Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

UZASADNIENIE

B. C. i P. C. wnieśli przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 20 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Żądanie powodów dotyczyło zapłaty kary umownej tytułem niewyznaczenia przez pozwanego terminu zawarcia umowy deweloperskiej.

Vide: pozew k. 3-5; pismo procesowe z 21 sierpnia 2018 roku k. 76-80

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powodów na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Vide: sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 42

Ustalenia faktyczne

19 marca 2016 roku pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej: Deweloper) zawarł z powodami B. C. i P. C. (dalej: „strona nabywająca”) Umowę (...) nr (...) dotyczącą lokalu nr (...).2.M16, który miał się znaleźć w planowanym budynku (...) przy ul. (...)/L./H. w G., na II piętrze, o powierzchni użytkowej 30,66 m ², do którego przynależne będzie pomieszczenie gospodarcze o numerze roboczym W1-K.-1.45 o projektowanej powierzchni użytkowej 3,96 m ² (§ 2 ust. 9). Cena brutto ww. lokalu ze stosownym udziałem w nieruchomości wspólnej wynieść miała 198.000 zł (…) (§ 2 ust. 14).

Zgodnie z powyższą Umową Rezerwacyjną Strona nabywająca zarezerwowała opisany w § 2 ust. 9 umowy lokal mieszkalny (§ 4 ust. 1), jednocześnie Strona nabywająca zobowiązała się wpłacić Deweloperowi w terminie 6 dni od podpisania niniejszej umowy, tytułem opłaty rezerwacyjnej, kwotę 10.000 zł, na rachunek bankowy o numerze (...) 0000 0001 2203 (...) prowadzony przez Bank (...) S.A. (§ 4 ust. 2). Dodatkowo Strona nabywająca zobowiązała się podpisać umowę deweloperską o treści zgodnej ze wzorem umowy deweloperskiej w terminie, o którym mowa w § 6 ust. 3 i dokonywać wpłat na poczet ceny zgodnie z harmonogramem określonym w § 6 ust. 9 niniejszej umowy rezerwacyjnej (§ 4 ust. 3). Natomiast Deweloper zobowiązał się podpisać umowę deweloperską o treści zgodnej ze wzorem umowy deweloperskiej w terminie, o którym mowa w § 6 ust. 3 niniejszej umowy (§ 5 ust. 2).

Strony umowy zgodnie postanowiły w § 6, że niniejszą umowę rezerwacyjną strony zawierają pod warunkiem zawieszającym tj.:

-

zapłacenia przez Stronę nabywającą na rachunek Dewelopera wskazany powyżej opłaty rezerwacyjnej, o której mowa w § 4 ust. 2 w terminie tam wskazanym, oraz

-

wydania w odniesieniu do (...) decyzji o pozwoleniu na budowę dla zamierzenia budowlanego opisanego w § 1 niniejszej Umowy w terminie do 30 czerwca 2016 roku (ust. 1).

Dla stron niniejszej umowy skutki prawne zawarcia umowy rezerwacyjnej powstają z chwilą ziszczenia się warunku, o którym mowa w § 6 ust. 1 powyżej, tj. zapłacenia przez Stronę nabywającą opłaty rezerwacyjnej, w terminie, o którym mowa w § 4 ust. 2 oraz wydania w odniesieniu do (...) decyzji o pozwoleniu na budowę dla zamierzenia budowlanego opisanego w § 1 niniejszej Umowy w terminie do 30 czerwca 2016 roku (ust. 2). Zgodnie zaś z § 6 ust. 3 Umowy Rezerwacyjnej termin zawarcia umowy deweloperskiej, której wzór stanowi Załącznik nr 4 do prospektu informacyjnego, strony ustalają na 60 dni od daty ziszczenia się warunku, o którym mowa w ust. 1 § 6 umowy. Deweloper i (...) nabywająca ustalą telefonicznie termin zawarcia umowy deweloperskiej i potwierdzą go mailowo za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres: (...) W przypadku nieustalenia tego terminu w sposób wskazany powyżej Deweloper wyznaczy ten termin S. nabywającej z wyprzedzeniem 7 (siedmiu) dni.

Strony Umowy Rezerwacyjnej ustaliły ponadto w § 6 ust. 5 umowy, że w przypadku niezawarcia umowy deweloperskiej z przyczyn leżących po stronie Dewelopera opłata rezerwacyjna zostanie zwrócona S. nabywającej, w terminie 21 dni od daty wyznaczonego terminu zawarcia umowy deweloperskiej, a w przypadku jego niewyznaczenia w terminie 30 dni od daty ostatecznego – wynikającego z treści § 6 ust. 3 niniejszej umowy terminu zawarcia umowy deweloperskiej. Ponadto Deweloper w wyżej wymienionym terminie zapłaci S. nabywającej – tytułem kary umownej – kwotę stanowiącą równowartość kwoty wpłaconej przez Stronę nabywającą zgodnie z treścią § 4 ust. 2.

24 marca 2016 roku powodowie dokonali na rachunek bankowy, wskazany w § 4 ust. 2 Umowy Rezerwacyjnej, przelewu kwoty 10.000 zł tytułem „Umowa (...) nr (...).

Decyzją z 31 maja 2016 roku nr (...).I.6740.814-1.16.5-AB. (...) Prezydent Miasta G. zatwierdził projekt budowlany i udzielił (...) sp. z o. o. sp. k. z siedzibą w W. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego W1-W2 z usługami, garażami podziemnymi oraz instalacji wentylacji i klimatyzacji na terenie nieruchomości przy ul. (...)/L./ H. (…).

W związku z powyższym spełniony został warunek wynikający z treści § 6 ust. 1 Umowy Rezerwacyjnej.

S. termin zawarcia umowy deweloperskiej, wskazany w § 6 ust. 3 Umowy Rezerwacyjnej, upływał 30 lipca 2016 roku.

okoliczności bezsporne, ponadto dowód: Umowa (...) nr (...) z 19 marca 2016 roku wraz z załącznikami k. 7-27v; potwierdzenie wykonania przelewu bankowego z 24 marca 2016 roku k. 28; decyzja nr (...).I.6740.814-1.16.5-AB. (...) z 31 maja 2016 roku k. 29-30; zeznania powoda P. C. k. 132v-133, 135, 159-160, 161

29 czerwca 2016 roku powód P. C. wysłał do pozwanego wiadomość e-mail, w którym wyraził chęć zamiany komórki K.-45 o powierzchni 3,96 m ² na mniejszą, to jest K-1.40 o powierzchni 2,86 m ², o których to komórkach powód dowiedział się 10 czerwca 2016 roku. Jednocześnie powód zwrócił się do pozwanego o obniżenie ustalonej ceny według cen z marca 2016 roku tj. o obniżenie ostatecznej ceny o różnicę wynikającą z różnicy powierzchni komórek, w kwocie 3.300 zł brutto, gdzie ostateczna cena wyniesie odpowiednio 194.700 zł.

W tej samej wiadomości e-mail powód wskazał, że w związku z planowanym przez pozwanego aneksem na wydłużenie terminu oddania budynku (...) do użytkowania do 28 lutego 2018 roku, na który powodowie muszą wyrazić zgodę, powód prosi o uwzględnienie powyższej propozycji (zamiany komórki na mniejszą) i przygotowanie jednego aneksu w tym zakresie, to jest w zakresie zmiany terminu użytkowania oraz zmiany komórki na mniejszą i zmiany ceny.

W piśmie z 7 lipca 2016 roku pozwany wyjaśnił powodom, że nie widzi możliwości obniżenia ceny ustalonej na kwotę 198.000 zł, która to cena została ustalona według stawek obowiązujących na 19 marca 2016 roku. Dodatkowo pozwany zaznaczył, że powodom został przyznany rabat wynoszący 7.500 zł oraz że istnieje możliwość dokonania przez powodów wyboru innego pomieszczenia gospodarczego, o takiej samej lub mniejszej powierzchni, w ramach ceny ustalonej w Umowie (...) nr (...).

dowód: wiadomość e-mail powoda z 29 czerwca 2016 roku k. 112-113; pismo pozwanego z 7 lipca 2016 roku k. 65; zeznania powoda P. C. k. 132v-133, 135, 159-160, 161; zeznania świadka D. Z. (1) k. 156-159, 161)

20 lipca 2016 roku pracownik pozwanego P. G. wysłał do powoda P. C. wiadomość e-mail, zawierającą projekt aneksu nr (...) do Umowy (...) nr (...), dotyczący przesunięcia terminu planowanego zakończenia prac budowlanych w terminie do 31 grudnia 2017 roku oraz planowanego uzyskania ostatecznej decyzji zezwalającej na użytkowanie budynku w terminie do 28 lutego 2018 roku.

21 lipca 2016 roku pracownik pozwanego P. G. wysłał do powoda P. C. wiadomość e-mail wraz z załączonym zmienionym prospektem informacyjnym dotyczącym inwestycji słoneczna morena budynek (...).

26 lipca 2016 roku pracownik pozwanego P. G. wysłał do powoda P. C. wiadomość e-mail wraz z załączonym projektem zmienionej umowy deweloperskiej.

dowód: wiadomość e-mail z 20 lipca 2016 roku wraz z projektem aneksu nr (...) k. 86-88; wiadomość e-mail z 21 lipca 2016 roku wraz z prospektem informacyjnym k. 89-93v; wiadomość e-mail z 26 lipca 2016 roku wraz projektem umowy deweloperskiej k. 94-105; zeznania powoda P. C. k. 132v-133, 135, 159-160, 161

Pod koniec lipca 2016 roku pozwana spółka zaczęła podpisywać z klientami umowy deweloperskie dotyczące budynku (...).

dowód: zeznania świadka D. Z. (1) k. 156-159, 161)

Ostatecznie strony Umowy (...) nr (...), w terminie wskazanym w § 6 ust. 3 umowy, tj. terminie 60 dni liczonego od 31 maja 2016 roku do 30 lipca 2016 roku nie ustaliły wspólnie, telefonicznie terminu zawarcia umowy deweloperskiej i nie potwierdziły go mailowo za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres: (...)

Pismem z 1 sierpnia 2016 roku powodowie wezwali pozwanego do zwrotu wpłaconej przez nich kwoty w wysokości 10.000 zł tytułem opłaty rezerwacyjnej, w terminie 30 dni zgodnie z § 6 ust. 5 Umowy (...) nr (...). Jednocześnie powodowie wskazali w treści wezwania, że nie wyrażają zgody na zawarcie aneksu do umowy i tym samym nie wyrażają zgody na zmianę treści zawartej 19 marca 2016 roku umowy rezerwacyjnej, w tym wzoru umowy deweloperskiej, w szczególności nie wyrażają zgody na zmianę terminu wydania lokalu (...).2.M16.

dowód: wezwanie do zapłaty z 1 sierpnia 2016 roku k. 67; zeznania powoda P. C. k. 132v-133, 135, 159-160, 161; zeznania świadka D. Z. (1) k. 156-159, 161

7 września 2016 roku powodowie B. C. i P. C. wnieśli do Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku przeciwko pozwanemu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu opłaty rezerwacyjnej, którą powodowie wpłacili pozwanemu zgodnie z § 4 ust. 2 Umowy (...) nr (...), zawartej 19 marca 2016 roku.

Powyższa sprawa prowadzona była przez Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku, IX Wydział Cywilny, pod sygn. akt IX C 1145/16.

W związku z zapłatą powodom przez pozwanego kwoty 10.000 zł 29 września 2016 roku, objętej żądaniem pozwu z 7 września 2016 roku, powodowie cofnęli powództwo w całości wraz ze zrzeczeniem się roszczenia.

Postanowieniem z 26 października 2016 roku Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku umorzył postępowanie w sprawie prowadzonej pod sygn. akt IX C 1145/16 (pkt 1), zasądził od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów B. C. i P. C. kwotę 1.817 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 2) oraz zwrócił powodom całą opłatę sądową od pozwu w wysokości 300 zł (pkt 3).

Powyższe postanowienie uprawomocniło się 29 maja 2017 roku.

okoliczności bezsporne, ponadto dowód: akta Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku o sygn. IX C 1145/16 - pozew z 7 września 2016 roku k. 6-7, oświadczenie powodów z 3 października 2016 roku w przedmiocie cofnięcia pozwu k. 43, postanowienie z 26 października 2016 roku k. 45-46, zarządzenie z 7 lipca 2017 roku k. 94; zeznania powoda P. C. k. 132v-133, 135, 159-160, 161; zeznania świadka D. Z. (1) k. 156-159, 161

W piśmie z 21 listopada 2016 roku, nadanym listem poleconym 30 listopada 2016 roku, powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kary umownej przewidzianej w § 6 ust 5 Umowy Rezerwacyjnej w wysokości 10.000 zł, w dodatkowym terminie 14 dni.

Powyższe pismo zostało doręczone pozwanemu 5 grudnia 2016 roku.

W odpowiedzi pozwany w piśmie z 19 grudnia 2016 roku odmówił wypłaty powodom kary umownej w wysokości 10.000 zł.

dowód: wezwanie do zapłaty z 21 listopada 2016 roku wraz z potwierdzeniem nadania listem poleconym k. 31-32; pismo pozwanego z 19 grudnia 2016 roku k .33-34

Ocena dowodów

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych i przeprowadzonych w sprawie dowodów, które poddano ocenie zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd dokonał oceny wiarygodności i mocy dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Dokonując powyższych ustaleń faktycznych sąd oparł się na dowodach w postaci dokumentów złożonych i załączonych do akt sprawy oraz na dokumentach złożonych do akt sprawy o sygn. IX C 1145/16 Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku a załączonych do akt niniejszej sprawy. Dowodom w postaci dokumentów urzędowych sąd dał wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumentom prywatnym wyłącznie co do tego, że osoba podpisana na dokumencie złożyła oświadczenie zawarte w jego treści (art. 245 k.p.c.). Prawdziwość dokumentów prywatnych, z których przeprowadzono dowód, nie była kwestionowana przez strony, dlatego też sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się również na zeznaniach świadka D. Z. (1) oraz zeznaniach powoda P. C..

Na podstawie zeznań świadka D. Z. (2) sąd ustalił, że problemy pomiędzy powodami a pozwanym zaczęły się od wniosku powodów o zmianę komórki lokatorskiej na mniejszą (e-mail z 29 czerwca 2016 roku k. 112-113) i wniosku o obniżenie ceny, na którą to zmianę pozwany nie wyraził zgody (tj. powodowie mogli dokonać zmiany komórki lokatorskiej na inną o tym samym lub mniejszym metrażu, przy czym przy zachowaniu dotychczasowej ceny). Następnie stosunki pomiędzy powodami a pozwanym uległy pogorszeniu w wyniku przesunięcia przez pozwanego pierwotnego terminu oddania inwestycji do użytku, na co powodowie nie wyrazili zgody. Na podstawie zeznań świadka D. Z. (2) sąd ustalił również, że strony niniejszego procesu, nieznajdując porozumienia w wyżej wymienionych kwestiach, nie ustaliły wspólnie terminu zawarcia umowy deweloperskiej (zgodnie z § 6 ust. 3 Umowy Rezerwacyjnej), a termin ten wobec stanowiska powodów z 1 sierpnia 2016 roku (wezwania do zapłaty z 1 sierpnia 2016 roku k. 67), nie został już wyznaczony przez pozwanego. Zeznaniom świadka D. Z. (2) sąd dał wiarę w całości, albowiem były one spójne, logiczne, wyczerpujące, jak i pozostawały zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się również na zeznaniach powoda P. C.. Zeznania powoda P. C. prowadziły do uznania, że tak powodowie, jak i pozwany nie podjęli wspólnych działań zmierzających do ustalenia terminu zawarcia umowy deweloperskiej w ustalonym Umową Rezerwacyjną terminie (zgodnie z § 6 ust. 3 Umowy Rezerwacyjnej). Jak zeznał bowiem powód P. C., po 7 lipca 2016 roku pomiędzy powodami a pozwanym nie były prowadzone negocjacje, korespondencja, czy też rozmowy telefoniczne, zmierzające do ustalenia terminu zawarcia umowy deweloperskiej. Powód przyznał, że „sprawa umarła śmiercią naturalną”, a deweloper nie przejawiał żadnych działań ani aktywności (za wyjątkiem aneksu ustalającego termin przedłużenia oddania budynku do użytku – na co powodowie nie wyrażali zgody). Dalej powód potwierdził, że w sierpniu 2016 roku powodowie stracili chęć kontynuowania umowy i zwrócili się do pozwanego o zwrot opłaty rezerwacyjnej, która nastąpiła dopiero 29 września 2016 roku na skutek powództwa, jakie powodowie wytoczyli pozwanemu 7 września 2016 roku. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda P. C. w całości, albowiem zeznania te znalazły potwierdzenie w materiale zgromadzonym w niniejszej sprawie, zgodne były z zeznaniami świadka D. Z. (2), a nadto były spójne, logiczne i wyczerpujące.

Ocena prawna

Podstawą prawną żądania powodów był przepis art. 483 k.c.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody (art. 484 § 1 zd. 1 k.c.).

Strona powodowa opierała swoje żądanie zapłaty przez pozwanego kary umownej na twierdzeniu, że pozwany deweloper nie wyznaczył terminu do zawarcia umowy deweloperskiej, a zatem do zawarcia umowy deweloperskiej miało nie dojść z przyczyn leżących po stronie dewelopera.

Należy wskazać, że strony zgodnie postanowiły w § 6 ust. 3 Umowy (...) nr (...), że termin zawarcia umowy deweloperskiej, której wzór stanowi Załącznik nr 4 do prospektu informacyjnego, strony ustalają na 60 dni od daty ziszczenia się warunku, o którym mowa w ust. 1 § 6 umowy. Deweloper i (...) nabywająca ustalą telefonicznie termin zawarcia umowy deweloperskiej i potwierdzą go mailowo za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres: (...) Z powyższego zapisu umownego wynika zatem, że strony miały wspólnie ustalić termin zawarcia umowy deweloperskiej. Dopiero zaś w przypadku nieziszczenia się powyższego warunku pozwany miał wyznaczyć termin do zawarcia umowy deweloperskiej z wyprzedzeniem 7 dni (§ 6 ust. 3 zd. 3 umowy).

Warto podkreślić, że zaprezentowana powyżej wykładnia postanowień umownych łączących strony dokonana przez sąd była zgodna z tą, którą przeprowadziła strona powodowa. Powód w toku rozprawy wskazał, że „deweloper miał wyznaczyć termin zawarcia umowy deweloperskiej 7 dni wcześniej w przypadku braku możliwości wcześniejszego porozumienia co do terminu” (k. 133).

W ocenie sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie doprowadził do ustalenia, aby strony w okresie od 31 maja 2016 roku do 30 lipca 2016 roku prowadziły rozmowy telefoniczne, zmierzające do wspólnego ustalenia terminu zawarcia umowy deweloperskiej, a następnie potwierdziły taki termin drogą mailową. Wręcz przeciwnie – z materiału wynika, że strony były zgodne co do tego, że żadna z nich nie podejmowała działań ukierunkowanych na ustalenie terminu zawarcia umowy rezerwacyjnej. Zaś 1 sierpnia 2016 roku powodowie stracili chęć kontynuowania umowy i zwrócili się do pozwanego o zwrot opłaty rezerwacyjnej.

W ocenie sądu należało uznać, że strona powodowa nie wykazała, aby pozwany deweloper nienależycie wywiązał się z przyjętych na siebie obowiązków, a ustalonych zawartą 19 marca 2016 roku Umową (...) nr (...). Powodowie nie wykazali, aby w terminie od 31 maja 2016 roku do 30 lipca 2016 roku zwracali się do pozwanego o wyznaczenie terminu na zawarcie umowy ostatecznej, a nadto aby takie próby w ogóle podejmowali. Trzeba zaś podkreślić, że inicjatywa w tym kierunku obciążała w równym stopniu obie strony umowy rezerwacyjnej (§ 6 ust. 3 Umowy Rezerwacyjnej). Nie można więc obciążać odpowiedzialnością za niewyznaczenie terminu zawarcia umowy deweloperskiej pozwanego gdy powodowie z tożsamego obowiązku co obowiązek obciążający pozwanego nie wywiązali się.

Mając na uwadze powyższe rozważania, przyjąć należało, że powodowie uchybili jednej z podstawowych zasad postępowania cywilnego określonej w przepisie art. 6 k.c., a mianowicie obowiązkowi udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne. W ocenie sądu to rzeczą powoda było dążenie do zgromadzenia i przedstawienia sądowi należytego rodzaju dowodów na poparcie żądania zawartego w pozwie. Dysponentami postępowania dowodowego są strony, tym samym sąd nie jest odpowiedzialny za rezultat postępowania dowodowego. Zgodnie z przepisem art. 224 § 1 k.p.c. przewodniczący zamyka rozprawę po przeprowadzeniu dowodów i udzieleniu głosu stronom. Zadaniem sądu jest rozstrzygnąć spór na podstawie zgromadzonego przez strony materiału dowodowego. Wskazana w zdaniu drugim przepisu art. 232 k.p.c. możliwość dopuszczenia dowodu z urzędu winna nadto mieć zastosowanie wyjątkowo i jedynie wówczas, gdy strona nie potrafi, ze względu na swoją nieporadność, udowodnić przedstawionych twierdzeń.

Rzeczą sądu w postępowaniu cywilnym nie jest dokonywanie jakichkolwiek czynności mających na celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Z przytoczonych przepisów wynika w sposób wyraźny nakaz dla strony, zwłaszcza wszczynającej postępowanie, że powinna w sposób aktywny dążyć do wykazania za pomocą odpowiednich środków dowodowych zasadności swoich twierdzeń. Powodowie nie mogą przy tym przerzucać w tym zakresie ciężaru dowodu na pozwanego. Stanowisko pozwanego może się bowiem ograniczyć do samego zaprzeczenia okolicznościom podanym w pozwie, a to oznacza, że słuszność żądania tak co do zasady, jak i co do wysokości, winna zgodnie z regułami postępowania dowodowego wykazać strona powodowa. W tych okolicznościach brak było podstaw do podejmowania przez sąd działań z urzędu. Zwrócić ponadto należało uwagę, że wskazana w zdaniu drugim art. 232 k.p.c. możliwość dopuszczenia dowodu z urzędu winna mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy strona nie potrafi, ze względu na swoją nieporadność, udowodnić przedstawionych twierdzeń, co z oczywistych względów nie odnosi się do powodów, którzy w toku postępowania rozpoznawczego reprezentowani byli przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym.

Wobec powyższego w ocenie sądu nie został spełniony warunek ustalony przez strony w § 6 ust. 3 zd. 2 Umowy (...) nr (...), a co za tym idzie pozwany nie miał obowiązku wyznaczenia terminu w sposób, o którym mowa w § 6 ust. 3 zd. 3 tejże umowy.

W konsekwencji do niezawarcia pomiędzy stronami umowy deweloperskiej nie doszło nie z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pozwanego a, w ocenie sądu, z przyczyn leżących po obu stronach niniejszego procesu.

Dlatego też, w ocenie sądu, na pozwanym nie ciąży obowiązek zapłaty na rzecz powodów kary umownej w wysokości 10.000 zł (zgodnie z § 6 ust 5 Umowy Rezerwacyjnej), a stanowiącej równowartość kwoty wpłaconej przez powodów zgodnie z treścią § 4 ust. 2 Umowy Rezerwacyjnej.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, sąd, działając na podstawie art. 484 § 1 zd. 1 k.c. w zw. z § 6 ust. 5 Umowy (...) nr (...) a contrario oraz w zw. z art. 6 k.c., orzekł jak w pkt I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zawarte w punkcie II wyroku, oparte zostało o art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015 roku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Wobec powyższego sąd, mając na uwadze wynik niniejszego postępowania, zasądził od powodów na rzecz pozwanego solidarnie kwotę 1.817 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w tym kwotę 17 zł opłaty skarbowej uiszczonej z tytułu udzielonego pełnomocnictwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w rep. C oraz w kontrolce wniosków o uzasadnieni;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 28 dni od zpo.

G., 10 kwietnia 2019 rokuSSR Anna Mejka