Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku Sekcja ds. Ubezpieczeń Społecznych w VI Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Dorota Witkowska
Protokolant:	sekr. sądowy Patryk Barski

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy H. T. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o zasiłek chorobowy

z odwołania od decyzji z dnia 22 marca 2018 r., znak (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzje w ten sposób, że przyznaje powodowi prawo do zasiłku chorobowego za okres od 1 marca 2018 roku do 2 marca 2018 roku bez obniżenia wysokości zasiłku o 25 %.

Sygn. akt VI 1 U 389/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał H. T. (1) prawo do zasiłku chorobowego w wysokości obniżonej o 25% za okres od 1 marca 2018r. do 2 marca 2018r.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zaświadczenie lekarskie seria (...) wystawione 22 lutego 2018r. zostało dostarczone 5 marca 2018r. tj. po upływie 7 dni od daty jego wystawienia. Zdaniem organu rentowego, z dokumentacji nie wynika, aby dostarczenie zaświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od H. T. (1). W związku z powyższym, zasiłek chorobowy uległ obniżeniu o 25% od ósmego dnia orzeczonej niezdolności do pracy tj. od 1 marca 2018r. do ostatniego dnia orzeczonej niezdolności do pracy tj. 2 marca 2018r.

/decyzja w aktach ZUS – nienumerowane/

Od powyższej decyzji powód H. T. (1) odwołał się wnosząc o przyznanie zasiłku chorobowego w pełnej kwocie bez obniżenia o 25%. Zarzucił, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Podniósł, że chorował na grypę. W trakcie choroby miał wysoką temperaturę, w związku z czym nie był w stanie udać się na pocztę lub do ZUS, aby dostarczyć zwolnienie. Z zalecenia lekarskiego wynikało, iż powinien leżeć w łóżku. Zdaniem powoda, gdyby postąpił wbrew zaleceniu lekarza, organ rentowy mógłby uznać, że nie przestrzega on warunków zwolnienia, co mogłoby skutkować odmową prawa do zasiłku. W doręczeniu zwolnienia nie mogła zastąpić powoda jego żona, gdyż również przebywała na zwolnieniu z powodu złamania nogi.

/k. 3 odwołanie; k. 27 e-protokół rozprawy z dnia 26 września 2018r./

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu organ rentowy podtrzymał decyzję i dotychczasową argumentację.

/k. 5-6 odpowiedź na odwołanie/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornym jest, że powód H. T. (1) od dnia 1 maja 2007r. podlega ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W dniu 22 lutego 2018r. w czasie wizyty w (...) s.c. u powoda rozpoznano infekcję górnych dróg oddechowych, katar, kaszel oraz temperaturę 38 ^oC. W badaniu powód miał przekrwione gardło i furczenie nad płucami. Lekarz wystawił powodowi zaświadczenie lekarskie potwierdzające niezdolność do pracy na okres od dnia 22 lutego 2018r. do dnia 2 marca 2018r. (J06) oraz zalecił leżenie w łóżku i nie wychodzenie z domu. Powód odczuwał gorączkę, że tak go "ścięła, że nie był w stanie poruszać się, chodzić po mieszkaniu". Leżał przez około 3-4 dni, zanim temperatura trochę się zmniejszyła.

Zaświadczenie lekarskie na okres od dnia 22 lutego do 2 marca 2018r. nie zostało wystawione powodowi w formie elektronicznej.

Powód udał się do lekarza na kolejną wizytę w dniu 2 marca 2018r. Odnotowano wówczas utrzymujące się nadal złe samopoczucie, stany podgorączkowe, kaszel oraz brak poprawy. Powód w dalszym ciągu odczuwał bóle głowy oraz mięśni, miał kaszel mocno się pocił, w drogach oddechowych ciągle coś mu zalegało i ciężko mu było oddychać. Powód uzyskał zaświadczenie o niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia 3 marca 2018r. do dnia 16 marca 2018r. (J20).

Z powodu utrzymujących się dolegliwości powód odbył kolejną wizytę lekarską w dniu 16 marca 2018r. i otrzymał zaświadczenie lekarskie potwierdzające niezdolność do pracy na okres od 17 marca 2018r. do 30 marca 2018r. (J20).

Dopiero w dniu 5 marca 2018r. powód poczuł na tyle poprawę stanu zdrowia, że dostarczył do siedziby Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy w okresie od 22 lutego 2018r. do 2 marca 2018r.

/dowód: k. 14 dokumentacja medyczna – historia choroby; zaświadczenie lekarskie (...) w aktach ZUS – nienumerowane; k. 27 zeznania powoda H. T. (1), e-protokół rozprawy z dnia 26 września 2018r./

Żona powoda H. T. (2) w związku ze złamaniem trójkostkowym goleni lewej była hospitalizowana w okresie od dnia 6 do 15 lutego 2018r. W dniu 13 lutego 2018r. została poddana zabiegowi, którym dokonano repozycji otwartej, zespolenie śrubami i płytką dedykowaną. Wypisując H. T. (2) ze Szpitala zalecono jej chodzenie o kulach z odciążaniem kończyny operowanej i układanie jej przeciwobrzękowe, a także wskazano, iż zdjęcie szwów nastąpi 2 marca 2018r. Zdjęcie unieruchomienia stawu skokowego w poradni ortopedycznej miało nastąpić w okresie 6 tygodni od zabiegu.

Powód pomagał żonie także w przemieszczaniu się. Żona powoda również rozchorowała się jak on "łapiąc grypę", a przez okres około półtora miesiąca korzystała z dwóch kul.

/dowód: k. 18 karta informacyjna leczenia szpitalnego; k. 27 zeznania powoda H. T. (1), e-protokół rozprawy z dnia 26 września 2018r./

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu w okoliczności bezsporne oraz dowody w postaci dokumentów, a także zeznania powoda H. T. (1).

Oceniając dowody Sąd dał im wiarę w zakresie jaki wskazano, bowiem w tym zakresie dowody te potwierdzały się wzajemnie lub uzupełniały tworząc wespół z okolicznościami bezspornymi logiczną i spójną całość.

Okoliczności bezsporne nie budziły wątpliwości Sądu, podobnie jak dokumenty, których autentyczności i prawdziwości strony nie kwestionowały.

Sąd uznał zeznania powoda H. T. (1) za wiarygodne w całości, bowiem zeznania te były spontaniczne, spójne i logiczne oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałych dowodach. Oceniając zeznania powoda Sąd miał na uwadze, że szczegółowy opis przebiegu jego choroby znajdował potwierdzenie w historii choroby, gdzie odnotowano dolegliwości i wynik badania lekarskiego. Zeznania o chorobie i związanych z tym ograniczeniach ruchowych żony powoda, potwierdziła dokumentacja medyczna z pobytu H. T. (2) w szpitalu. Powód spójnie, logicznie i przekonująco wyjaśnił okoliczności, które spowodowały, że tak późno złożył pozwanemu zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy.

Oceniając zaś odwołanie Sąd w pierwszej kolejności miał na uwadze, że skoro sprawa dotyczy zaświadczenia lekarskiego wystawionego nie w formie elektronicznej, to zastosowanie znajdują zasady uregulowane w ustawie z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. 2017.1368, ze zm. – zwana dalej ustawą zasiłkową) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016r.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy zasiłkowej prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają Zakład Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym prowadzącym pozarolniczą działalność i osobom z nimi współpracującym. W powyższego wynika obowiązek osób prowadzących działalność pozarolniczą do złożenia zaświadczenia lekarskiego bezpośrednio do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 i ust. 3 ustawy zasiłkowej w brzmieniu przed dniem 1 stycznia 2016r. zaświadczenie lekarskie ubezpieczony jest obowiązany dostarczyć nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania płatnikowi zasiłków. Niedopełnienie powyższego obowiązku powoduje obniżenie o 25% wysokości zasiłku przysługującego za okres od 8 dnia orzeczonej niezdolności do pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia lekarskiego, chyba że niedostarczenie zaświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego.

W ocenie Sądu, postępowanie dowodowe wykazało, że niedostarczenie zaświadczenia lekarskiego przez powoda nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Zarówno dokumentacja medyczna jak i zeznania powoda potwierdziły, iż przebieg choroby powodował u niego istotne ograniczenia. Powód bardzo źle się czuł, gorączkował, był słaby, nie mógł chodzić odczuwając nawet trudności w poruszaniu się po mieszkaniu. Z uwagi na zachorowanie powoda i jego przebieg, lekarz wystawił mu zalecenia leżenia, co odnotowano wprost w zaświadczeniu lekarskim.

Mając powyższe na uwadze i kierując się zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, uznać należało za usprawiedliwione argumenty powoda, iż z powodu złego samopoczucia powodowanego przebiegiem choroby, dążył do jak najszybszego dotarcia do domu od lekarza i kurowania się, uznając sprawę dostarczenia pozwanemu zaświadczenia lekarskiego za drugorzędną. Trudno również odmówić racji argumentom powoda, że jego ewentualna wizyta w takim stanie u pozwanego czy w jakimkolwiek innym miejscu, narażałaby go na ewentualne pogorszenie stanu zdrowia (forsowanie organizmu ponad konieczną miarę), ale także narażałaby inne osoby na zarażenie. W związku z powyższym, nie opuszczanie przez powoda miejsca zamieszkania, leżało nie tylko w jego interesie, lecz także w interesie społecznym.

W postępowaniu dowodowym powód wykazał również, iż w dostarczeniu zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy pozwanemu nie mógł polegać na żonie, która cierpiała z powodu złamania trójkostkowego goleni lewej. W związku z powyższym złamaniem, żona powoda została poddana zabiegowi, co spowodowało utrudnienia w poruszaniu się, gdzie przez około półtora miesiąca korzystała z dwóch kul. Okres niezdolności do pracy powoda pokrywał się z okresem, w którym jego żona mając problemy z narządem ruchu, miała trudności z przemieszczaniem się, co dodatkowo uniemożliwiało dostarczenie zaświadczenia lekarskiego do organu rentowego przez pośrednika, zwłaszcza, iż w końcu sama - jak zeznał powód - zachorowała tak jak on.

W konsekwencji Sąd uznał, że opóźnienie z jakim powód złożył zaświadczenie lekarskie, było niezależne od niego i znajdowało usprawiedliwienie w sytuacji, w jakiej się znalazł, bowiem wynikało z choroby, która miała dla powoda bardzo ciężki przebieg. Uwzględniając stan zdrowia powoda oraz udokumentowany i niekwestionowany przez stronę pozwaną przebieg choroby, należało uznać że powód nie dostarczył zaświadczenia lekarskiego do organu rentowego w ustawowym terminie 7 dni z przyczyn od niego niezależnych, trudno bowiem uznać, by powód miał wpływ na chorobę swoją i żony oraz jej przebieg. Należy podkreślić, iż powód dostarczył zaświadczenie w najszybszym możliwym dla siebie terminie tj. w dniu w którym jego samopoczucie pozwoliło mu na to.

W związku z powyższym, Sąd na mocy art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał powodowi prawo do zasiłku chorobowego za okres od 1 marca 2018r. do 2 marca 2018r. bez obniżenia wysokości zasiłku o 25%.