachodzą zatem w stosunku do następujących wyroków:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 07.10.2010r. w sprawie X K 448/10;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 14.09.2015r. w sprawie X K 226/15.

W obu powyższych przypadkach M. W. (2) wymierzono kary pozbawienia wolności, a zatem kary, które można ze sobą połączyć. Nadto żadna z tych kar w dniu 12 lipca 2016 roku, tj. w dacie wyrokowania, nie została jeszcze w całości wykonana. Na marginesie wskazać należy dodatkowo, iż Sąd wykluczył przy tym, by istniała możliwość połączenia z karami orzeczonymi wskazanymi wyrokami również kary wymierzonej M. W. (2) wyrokiem w sprawie XI K 680/10. Sąd zważył bowiem, iż pomimo orzeczenie w tej sprawie względem skazanego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby, nie zarządzono jej wykonania, zaś okres próby upłynął w 2014 roku. Łączeniu nie podlegała również kara orzeczona względem skazanego wyrokiem w sprawie X k 588/11, gdyż po pierwsze była to kara inna rodzajowo – kara grzywny, a nadto – jak wynika z danych o karalności skazanego – została ona wykonana w dniu 15 listopada 2011 roku.

Rozważając kwestię wysokości kary łącznej, jaka winna zostać orzeczona względem M. W. (1) w miejsce skazań objętych wyżej wymienionymi wyrokami, Sąd miał na względzie treść art. 86 k.k. wyznaczającego jej granice. Z przepisu tego wynika, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (ewentualnie - kar łącznych, podlegających łączeniu, vide art. 86§4 k.k.) do ich sumy, nie przekraczając jednak w odniesieniu do kary pozbawienia wolności – 15 lat. Co do zasady zatem kara łączna pozbawienia wolności w tym wypadku powinna mieścić się w granicach od roku pozbawienia wolności do roku i pięciu miesięcy pozbawienia wolności. Wprawdzie kara objęta wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 07 października 2010 roku w sprawie X K 448/10, pierwotnie została orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a z mocy art. 89§1b k.k. Sąd orzeka karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przyjmując, że miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, jednakże w ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy karę tę należy przy łączeniu traktować tak, jak karę bezwzględną, gdyż jej wykonanie zarządzono postanowieniem z 30 marca 2016 roku, a zatem nie brać jej pod uwagę w zmniejszonym wymiarze 12 miesięcy x 15 dni = 180 dni, tylko w wymiarze podstawowym, tj. 1 roku.

Nadmienić należy, że wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe, ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. W doktrynie prawa karnego podkreślano dotąd, że przy wymiarze kary łącznej decydujące znaczenie ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej (M. Szewczyk, Kara łączna w polskim prawie karnym, Kraków 1981, s. 78). Zastosowanie właściwej zasady łączenia kar (absorpcji, kumulacji, asperacji) w głównej mierze zależy od związku podmiotowego i przedmiotowego pomiędzy zbiegającymi się czynami. W aspekcie przedmiotowym związek realnie zbiegających się przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, tj. bliskość czasowa ich popełnienia (największa, gdy przestępstwa popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), tożsamość osób pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra prawne, tym większa przedmiotowa bliskości przestępstw), sposób działania sprawcy. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki kierujące sprawcą, rodzaj i formę jego zawinienia. Im ściślejszy związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy zbiegającymi się czynami, tym bardziej zasadne jest zastosowanie zasady absorpcji. (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 marca 1981 r. VI KZP 5/81, OSNPG 1981, z. 5, poz. 43 oraz uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 25 lutego 2005 roku, I KZP 36/04, OSNKW 2005, Nr 2, poz. 13). Dodany nowelizacją obowiązującą od 1 lipca 2015 roku przepis art. 85a k.k. wprost wskazuje zaś, że orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze powyższe względy Sąd doszedł do przekonania, iż wymiar kary łącznej za pozostające w zbiegu przestępstwa w tym wypadku winien zostać ukształtowany na zasadzie asperacji. W tam zakresie znaczenie miał fakt, iż z jednej strony czyny, za które wymierzono łączące się kary, są przestępstwami podobnymi, z drugiej zaś - że zostały popełnione w znacznym odstępie czasu. Nadto należało mieć na uwadze, jako okoliczności mające przemawiać za zastosowaniem zasady absorpcji, że skazany prezentuje właściwą postawę podczas odbywania kary pozbawienia wolności i otrzymał dobrą opinię z zakładu karnego, w którym przebywa. Skazany przez najbliższych jest postrzegany jako osoba spokojna i zrównoważona, aczkolwiek nadużywająca alkoholu. W czasie pobytu w izolacji skazany był trzykrotnie wyróżniany nagrodami za wykonywanie prac nieodpłatnych oraz dobre zachowanie, nie będąc przy tym karany dyscyplinarnie. Jednocześnie karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym. Dlatego też, Sąd nie dopatrzył się względem skazanego żadnych szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem przy łączeniu wymierzonych mu kar zasady pełnej absorpcji lub też kumulacji, wymierzył mu karę łączną stosując właśnie zasadę aperacji.

Na marginesie należy wskazać, że Sąd rozważał również, czy względniejszym dla skazanego nie będzie zastosowanie wobec niego przepisów obowiązujących przed 1 lipca 2015 r., zgodnie z przepisem art. 4§1 k.k. Według zasad obowiązujących uprzednio, w zbiegu realnym pozostałyby czyny, za które M. W. (2) został skazany wyrokami w sprawach XI K 680/10, X K 448/10 oraz X K 588/11, nie mniej jednak należało zważyć, iż połączenie kar pozbawienia wolności wymierzonych w dwóch pierwszych ze wskazany orzeczeń było niemożliwe z uwagi na niezarządzenie wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności przewidzianej wyrokiem w sprawie XI K 680/10 i upływ okresu, w którym zarządzenie jej wykonania było możliwe. Wyrokiem Sadu Rejonowego Gdańsk – P. w G. wydanym w sprawie X K 588/11 M. W. (1) skazano zaś na karę grzywny, która nie podlegała łączeniu z karami wymierzonymi w pozostałych orzeczeniach.

Te same co wyżej okoliczności Sąd miał na względzie wymierzając skazanemu siedmioletni . łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

W punkcie III wyroku na podstawie art. 576§1 k.p.k. ( a contrario) pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach określonych w punkcie I wyroku łącznego Sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

Na mocy art. 624§1 k.p.k., art. 626§1 k.p.k. Sąd orzekł o kosztach postępowania w sprawie, zwalniając M. W. (1) od ich ponoszenia w całości z uwagi na trudną sytuację majątkową skazanego.

Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem;

3.  przedłożyć z wpływem apelacji lub za 14 dni;

G., dnia 12 września 2016 r.

Sędzia SR Joanna Jurkiewicz