Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku Sekcja ds. (...) w VI Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Ewa Dawidowska - Myszka
Protokolant:	stażysta Joanna Malek

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy L. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego

z odwołania od decyzji z dnia 28 października 2014 r., znak (...)

I. Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyjmuje do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego L. B. za okres od 26 lipca 2014r. do 23 stycznia 2015r. w wysokości 100% kwotę 2214,29 zł ( dwa tysiące dwieście czternaście 29/100) po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe.

II. Oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

III. Wniosek o wypłatę odsetek od zasiłku chorobowego wypłaconego za okres od 26 lipca 2014r. do 23 stycznia 2015r. przekazać Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. zgodnie z właściwością rzeczową .

Sygn. akt VI 1 U 1362/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 października 2014 roku znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości 100% z ubezpieczenia wypadkowego przychód za lipiec 2014 roku w średniej wysokości 431,45 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy zlecenia i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniu wypadkowemu. Przy ustaleniu podstawy wymiaru należnego zasiłku chorobowego z funduszu wypadkowego ZUS uwzględnił uzyskany przez wnioskodawcę przychód za lipiec 2014 roku w średniej wysokości 431,45 zł. Zgodnie z przekazanymi przez płatnika składek M. M. H. informacjami zawartymi w zaświadczeniu płatnika składek oraz umowy zlecenia, za powyższy okres, podstawa wymiaru należnych składek na ubezpieczenie wypadkowe wynosiła 500 zł (500 – 68,55/13,71% = 431,45 zł).

Od powyższej decyzji ubezpieczony Ł. W.obecnie L. B.) wniósł odwołanie. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że z umowy zlecenia wynika, że zarabiał 100 zł dziennie, a nie jak wyliczył ZUS stawkę 500 zł za 30 dni. Ponadto ubezpieczony zarzucił, że pozwany nie uwzględnił w podstawie wymiaru składki zatrudnienia na podstawie umowy o prace. W piśmie z dnia 1 lipca 2015r. wnioskodawca wniósł o przyjęcie stawki dziennej brutto 250 zł gdyż wypłacone wynagrodzenie w wysokości 500 zł dotyczyło faktycznej pracy za dwa dni robocze. Dodatkowo wnioskodawca wniósł o przyznanie prawa do odsetek za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego w prawidłowej wysokości.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i o zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu organ rentowy podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wskazał, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe za miesiąc lipiec 2014 wynosi 500 zł i została obliczona zgodnie z art. 49 ust 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. B. ( przez zmianą nazwiska Ł. W. był zatrudniony w (...) spółka z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w S. na podstawie umowy o pracę w okresie od 1 marca 2014 roku do dnia 16 lipca 2014 roku.

Dowód:

⚫

świadectwo pracy k. 8 akt ZUS

W dniu 25 lipca 2014 roku Ł. W. zawarł z M. M. H. umowę zlecenia, na podstawie której Ł. W. zobowiązał się do mycia wiat przystankowych w okresie od 25 lipca 2014 roku do dnia 31 lipca 2014 roku. (§ 1 umowy) Za wykonanie powyższej czynności strony umówiły się, że zleceniobiorcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w kwocie 500 zł brutto.

Dowód:

⚫

Umowa zlecenie (...) k. 9 akt ZUS

⚫

Pismo k. 19

⚫

Rachunek k. 20

⚫

Zeznania świadka M. H. nagrane protokołu rozprawy z dnia 19 listopada 2015 roku 00:11:34- 00:19:53 audite k. 83

W dniu 26 lipca 2014 roku, pod koniec pracy, około godziny 6-6.30 wnioskodawca został zaatakowany przez osoby wracające z meczu i uderzony w twarz metalową rurką.

Na skutek tego zdarzenia wnioskodawca doznał złamania kości nosa i urazu kręgosłupa szyjnego. Wnioskodawca przebywał na zwolnieniu lekarskim do dnia 23 stycznia 2015 roku.

Powyższe zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

Dowód:

⚫

Zeznania wnioskodawcy nagranie protokołu rozprawy z dnia 19 listopada 2015 roku 00:03:33-00:10:40; 00:22:56-00:24:10 audite k. 83

⚫

Zeznania świadka M. H. nagrane protokołu rozprawy z dnia 19 listopada 2015 roku 00:11:34- 00:19:53 audite k. 83

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przy uwzględnieniu, że kwota 500 zł odpowiadała okresowi 7 dniowemu w miesiącu lipcu 2014r. wynosiłaby 2214,29 zł , zaś stawka dzienna 63,69 zł .

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w toku postępowania, w tym w oparciu o dokumentację zawartą w aktach rentowych, której autentyczności nie kwestionowano w toku postępowania, jak również na podstawie zeznań wnioskodawcy oraz świadka M. H..

Sąd uznał zarówno zeznania wnioskodawcy jak i świadka za wiarygodne, albowiem znajdują one potwierdzenie w dokumentach przedłożonych do niniejszej sprawy, jak i Sąd nie znalazł podstaw aby zeznaniom tym odmówić waloru wiarygodności.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że okoliczności faktyczne niniejszej sprawy były między stronami bezsporna, zaś spór ograniczył się do prawnej oceny wysokości podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Zgodnie z dyspozycją art. 49 ust.1 ustawy z dnia 25 czerwca 1998 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2014.159 j.t. ) jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku stanowi:

1) najniższa miesięczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4 - dla ubezpieczonych, dla których określono najniższą podstawę wymiaru składek;

2) kwota przychodu określona w umowie przypadająca na pierwszy miesiąc kalendarzowy ubezpieczenia, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, a jeżeli kwota ta w umowie nie została określona, kwota przeciętnego miesięcznego przychodu innych ubezpieczonych, z którymi płatnik składek zawarł takie same lub podobne umowy - dla ubezpieczonych wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia;

3) przeciętny miesięczny przychód innych członków spółdzielni za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku - dla ubezpieczonych będących członkami rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych;

4) przeciętny miesięczny przychód osób wykonujących pracę nakładczą na rzecz danego płatnika składek za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku - dla osób wykonujących pracę nakładczą.

Natomiast ustęp 2 stanowi, że jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, a okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się nie później niż 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 1.

Zdaniem organu rentowego w niniejszej sprawie należało zastosować art. 49 ust. 1 pkt 2 i ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego w oparciu o kwotę przychodu określoną w umowie zlecenia tj. kwotę 500 zł . W sprawie nie ma podstaw do zastosowania art. 49 ust. 2 ustawy zasiłkowej, gdyż ramy czasowe mieszczą się w miesiącu kalendarzowym, a kwota przychodu jest ściśle określona w umowie zlecenia. Wskazany przepis, zdaniem organu rentowego, ma zastosowanie jedynie wówczas gdy niezdolność do pracy powstała w miesiącu kalendarzowym, a umowa o pracę przekracza wymiar tego miesiąca i wówczas uzupełnia się przychód do pełnego miesiąca kalendarzowego

Natomiast zadaniem wnioskodawcy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należało ustalić w oparciu o art. 49 ust. 2 i w konsekwencji przyjąć stawkę dzienną 250 zł w związku z tym , że wypłacone wynagrodzenie w wysokości 500 zł dotyczyło pracy za dwa dni robocze.

W ocenie Sądu niesłuszne było stanowisko strony pozwanej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że niezrozumiałe jest stanowisko pozwanego, że w stosunku do wnioskodawcy ma zastosowanie art. 49 ust. 1 pkt. 2 ustawy zasiłkowej , natomiast art. 49 ust. 2 ustawy zasiłkowej nie ma zastosowania. Hipoteza obu przepisów pokrywa się i dotyczy niezdolności do pracy powstałej przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, przy czym ust. 2 zawiera dodatkowy warunek dotyczący rozpoczęcia okresu ubezpieczenia chorobowego.

Zatem nie może budzić wątpliwości, że jeśli została spełniona hipoteza z ustępu 1 art. 49 ustawy zasiłkowej, to również została spełniona hipoteza( w odniesieniu do pierwszego warunku) z ustępu 2 art. 49 , skoro brzmienie obu hipotez w tej części jest identyczne. Warunkiem zastosowania art. 49 jest jedynie to, aby niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego. ZUS nie ma wątpliwości, że art. 49 ust. 1 pkt 2 stosuje się w odniesieniu do wnioskodawcy, a mimo, że art. 49 ust. 2 w odniesieniu do pierwszego warunku ma identyczne brzmienie, to uważa, że ten przepis w jego sytuacji nie ma zastosowania. Ustawa nie zawiera dodatkowego warunku w odniesieniu do ustępu 2, aby zawarta umowa przekraczała wymiar miesiąca i dopiero jedynie wówczas można będzie uzupełnić przychód do pełnego miesiąca kalendarzowego. Trzeba też mieć na uwadze, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają charakter bezwzględnie obowiązujący i w związku z tym należy je intepretować przy uwzględnieniu zasadniczej roli wykładni językowej. W związku z tym nie można też tworzyć dodatkowych przesłanek, warunków stosowania przepisów, które nie zostały wprost określone w przepisach.

Trzeba też wskazać, że przyjęcie stanowiska strony pozwanej skutkowałoby obniżeniem standardu ochrony ubezpieczeniowej, byłoby też niekonsekwentne i nielogiczne. Przychód nie byłby uzupełniany, mimo, iż nie dotyczył on pełnego miesiąca kalendarzowego, lecz jedynie okresu 7 dni, a następnie tak otrzymana wysokość byłaby dzielona się przez 30 ( tj. współczynnik określony w art. 36 ist.3 ), a nie przez liczbę odpowiadającą dniom zawartej umowy zlecenia. Dlatego też tak określona stawka dzienna nie odzwierciedlałaby rzeczywistych utraconych dochodów wnioskodawcy wskutek choroby i nie pełniłaby swojej funkcji kompensacyjnej. Określone bowiem wynagrodzenie w umowie zlecenia nie dotyczyło pracy za cały pełny miesiąc, lecz jedynie za 7 dni pracy i dlatego nie może być ono traktowane tak jakby dotyczyło pracy za pełny miesiąc kalendarzowy. Taka wykładnia przepisu art. 49 ust. 2 byłaby sprzeczna nie tylko z jej literalnym brzmieniem , ale również z funkcją i celem przepisu.

Należy mieć również na uwadze, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 kwietnia 2015 r.( I UK 326/14, LEX nr 1729659) wskazał, że zakresem art. 49 pkt 1 (obecnie art. 49 ust. 1 pkt 1) ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nie są objęte osoby, których dobrowolne ubezpieczenie chorobowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej było poprzedzone - bezpośrednio lub z przerwą nie dłuższą niż określona w art. 4 ust. 2 tej ustawy - ubezpieczeniem chorobowym z innego tytułu.

Reasumując w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 49 ust. 2 ustawy zasiłkowej, albowiem zostały spełnione oba warunki tj. niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego( niezdolność L. B. powstała 26 lipca 2014r. tj w drugim dniu ubezpieczenia chorobowego ) oraz okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się nie później niż 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu ( okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się 25 lipca 2014r., zaś poprzedni okres ubezpieczenia chorobowego zakończył się 16 lipca 2014r. , zatem przerwa nie przekraczała 30 dni) . W związku z powyższym były podstawy do odpowiedniego zastosowania art. 37 ust. 1 ustawy zasiłkowej tj. przyjęcia przychodu, który ubezpieczony osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy. W związku z powyższym sąd przyjął, że kwota 500 zł odpowiada jedynie przychodowi za 7 dni pracy w miesiącu lipcu 2014r.i powyższy przychód trzeba uzupełnić do przychodu , jaki osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc tj. do kwoty 2214,29 zł

Dlatego też Sąd na mocy art. 477 ¹⁴§ 2 zmienił zaskarżoną decyzje ZUS przyjmując po podstawy miesięczny przychód jaki osiągnąłby wnioskodawca wykonując prace w okresie miesiąca tj 2.214,29 zł z uwzględniłem odliczenia kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy.

Natomiast Sąd oddalił w pkt II wyroku żądanie wnioskodawcy w pozostałym zakresie, albowiem z umowy zlecenia jasno wynika, że stawka wynagrodzenia w wysokości 500 zł przysługiwała za 7 dni pracy tj. od 25 lipca 2014r. do 31 lipca 2014r.. Dlatego też nie można było przyjąć, że wynagrodzenie to dotyczyło jedynie okresu 2 dniowego.

Z uwagi na fakt, że wnioskodawca domagał się odsetek od nieterminowego wypłacenia mu zasiłku chorobowego, co wykraczało poza ramy zaskarżonej decyzji, Sąd w tym zakresie przekazał sprawę do rozstrzygnięcia przez ZUS, o czym orzekł w punkcie trzecim wyroku.