Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku X Wydział Karny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Kłosowska

Protokolant: Anna Wiecheć

pod nieobecność Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniach 17 maja 2017r. i 4 lipca 2017r. na rozprawie

sprawy A. G. (1) , syna T. i H. z domu Cała, urodzonego (...) w G., PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

w okresie od 31 marca 2015 roku do dnia 14 grudnia 2016 roku w G. odciął dopływ wody do działki (...) przy ul. (...) na skutek czego w istotny sposób utrudniał korzystanie z zajmowanego lokalu czym działał na szkodę A. G. (2) oraz jego żony L. G. (1),

tj. o czyn z art. 191 § 1a k.k.

orzeka

I.  oskarżonego A. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z tym odmiennym ustaleniem, że pokrzywdzona nazywa się L. G. (2), tak opisany czyn kwalifikuje jako występek z art. 191 § 1a k.k. i skazując go za ten czyn, na mocy art. 191 § 1a k.k. w zw. z art. 37 a k.k. w zw. z art. 34 § 1, 1 a pkt 1 i § 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek uiszczenia zadośćuczynienia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. G. (2) oraz L. G. (2) kwot po 4.000 zł (cztery tysiące złotych),

III.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonego kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 100zł (sto złotych) oraz opłatą w wysokości 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Sygn. akt X K 82/17

UZASADNIENIE

W oparciu o zgromadzony i ujawniony na rozprawie głównej materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Oskarżony A. G. (1) i pokrzywdzony A. G. (2) od lat pozostają w konflikcie, który dotyczy między innymi przyłączy zasilających w wodę nieruchomości przy ul. (...) oznaczonych jako działki: 62/1 objętej księgą wieczystą KW nr (...) objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzone przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku. Współwłaścicielami powyższych działek jest rodzeństwo: A. G. (1), A. G. (2), S. S. i K. S.. Z działki nr (...) faktycznie korzysta A. G. (2) zamieszkujący wspólnie z żoną L. G. (2), zaś z działki nr (...) korzysta oskarżony A. G. (1), który mieszka ze swoją żoną.

Niegdyś działki te stanowiły jedną działkę, której jedynym właścicielem była H. S. - matka obecnych współwłaścicieli. W dniu 10.07.2008r. H. S. zawarła z S. N. G. umowę Nr (...) o zaopatrzenie w wodę. H. S. zmarła w 2013 roku, spadkobiercy przeprowadzili dział spadku, w wyniku którego działki zostały podzielone. Wówczas okazało się, że główne przyłącze wody do obu w/w działek znajduje się na działce (...), praktycznie na granicy działek. Rodzeństwo nie mogło się porozumieć co do kwestii dotyczących korzystania z istniejącego przyłącza oraz ewentualnego dokonania nowych podłączeń, toczyły się w tym przedmiocie postępowania sądowe i administracyjne.

Oskarżony założył swoje przyłącze, a to, którego właścicielem była matka oskarżonego zakręcił, tym samym pozbawiając pokrzywdzonych w okresie od 31 marca 2015r. do 14 grudnia 2016r. dostępu do wody. Przyłącze znajduje się bezpośrednio przy ziemi. Oskarżony A. G. (1) uniemożliwił ponowne odkręcenie przyłącza w ten sposób, że początkowo postawił na nim samochód bez kół, później zaś w tym miejscu ustawił betonowe bloczki związane łańcuchem do słupa i zamknięte na kłódkę.

Takie zachowania oskarżonego zdarzały się wcześniej, w okresie od dnia 27 marca 2015r. do dnia 30 marca 2015r. oskarżony również odciął pokrzywdzonemu dostęp do wody i w dniu 27 marca 2015r. nie dopuścił pracowników przedsiębiorstwa (...) do wykonania czynności kontrolnych.

dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 58-61, 148-151, zeznania A. G. (2) k. 18-20, 46-47, 158-160, zeznania świadka L. G. (2) k. 160-161v, dokumentacja fotograficzna k. 9-11, umowa k. 3-6, szkic działek k. 24, odpis wyroku k. 8, wniosek k. 75, dokumentacja k. 81-110.

Pokrzywdzony A. G. (2) wielokrotnie wzywał oskarżonego do ponownego podłączenia przyłącza, jednak bezskutecznie. K. na posesję w asyście policji przyjeżdżali pracownicy firmy (...) S.A., jednak tylko jeden raz udało im się przywrócić przyłącze do stanu pierwotnego, w pozostałych przypadkach było to niemożliwe z uwagi na ustawione zabezpieczenie przez oskarżonego. Za każdym razem, kiedy przyjeżdżał S. N. G. oskarżonego albo nie było w domu albo nie otwierał drzwi. Firma wskazała, że brak dostawy wody do posesji nr (...), to jest posesji A. G. (2), nie ma charakteru technicznego i przedsiębiorstwo nie ponosi odpowiedzialności za wstrzymanie lub ograniczenie dostaw wody wywołanych z winy działania osoby trzeciej. Wobec tego została wszczęta sprawa sądowa.

Pokrzywdzony próbował zwracać się o pomoc do Prezydenta Miasta G., jednak również bezskutecznie.

Pokrzywdzeni przez długi czas w okresie od 31 marca 2015r. do 14 grudnia 2016r., pozostawali pozbawieni dostępu do bieżącej wody, co znaczy, iż nie mogli swobodnie korzystać z dostaw wody zagwarantowanych umową zawartą z (...) S.A. Było to znaczące utrudnienie w ich codziennym funkcjonowaniu oraz narażało ich to na dodatkowe koszty związane z utrzymaniem i higieną, przede wszystkim poprzez konieczność zakupu znacznej ilości wody mineralnej bądź przywożenia wody od siostry pokrzywdzonego do dokonywania codziennej toalety i pozostałych czynności domowych.

W dniu 14 grudnia 2016r. oskarżony udostępnił dopływ wody pokrzywdzonym w związku z wytoczonym przez A. G. (2) powództwem o przywrócenie posiadania. W toku tego postępowania postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk Południe w Gdańsku Wydziału IX Cywilnego zabezpieczono powództwo A. G. (2) w sprawie o przywrócenie naruszonego posiadania poprzez nakazanie oskarżonemu przywrócenia powodowi możliwości korzystania z instalacji wodociągowej znajdującej się na działce nr (...) poprzez przywrócenie swobodnego posiadania zasuwy znajdującej się na działce nr (...) służącej do regulowania dopływu wody do nieruchomości pokrzywdzonego i usunięcie wszystkich przedmiotów blokujących dostęp do zasuwy i zakazano oskarżonemu podejmowania wszelkich działań, które prowadziłyby do uniemożliwienia pokrzywdzonemu dostępu do zasuwy znajdującej się na działce nr (...).

dowody: notatki służbowe pracowników S. N. G. k. 12 -14, pismo (...) k. 23, pismo k. 15, decyzja k. 68-71, umowa o zaopatrzenie na wodę k. 3-6, A. G. (2) k. 18-20, 46-47, 158-160, zeznania świadka L. G. (2) k. 160-161v, odpis postanowienia k. 113.

Oskarżony A. G. (1) jest żonaty, ma dwójkę pełnoletnich dzieci. Posiada wykształcenie zawodowe. Pracuje jako mechanik samochodowy na stacji Lotos w C. i uzyskuje dochód miesięczny 1230 zł netto. Utrzymuje się wspólnie z żoną, która pracuje w muzeum. Posiada majątek w postaci samochodu osobowego marki P. (...) rok produkcji 2003 o wartości 4000 zł oraz jest współwłaścicielem 1/4 ziemi o powierzchni 1 hektara. Stan zdrowia określa jako dobry, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo, nie jest uzależniony. Był leczony neurologicznie z uwagi na kręgosłup. Oskarżony jest osobą karaną prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku X Wydział Karny XK 311/15 na karę grzywny.

dowody: dane osobopoznawcze k. 58-59, 147-148, karta karna k. 132.

Oskarżony A. G. (1) w toku postępowania przygotowawczego podał, że zrozumiał przedstawiony mu zarzut. Nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył obszerne wyjaśnienia, które później podtrzymał i uzupełnił słuchany na rozprawie głównej.

Z uwagi na wymóg zwięzłości uzasadnienia wynikający z art. 424 § 1 k.p.k. odstąpiono od cytowania całości wyjaśnień oskarżonego odstępując do wskazanych poniżej kart akt postępowania.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 58-61, 148-151.

Sąd zważył, co następuje:

Poddając szczegółowej analizie przeprowadzone i ujawnione w toku rozprawy głównej dowody, Sąd doszedł do przekonania, że zarówno sprawstwo, jak i wina A. G. (3) odnośnie zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości.

Za kluczowe dla sprawy uznano zeznania A. G. (2) i L. G. (2) – pokrzywdzonych. Przedstawiona przez nich wersja zdarzenia jest spójna i logiczna, a zeznania w pełni ze sobą korespondują. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, takie jak notatki urzędowe, pisma z (...) S.A., dokumentacja fotograficzna w pełni uprawdopodabniają i potwierdzają treść tych zeznań. A. G. (2) w sposób szczegółowy opisał konflikt istniejący pomiędzy nim a oskarżonym. Podpierał swoje zeznania stosowną dokumentacją. Podał, że oskarżony dokonał nielegalnego przyłącza, o czym pokrzywdzony dowiedział się później. (...) S.A. kazał mu napisać pismo zgłaszające nielegalne przyłącza i je odciąć. Oskarżony wówczas zakręcił zawór znajdujący się na granicy działek (...), co oskarżony zgłosił do S. N.. Pracownicy S. N. przyjechali i odkręcili zawór, ale oskarżony po jakimś czasie zakręcił go z powrotem. Później utrudniał odkręcenie przyłącza poprzez zastawienie głównego zaworu samochodem bez kół. Pokrzywdzony niejednokrotnie wzywał oskarżonego do przywrócenia poprzedniego stanu, jednak bezskutecznie. Zwrócił się również w tej sprawie do Prezydenta Miasta i S. N., które wzywało oskarżonego do odblokowania przyłącza, czego oskarżony nie uczynił. Po jakimś czasie oskarżony zabrał samochód i w to miejsce ustawił betonowe bloczki, które obwiązał łańcuchem przypiętym na kłódkę do słupa w celu utrudnienia pracownikom (...) S.A. podłączenie z powrotem przyłącza. Dopiero po tym jak pokrzywdzony wystąpił do sądu o zabezpieczenie oskarżony zdjął betony, dzięki czemu było możliwe przywrócenie pokrzywdzonym wody. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego. Poparte zostały one zeznaniami pokrzywdzonej L. G. (2). Pokrzywdzona w swoich zeznaniach potwierdziła złożone wcześniej zeznania przez A. G. (2), a także opisała, jak wyglądało ich życie bez dostępu do bieżącej wody, co dało Sądowi ogólny obraz sytuacji i utrudnienia z tym związanego. Wskazała, że A. G. (2) będąc po operacji stawu kolanowego woził wodę w baniakach na rowerze. Pokrzywdzeni myli się w misce, grzali wodę w czajniku, mieli trudności z codziennymi czynnościami.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1), Sąd dostrzegł, że oskarżony koncentrował się przede wszystkim na istniejącym od wielu lat konflikcie i szerokim opisie faktów, które jego zdaniem uzasadniały jego postepowanie. W zakresie dotyczącym odcięcia dostępu do wody w inkryminowanym czasie, oskarżony wypowiedział się krótko, jednak jednoznacznie przyznał, że dokonał tego odcięcia. Podał, że faktycznie zakręcił zawór główny wody i zabezpieczył do niego dojście. W tym zakresie Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Podobnie jak okolicznościom istniejącego pomiędzy rodzeństwem konfliktu na tle działu spadku, korzystania ze wspólnej nieruchomości i przyłącza wody. Natomiast za niewiarygodne Sąd uznał te wyjaśnienia, w których oskarżony wskazywał, że miał prawo do takiego zachowania (odcięcia wody) i przedstawiał uzasadnienie swojego zachowania. Oskarżony w sposób obszerny opisywał, jak wygląda z jego perspektywy sytuacja związana z odcięciem wody i przedstawiał swoją wersję trwającego konfliktu. Nie uszło jednak uwagi Sądu, że postawa oskarżonego w tym zakresie jest ewidentnie roszczeniowa, ma on przekonanie o własnym władztwie nad działkami, uważa się za jedynego prawowitego właściciela, który nie musi prosić o zgodę żadnego ze współwłaścicieli. Oskarżony nie liczy się z tym, że jest jedynie współwłaścicielem wskazanych działek, a pozostali współwłaściciele również mają prawo do korzystania z nieruchomości. Wersja oskarżonego była jednak sprzeczna z wersja pokrzywdzonych, nie znajdowała także potwierdzenia w dowodach z dokumentów. Dlatego Sad nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie. Również deklaracja oskarżonego, że nie przyznaje się do winy nie zasługuje na wiarygodność i stanowi zdaniem Sadu przyjętą przez niego linię obrony.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania autentyczności dokumentów, m.in.: danych o karalności, danych osobopoznawczych, pism z (...) S.A., odpisów wyroków i postanowień, decyzji administracyjnych oraz pism stron z postepowań sądowych. Brak w sprawie innych dokumentów, które mogłyby podważyć autentyczność wymienionych, bądź też zakwestionować treści w nich zawarte. Mając na uwadze powyższe, brak było podstaw do zakwestionowania wiarygodności wskazanych dowodów, tym bardziej, iż żadna ze stron nie kwestionowała treści w nich zawartych.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, iż oskarżony wyczerpał swoim działaniem znamiona czynu zabronionego stypizowanego z art. 191 § 1a k.k. w ten sposób, że w okresie od 31 marca 2015 roku do dnia 14 grudnia 2016 roku w G. odciął dopływ wody do działki (...) przy ul. (...) na skutek czego w istotny sposób utrudniał korzystanie z zajmowanego lokalu czym działał na szkodę A. G. (2) oraz jego żony L. G. (1).

Odpowiedzialności karnej za zarzucone oskarżonemu przestępstwo z art. 191 § 1a k.k. podlega ten, kto w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Oskarżony z premedytacją zakręcił główny zawór wody, zabezpieczając dojście do niego, tym samym pozbawiając pokrzywdzonych dostępu do bieżącej wody. Mimo licznych próśb, wizyt pracowników S. N. G. i interwencji policji, nie przywrócił przyłącza do stanu pierwotnego. Dopiero po skierowaniu sprawy na drogę sądową zdecydował się udostępnić z powrotem zawór i dostęp do wody. Tym samym nie ulega wątpliwości, że takim swoim działaniem w inkryminowanym czasie zmusił pokrzywdzonych do znoszenia sytuacji polegającej na braku dostępu do wody i w ten sposób utrudnił im korzystanie z zajmowanego przez nich domu, a tym samym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 191 § 1a k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać pod uwagę przepis art. 53 § 1 k.k., zgodnie z którym Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu w zakresie przypisanego oskarżonemu przestępstwa, okolicznością obciążającą oskarżonego był fakt, iż działał on umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, mając pełną świadomość przestępczego charakteru swojego działania. Okolicznością przemawiającą na niekorzyść oskarżonego była również jego wcześniejsza karalność. Sąd miał dodatkowo na względzie, że działanie oskarżonego było rozciągnięte w czasie, w sposób ciągły i wyjątkowo uciążliwy utrudniało codzienne życie pokrzywdzonym, a motywacja oskarżonego wynikała z niskich pobudek - chęci utrudnienia pokrzywdzonym korzystania z domu i miała charakter działania złośliwego, co również poczytano na jego niekorzyść. Za jedyną okoliczność łagodzącą Sąd uznał, że mimo nie przyznawania się do winy oskarżony w rzeczywistości przyznał fakt odcięcia wody, złożył w tym zakresie wyjaśnienia, które przyczyniły się do rekonstrukcji stanu faktycznego i nie utrudniał postępowania karnego.

Czyn określony w art. 191 § 1a k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Analizując okoliczności niniejszej sprawy Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego zasadne będzie zastosowanie art. 37 a k.k. i wymierzył mu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Zastosowanie art. 37a k.k. ma charakter fakultatywny, a więc pozostawiony do swobodnego uznania sądu. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Sąd stwierdził, iż orzeczenie wobec oskarżonego kary wolnościowej przyniesie pożądane rezultaty zarówno w kontekście prewencji szczególnej jak i ogólnej.

Mając na względnie złożony przez pokrzywdzonych wniosek w trybie art. 46 § 1 k.k. Sąd uznał, iż pokrzywdzeni niewątpliwie ponieśli krzywdę z uwagi na pozbawienie ich dostępu do wody. Mając na względzie długość okresu pozbawienia wody, liczne utrudnienia w codziennym życiu oraz sytuację życiową, w której pokrzywdzeni wówczas byli (czas po operacji pokrzywdzonego), Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonych kwot po 4000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Sąd uznał, iż kwota ta jest adekwatna do poniesionej przez nich krzywdy, zaś wnioskowane przez pokrzywdzonego zadośćuczynienie w kwocie 15.000 zł byłoby wygórowane.

Sąd orzekł również w przedmiocie kosztów procesu i na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 100 złotych oraz 180 złotych tytułem opłaty. Sąd przy rozstrzyganiu tej kwestii kierował się ogólną zasadą sprawiedliwego postępowania, zgodnie z którą każdy, kto przez swoje zawinione zachowanie spowodował wszczęcie postępowania karnego, zobowiązany jest do poniesienia jego kosztów.