Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30/10/2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Turowska
Ławnicy:	Krystyna Kapuścińska , Tadeusz Bartkowski
Protokolant:	Stella Ciurkowska

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko (...) S.A. w G.

o przywrócenie do pracy , wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

I.  przywraca powoda K. B. do pracy w (...) Spółce akcyjnej z siedzibą w G. na stanowisko i warunkach obowiązujących przed wypowiedzeniem powodowi umowy o pracę;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 25 886,91 zł brutto ( słownie: dwadzieścia pięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt sześć złotych i 91/100) tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy pod warunkiem zgłoszenia gotowości do pracy w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku ;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 17 160 zł ( słownie: siedemnaście tysięcy sto sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  oddala wniosek powoda o nakazanie jego zatrudnienia u pozwanego do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy;

Sygn. akt VI P 628/16

UZASADNIENIE

Powód K. B. pozwem z dnia 6 października 2016 r. skierowanym przeciwko (...) S.A. z siedzibą w G. domagał się uznania dokonanego w dniu 29 września 2016 r. wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, przywrócenia do pracy oraz zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za czas pozostawania bez pracy.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że nie doszło do likwidacji jego miejsca pracy. Tym samym w jego ocenie, ze względu na pozorność przyczyny wskazanej w oświadczeniu pozwanej z dnia 29 września 2016 r., uznanie dokonanego wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne oraz przywrócenie powoda do pracy na poprzednich warunkach, jest zasadne. (pozew, k. 2-6)

Pozwana (...) S.A. w G. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że całkowicie bezzasadne są twierdzenia powoda, iż przyczyna rozwiązania stosunku pracy była nieprawdziwa, tj. iż likwidacja stanowiska pracy była rzekoma i pozorna. Stanowisko dyrektora biura audytu i zarządzania ryzykiem zostało zlikwidowane nie tylko formalnie, ale jak podała pozwana również faktycznie. Nowoutworzone stanowisko dyrektora biura audytu w ocenie pozwanej różni się w istotnych elementach od stanowiska zlikwidowanego. (odpowiedź na pozew, k. 102-106v)

W piśmie z dnia 12 stycznia 2017 r. powód podtrzymał w całości stanowisko. (k. 152)

Na rozprawie w dniu 23 października 2018 r. pełnomocnik powoda precyzując żądanie wskazał, że powód wnosi o przywrócenie do pracy, zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy oraz nałożenie na pozwanego obowiązku dalszego zatrudnienia na poprzednim stanowisku powoda do prawomocnego zakończenia sporu, gdyby Sąd uznał za niecelowe przywrócenie do pracy domaga się odszkodowania. Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w wyższej stawce z uwagi na zwiększony nakład pracy pełnomocnika.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. (399v-400)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód K. B. został zatrudniony u pozwanego (...) S.A. z siedzibą w G., na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1 marca 2011 r., na stanowisku doradcy ds. systemów organizacyjnych.

Z dniem 1 kwietnia 2016 r. powodowi powierzono stanowisko p.o. Dyrektora Biura (...), a z dniem 19 kwietnia 2016 r. Dyrektora Biura (...).

Propozycję objęcia stanowiska dyrektora audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem powód otrzymał w marcu 2016 r. od zarządu pozwanej. Składając powodowi propozycję zarządzania obszarem audytu, kontroli i ryzyka, pozwana nie miała żadnych wątpliwości i zastrzeżeń co do jego kompetencji.

Miejscem wykonywania pracy była siedziba pracodawcy – Biuro (...).

( dowód: umowa o pracę, k. 1 akt osobowych cz. B); powierzenie stanowiska, k. 20, 21 akt osobowych cz. B; zeznania świadka R. H., k. 384-387 (nagranie czas: 00:06:41-00:51:50); zeznania świadka M. R., k. 391-394 (nagranie czas: 01:43:50-02:34:15); zeznania powoda, k. 157-159 (nagranie czas: 00:05:58-00:36:22), k. 225-226 (nagranie czas: 00:00:47-00:40:44), k. 398v-399v (nagranie czas: 00:04:01-00:47:03))

U pozwanego działają związki zawodowe, m. in. Niezależny Związek Zawodowy (...), której przewodniczącą jest A. G.. Powód był członkiem związku zawodowego.

( dowód: zeznania świadka M. B., k. 387-389 (nagranie czas: 00:52:37-01:20:01); zeznania świadka A. G., k. 389-391 (nagranie czas: 01:24:00-01:40:13); zeznania powoda, k. 157-159 (nagranie czas: 00:05:58-00:36:22), k. 225-226 (nagranie czas: 00:00:47-00:40:44), k. 398v-399v (nagranie czas: 00:04:01-00:47:03))

5 kwietnia 2016 r. Zarząd (...) S.A. podjął uchwałę o zmianie regulaminu organizacyjnego, zgodnie z którym obszar ryzyka przeniesiono do biura audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem, a biuro bezpieczeństwa miało funkcjonować samodzielnie.

Zgodnie z § 3 regulaminu organizacyjnego przedsiębiorstwa spółki (...) S.A. z kwietnia 2016 r. departamentami kierują dyrektorzy departamentów, biurami kierują dyrektorzy biur (ust. 1 pkt 2). Biura podlegają określonym członkom Zarządu, a szczegółową podległość każdorazowo określa uchwała zarządu spółki (§ 3 ust. 1 pkt 4).

§ 8 ust. 1 ww. regulaminu stanowił, iż celem funkcjonowania komórki biura audytu i kontroli i zarządzania ryzykiem jest koordynacja i realizacja działań audytowych w (...) (...).

Zakres odpowiedzialności (ust. 2):

1)  w obszarze systemu zarządzania ryzykiem:

a)  określanie i aktualizacja zasad zarządzania ryzykiem strategicznym w (...) (...),

b)  opracowanie wyników identyfikacji i oceny ryzyka (...), w tym:

- analizowanie i opiniowanie zaproponowanych planów reakcji na ryzyko,

- określanie ekspozycji na ryzyko (...) (...) i rekomendowanie akceptowalnego poziomu ryzyka,

-przygotowywanie informacji na temat poziomu apetytu na ryzyko dla (...) (...),

c)  identyfikowanie zdarzeń mogących mieć wpływ na realizację celów (...) (...), w tym monitowanie otoczenia makroekonomicznego,

d)  koordynacja działań dotyczących przeciwdziałania nadużyciom, wsparcie (...) (...) (...),

e)  ewidencja, monitorowanie i raportowanie istotnego ryzyka, związanego z działalnością (...) (...),

f)  monitorowanie dojrzałości systemu zarządzania ryzykiem w (...) (...),

g)  wsparcie metodologiczne komórek organizacyjnych spółki oraz spółek (...) w zakresie zarządzania ryzykiem,

h)  wsparcie w zakresie zarządzania ryzykiem programów i projektów,

2)  koordynacja działań audytowych w segmentach zgodnie z przyjętymi w tym zakresie regulacjami, w tym:

a)  wsparcie metodologiczne,

b)  przygotowanie i aktualizacja regulacji i dokumentów z obszaru audytu,

c)  opracowanie planu audytu dla (...) (...),

d)  przygotowanie sprawozdania z rocznej działalności audytu wewnętrznego w (...) (...),

3)  współpraca z komórkami audytu wewnętrznego (...) (...) (...) ,

4)  współpraca z pozostałymi komórkami spółek (...) przy prowadzonych działaniach audytowych,

5)  koordynacja i realizacja zadań audytowych i kontrolnych w (...) (...) w zakresie podmiotowym, obejmującym wszystkie spółki (...), zlecanych przez:

a)  Zarząd (...) S.A.,

b)  Komitet (...) S.A.,

c)  Radę Nadzorczą (...) S.A.,

6)  realizacja zadań doradczych,

7)  monitorowanie wdrożenia rekomendacji z przeprowadzonych zadań,

8)  współpraca z doradcami zewnętrznymi.

( dowód: uchwała (...)Zarządu Spółki z dnia 5 kwietnia 2016 r. wraz z załącznikiem, k. 18-44; uchwała nr (...) (...) Rady Nadzorczej (...) S.A z dnia 9 kwietnia 2016 r. wraz z załącznikiem, k. 172-184v)

Zgodnie z uchwałą nr (...) (...) zarządu spółki (...) S.A. z dnia 2 sierpnia 2016 r. prezesowi zarządu spółki powierzono nadzór funkcjonalny nad obszarami działalności spółki, m. in. w zakresie audytu i kontroli (§ 1 ust. 1 pkt 2).

Przed wprowadzeniem zmian w strukturze (...) S.A. oraz zatwierdzeniem zmian w regulaminie organizacyjnym spółki pozwana przeprowadziła konsultacje i uzgodnienia z zakładowymi organizacjami związkowymi.

Omawiając planowane zmiany organizacyjne w spółce, pozwana nie wskazała, że dojdzie do reorganizacji biura audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem i jego przekształcenia w biuro audytu. Skutkiem zmian organizacyjnych było zmniejszenie ilości komórek organizacyjnych oraz stanowisk menadżerskich o: stanowisko dyrektora zarządzającego, likwidację 1 biura, likwidację 3 wydziałów organizacyjnych.

Po przeprowadzeniu konsultacji i uzgodnień z zakładowymi organizacjami związkowymi, działającymi w spółce, w dniu 31 sierpnia 2016 r. zawarto porozumienie w sprawie zagwarantowania praw i interesów pracowników w procesie zmiany struktury organizacyjnej i regulaminu organizacyjnego przedsiębiorstwa spółki (...) S.A.

Porozumienie powyższe zgodnie z § 1 stanowi, iż zmiany organizacyjne, będące przedmiotem porozumienia, nie spowodują zmiany miejsca pracy pracowników rozumianych jako miejscowość, w której praca jest wykonywana.

W przypadkach, w których wprowadzenie nowej struktury organizacyjnej spowoduje konieczność dokonania zmiany warunków pracy, zmiana będzie dokonywana w pierwszej kolejności w drodze porozumienia stron, a w przypadku gdy porozumienie nie jest możliwe – w trybie wypowiedzenia zmieniającego zgodnie z postanowieniami art. 13 umowy społecznej – (...) (...) dotyczącą zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji (...).(§ 2 ww. porozumienia)

Zgodnie z załącznikiem do ww. porozumienia pn. „Informacja o planowanej etatyzacji sierpień 2016”, biurem audytu kieruje dyrektor, któremu podlegają: główny specjalista ds. audytu i kontroli oraz główny specjalista ds. kontroli. Powodowi mieli podlegać służbowo pracownicy merytoryczni jak dotychczas w biurze audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem.

( dowód: porozumienie wraz z załącznikami, k. 72-78; zawiadomienie oraz wniosek o przeprowadzenie konsultacji, k. 79-82; uchwała nr (...) Zarządu spółki (...) S.A. dnia 2 sierpnia 2016 r., k. 83-84; korespondencja e-mail, k. 85-90; umowa społeczna – (...) dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji(...), k. 116-134; notatka ze spotkania, k. 13-135v; zeznania świadka M. S., k. 229v-231 (nagranie czas: 02:21:11-03:35:55))

Zarządzeniem nr (...) S.A. z dnia 26 września 2016 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania (...) S.A., wprowadzono do stosowania z dniem 1 października 2016 r. nowy (...) Spółka Akcyjna, zatwierdzony uchwałą (...)Rady Nadzorczej z dnia 20 września 2016 r.

Zgodnie z regulaminem organizacyjnym przedsiębiorstwa spółki (...) S.A. z września 2016 r. departamentami kierują dyrektorzy departamentów (oraz ich zastępcy), biurami kierują dyrektorzy biur (oraz ich zastępcy). (§ 3 ust.1 pkt 2)

W ramach zmian regulaminu organizacyjnego biuro audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem zmieniło nazwę na biuro audytu.

W nowym regulaminie organizacyjnym zmieniono również częściowo zakres kompetencji jednostki, którą kierował powód. Z zadań biura audytu (nazwa po zmianach wprowadzonych regulaminem) wyłączono zagadnienia dotyczące zarządzania ryzykiem strategicznym. Pozostawiono wszystkie dotychczasowe kompetencje z zakresu audytu i kontroli pozwanej spółki. Kwestie związane z ryzykiem zostały przekazane do departamentu systemów zarządzania i IT.

Stosownie do treści § 7 ust. 2 ww. regulaminu do zakresu odpowiedzialności biura audytu należy:

1)  koordynacja działań audytowych w segmentach zgodnie z przyjętymi w tym zakresie regulacjami, w tym:

a)  wsparcie metodologiczne,

b)  przygotowanie i aktualizacja regulacji i dokumentów z obszaru audytu,

c)  opracowywanie planu audytu dla (...) (...),

d)  przygotowywanie sprawozdania z rocznej działalności audytu wewnętrznego w grupie (...),

2)  współpraca z komórkami audytu wewnętrznego liderów segmentów (...) (...),

3)  współpraca z pozostałymi komórkami spółek (...) przy prowadzonych działaniach audytowych,

4)  koordynacja i realizacja zadań audytowych i kontrolnych w grupie (...) w zakresie podmiotowym, obejmującym wszystkie spółki (...), zlecanych przez:

a)  Zarząd (...) S.A.,

b)  Komitet (...) S.A.,

c)  Radę Nadzorczą (...) S.A.,

5)  realizacja zadań doradczych,

6)  monitorowanie wdrożenia rekomendacji z przeprowadzonych zadań,

7)  współpraca z doradcami zewnętrznymi.

Zadania biura audytu w zakresie audytu i kontroli są takie same, jak czynności, którymi zajmowało się biuro audytu kontroli i zarządzania ryzykiem. Zmiany struktury organizacyjnej w pozwanej (...) S.A. polegały przede wszystkim na przesunięciu kompetencji pomiędzy istniejącymi departamentami i biurami. Z biura audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem wyłączono obszar ryzyka, pozostały natomiast zagadnienia audytu i kontroli.

Stanowisko powoda nie zostało zlikwidowane.

( dowód: zarządzenie (...) Dyrektora Zarządzającego Spółki (...) z dnia 26 września 2016 r. wraz z załącznikami, k. 47-71; uchwała (...) Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 20 września 2016 r. wraz z załącznikami, k. 185-197; wniosek zarządu (...) S.A. wraz z załącznikami, k. 245-269v; zeznania świadka M. S., k. 229v-231 (nagranie czas: 02:21:11-03:35:55))

Zgodnie z opisem stanowiska pracy do zakresu zadań dyrektora biura audytu należało:

- zarządzanie podległym zespołem biura audytu,

- koordynacja prac oraz nadzór nad realizacją zadań biura,

- uczestniczenie w czynnościach audytowych,

- sprawdzenie wykonania zaleceń pokontrolnych, zgłaszanie nieprawidłowości do zarządu spółki,

- uczestniczenie w rozpatrywaniu zgłaszanych zastrzeżeń dotyczących realizowanych zadań kontrolnych i audytowych,

- identyfikacja obszarów ryzyka i przygotowywanie planów audytu,

- zarządzanie kontrolą jakości inwestycji, a w szczególności:

- audyt dokumentacji projektowej,

- audyt robót budowlanych,

- przedstawianie wyników z przeprowadzanych zadań audytowych i kontrolnych organom spółki,

- reprezentowanie biura w kontaktach z komórkami organizacyjnymi (...) S.A. oraz podmiotami zewnętrznymi,

- współpraca z jednostkami organizacyjnymi (...)w ramach spraw związanych z zakresem działalności biura.

( dowód: opis stanowiska pracy, k. 115)

Oświadczeniem z dnia 29 września 2016 r. pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31 grudnia 2016 r.

Pozwany wskazał, iż przyczyną rozwiązania umowy jest likwidacja stanowiska pracy związana ze zmianami organizacyjnymi przeprowadzonymi w spółce.

Jednocześnie pracodawca zwolnił powoda z obowiązku świadczenia pracy od dnia 1 października 2016 r. do dnia rozwiązania umowy o pracę, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Pozwana spółka nie konsultowała ze związkami zawodowymi zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę powodowi.

( dowód: oświadczenie pracodawcy, k. 1 akt osobowych cz. C; zeznania świadka K. Ś., k. 226v-228 (nagranie czas: 00:45:24-01:39:56); częściowo zeznania świadka W. K., k. 228-229v (nagranie czas: 01:42:4402:20:20); zeznania świadka M. S., k. 229v-231 (nagranie czas: 02:21:11-03:35:55); zeznania świadka M. B., k. 387-389 (nagranie czas: 00:52:37-01:20:01); zeznania świadka A. G., k. 389-391 (nagranie czas: 01:24:00-01:40:13))

Z dniem 30 września 2016 r. zarząd spółki postanowił odwołać powoda ze stanowiska dyrektora biura audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem.

( dowód: uchwała nr(...)zarządu spółki (...) S.A. z dnia 29 września 2016 r., k. 198; wniosek w zakresie obsady stanowisk kierowniczych w strukturze organizacyjnej (...) S.A., k. 218-220)

W dniu 6 grudnia 2016 r. zarząd (...) S.A. podjął uchwałę o powołaniu P. K. na stanowisko dyrektora biura audytu. Posiadał on wiedzę techniczną, będąc inżynierem. P. K. pełnił ww. funkcję przez 3 miesiące. Następnie został powołany kolejny dyrektor biura, który posiadał wykształcenie prawnicze.

( dowód: umowa o pracę P. K., k. 293; zeznania świadka K. Ś., k. 226v-228 (nagranie czas: 00:45:24-01:39:56); zeznania świadka R. H., k. 384-387 (nagranie czas: 00:06:41-00:51:50); zeznania powoda, k. 157-159 (nagranie czas: 00:05:58-00:36:22), k. 225-226 (nagranie czas: 00:00:47-00:40:44), k. 398v-399v (nagranie czas: 00:04:01-00:47:03))

W dniu 5 kwietnia 2017 r. został przesłany do konsultacji związkom zawodowym projekt regulaminu, z którego wynika, iż ponownie do komórki organizacyjnej – biuro audytu, włączono zadania z obszaru zarządzania ryzykiem. Zgodnie, bowiem z § 10 ust. 1 regulaminu organizacyjnego celem funkcjonowania biura audytu jest koordynacja i realizacja działań audytowych i kontrolnych w (...) (...), wykonywanie zadań z zakresu obsługi pełnomocnika ds. zarządzania systemem zgodności, w przypadku jego powołania, a także wykonywanie zadań z zakresu zarządzania ryzykiem w (...) (...).

Wobec powyższych zmian biuro audytu ma realizować te same zadania, które realizowało biuro audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem, którym kierował powód w okresie V-IX 2016 r.

Powyższy regulamin organizacyjny został wprowadzony do stosowania z dniem 11 maja 2017 r.

( dowód: porozumienie w sprawie zagwarantowania praw i interesów pracowników w procesie zmiany struktury organizacyjnej w regulaminu organizacyjnego przedsiębiorstwa spółki (...) S.A., k. 205-205v; zarządzenie nr (...) z 5 maja 2017 r. wraz z załącznikami, k. 206-217v; wniosek zarządu (...) S.A. z dnia 13 czerwca 2017 r. wraz z załącznikami, k. 270-292v)

Wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy za okres ostatnich trzech miesięcy wynosi 25 886,91 zł.

( dowód: zaświadczenie, k. 114)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo K. B. co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie w oparciu o dowody
z dokumentów, w tym akta osobowe powoda, których wiarygodność
i rzetelność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także na podstawie zeznań świadków K. Ś., W. K., M. S., R. H., A. G., M. R. żony powoda M. B. oraz przesłuchanego w charakterze strony powoda.

Na rozprawie w dniu 10 października 2017 r. pełnomocnik pozwanego cofnął wniosek o przesłuchanie świadków B. W., I. J., I. W.. (k. 226)

Na rozprawie w dniu 23 października 2018 r. Sąd postanowił pominąć dowód z przesłuchania pozwanego wobec jego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa. (k. 398)

Dokumenty prywatne sąd ocenił na podstawie art. 245 kpc, zgodnie z którym dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, treści dokumentów strony postępowania nie kwestionowały.

Sąd uznał zeznania świadka K. Ś. częściowo za wiarygodne. Świadek w sposób logiczny i zborny z wiarygodnymi dowodami, w szczególności z dokumentów wskazywał na okoliczności związane z wprowadzeniem zmian w strukturze organizacyjnej pozwanej spółki. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w zakresie w jakim wskazał, iż w przypadku obsadzenia stanowiska obszaru audytu kluczowy był wątek wiedzy inżynieryjnej, której powód nie posiadał. Powyższe jest sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym, jak również z zeznaniami świadków R. H. orazM. R., którym to niewiadomy był wymóg posiadania wiedzy technicznej na stanowisku powoda. Zeznania świadka w zakresie likwidacji stanowiska powoda, różnic pomiędzy likwidowanym stanowiskiem pracy powoda, a nowopowstałym stanowiskiem dyrektora biura audytu stanowią subiektywną jego ocenę co do interpretacji wprowadzonych zmian organizacyjnych. Materiał dowodowy w sprawie pozwolił na jednoznaczne stwierdzenie, iż faktycznie do likwidacji stanowiska powoda nie doszło. Dodatkowo świadek wskazał, iż jedynie zakłada, że była przeprowadzona konsultacja ze związkami zawodowymi, bowiem zwykle się ją przeprowadzało, aczkolwiek nie zajmował się tym.

Sąd uznał zeznania świadka W. K. za wiarygodne, bowiem były spontaniczne, konsekwentne, a nadto spójne i uwzględnił je w zakresie w jakim posłużyły do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Świadek (w czasie kiedy powodowi wręczano wypowiedzenie umowy o pracę był głównym specjalistą ds. relacji społecznych i zajmował się kontaktem pomiędzy pracodawcą, a związkami zawodowymi) zeznawał na okoliczności przyczyn związanych z wprowadzeniem zmian w strukturze organizacyjnej pozwanej spółki, w szczególności w kontekście okoliczności dotyczących konsultacji pozwanej ze związkami zawodowymi w kwestii planowanych zmian w tym zakresie. Świadek wskazał, iż nie ma wiedzy na temat konsultacji ze związkami zawodowymi zamiaru wypowiedzenia powodowi mowy o pracę. Podał, że uczestniczył w spotkaniach ze związkami zawodowymi dotyczącymi zmian w strukturze organizacyjnej, które doprowadziły do wypowiedzenia powodowi umowy o pracę. Wskazał również, że nie wie dlaczego biuro, którym kierował powód miało po kilku miesiącach zostać zlikwidowane. Pamięta, że jednym z wniosków podczas rozmów ze związkami było to, czy nie ma konfliktu między zadaniami, które ma realizować audyt, a tymi związanymi z zarządzaniem ryzykiem.

Podobnie sąd ocenił zeznania świadka M. S., albowiem były one spójne, zborne i w pełni korespondowały z dowodami z dokumentów. Świadek w sposób rzeczowy przedstawiła zmiany organizacyjne w pozwanej. Wskazała, iż wszystkie zmiany powinny być konsultowane ze związkami zawodowymi. Ze zmianami organizacyjnymi wiązała się likwidacja określonych departamentów lub biur. Świadek dodatkowo wskazała, że nie ma wiedzy, czy departament kadr zwracał się do związków zawodowych w sprawie rozwiązania umowy o pracę z powodem. Potwierdziła również, iż w § 3 pkt 8 ust. 1 ppkt 8 regulaminu organizacyjnego mowa jest o przekształceniu.

Sąd ocenił także za wiarygodne zeznania R. H., bowiem były one spójne, logiczne. W szczególności świadek wskazał, że w ramach swoich kompetencji nie posiada uprawnień do przeprowadzania audytu i współpracował ze spółką. Nie ma wiedzy na temat tego, aby pozwana chciała, aby na czele biura audytu stała osoba z większą wiedzą techniczną i nie spotkał się z takim wymogiem, aby osoba z biura audytu miała wiedzę techniczną. Chodziło o to, aby osoba znała spółkę, znała statuty spółek. Wskazał, że zwolnienie powoda nie miało wpływu na to co się działo wcześniej i później. Plan działań, jeżeli chodzi o inwestycję budowy elektrowni (...) został uchwalony, były wyznaczone cele do zrobienia, które zostały zrealizowane.

Świadek M. B. (żona powoda) potwierdziła okoliczności dokonywanych zmian organizacyjnych w pozwanej spółce. Wskazała, że ze wszystkimi dyrektorami były przeprowadzane ogólnie rozmowy o zmianach restrukturyzacyjnych. Potwierdziła, że zarówno ona jak i powód widnieli do powołania na stanowiska w nowej strukturze organizacyjnej. Podała, że dyrektor departamentu HR poinformował ich, że na posiedzeniu zarządu zadecydowano o niepowoływaniu jej i powoda na nowe stanowiska i wręczył wypowiedzenie umowy o pracę z przyczyn nieleżących po stronie pracownika.

Sąd uznał zeznania A. G. za w pełni wiarygodne. Świadek jest Przewodniczącą Niezależnego Związku Zawodowego (...) Potwierdziła okoliczności zawartego z pracodawcą porozumienia z dnia 31 sierpnia 2016 r., jak również obowiązek pracodawcy konsultacji wypowiedzenia umów o pracę. Świadek podała, że powód w momencie zwolnienia był członkiem związku zawodowego oraz wskazała, że spółka nie konsultowała zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę powodowi.

Zeznania świadka M. R., który był członkiem zarządu (...) S.A. Sąd uznał za wiarygodne w zasadniczej części. Wskazał, iż nie ma wiedzy na temat tego, aby zmiana na stanowisku powoda wiązała się z tym ,że w tamtym czasie potrzebny był ktoś z wiedzą techniczną. Dopiero kilka miesięcy po odejściu ze spółki dowiedział się , że niby szukano kogoś z taką wiedzą. Świadek wyszedł z inicjatywą powstania biura audytu, zarządzania i kontroli ryzykiem, wskazując, że potrzebne są tam te same kompetencje w trzech obszarach. Z tego co pamięta świadek, dając stanowisko połączone K. B. , zarząd kierował się tym, że powód był certyfikowanym audytorem wewnętrznym. Świadek nie miał wiedzy dlaczego zwolniono powoda. Potwierdził jednocześnie, że stanowisko to nie było zlikwidowane.

Zeznania powoda Sąd uznał za wiarygodne, logiczne i spójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Powód potwierdził okoliczności dokonywanych zmian organizacyjnych w pozwanej spółce. W szczególności wskazywał, iż w rzeczywistości dokonywane przekształcenia nie prowadziły do likwidacji stanowiska jego pracy.

W niniejszej sprawie powód domaga się przywrócenia do pracy, zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy oraz nałożenia na pozwanego obowiązku dalszego zatrudnienia na poprzednim stanowisku, alternatywnie odszkodowania.

Z uwagi na uchybienia formalne w toku wypowiadania powodowi umowy o pracę, co ujawnione zostało podczas przesłuchania świadków , koniecznym było po pierwsze rozważenie, czy pozwany pracodawca dopuścił się naruszenia art. 38 k.p., a dopiero w dalszej kolejności odniesienie się do kwestii rzeczywistości przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu umowy o pracę.

Prawo pracy zawiera bowiem przepisy ograniczające możliwość wypowiedzenia umowy o pracę w stosunku do określonych kategorii pracowników bądź uzależniające taką możliwość od uprzednio podjętych czynności.

W rozpatrywanej sprawie szerszej analizy wymaga art. 38 k.p., zgodnie z którym o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę na czas nieokreślony pracodawca zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy. Jeżeli zakładowa organizacja związkowa uważa, że wypowiedzenie byłoby nieuzasadnione, może w ciągu 5 dni od otrzymania zawiadomienia zgłosić na piśmie pracodawcy umotywowane zastrzeżenia. Po rozpatrzeniu stanowiska organizacji związkowej a także w razie niezajęcia przez nią stanowiska w ustalonym terminie, pracodawca podejmuje decyzję w sprawie wypowiedzenia.

Na aprobatę zasługuje pogląd, iż wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, bądź jej warunków pracy lub płacy dokonane przez zakład pracy przed upływem 5 dni od otrzymania przez radę zakładową pisemnego zawiadomienia kierownika zakładu pracy o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę narusza tryb określony w art. 38 k.p., chyba że przed upływem tego okresu rada zakładowa złoży kierownikowi zakładu pracy oświadczenie, iż nie zgłasza zastrzeżeń do zamierzonego wypowiedzenia. (uchwała SN z dnia 16 września 1975 r., I PZP 10/75, OSNC 76.4.74, glosa: J. Pacho, OSP 76.5.105)

Wypowiedzenie umowy o pracę powodowi nastąpiło z oczywistym uchybieniem procedury konsultacji związkowej, o jakiej mowa w art. 38 k.p. Pozwany pracodawca bowiem, poza konsultacjami społecznymi przed dokonaniem zmian organizacyjnych , w żaden sposób nie skonsultował kwestii wypowiedzenia powodowi indywidualnej umowy o pracę, czym uniemożliwił zajęcie stanowiska w tej kwestii przez Niezależny Związek Zawodowy (...), którego powód był członkiem, a co stanowi naruszenie trybu konsultacji związkowej przewidzianego w art. 38 k.p.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim zeznania świadka A. G., w sposób jednoznaczny wykazał, że powód należał do tego związku zawodowego, został objęty ochroną, a zatem obowiązkiem pracodawcy było przeprowadzenie konsultacji ze związkami zawodowymi kwestii rozwiązania z nim umowy o pracę.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż pozwany nie zakwestionował w żadnym zakresie tejże okoliczności, nie zawnioskował żadnych dowodów przeciwnych , przeciwko przynależności powoda do związku zawodowego, czy też nieprawidłowego wykazania objęcia jej ochroną związkową.

W tej sytuacji uznać należy, że wypowiedzenia dokonano z naruszeniem art. 38 k.p., brak jest jakichkolwiek dowodów przeciwnych.

Brak konsultacji świadczyć może w ocenie sądu o podjęciu decyzji przez pozwaną o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi w ostatniej chwili , kiedy nie było już 5 dni na zawiadomienie i oczekiwanie na stanowisko organizacji związkowej , pozwany nie wskazał , aby zwrócił się do związków zawodowych o informację ,czy powód jest członkiem związku w trybie art. 30 ustawy z dnia 23 maja 1991r. o związkach zawodowych. Art. 30 ust. 1 stanowi , iż w zakładzie pracy, w którym działa więcej niż jedna organizacja związkowa, każda z nich broni praw i reprezentuje interesy swych członków.

W myśl ust. 2 pracownik niezrzeszony w związku zawodowym ma prawo do obrony swoich praw na zasadach dotyczących pracowników będących członkami związku, jeżeli wybrana przez niego zakładowa organizacja związkowa wyrazi zgodę na obronę jego praw pracowniczych.

2 ¹ . W indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy zobowiązują pracodawcę do współdziałania z zakładową organizacją związkową, pracodawca jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o pracownikach korzystających z jej obrony, zgodnie z przepisami ust. 1 i 2. Nieudzielenie tej informacji w ciągu 5 dni zwalnia pracodawcę od obowiązku współdziałania z zakładową organizacją związkową w sprawach dotyczących tych pracowników.

3. W sprawach dotyczących zbiorowych praw i interesów pracowników organizacje związkowe mogą tworzyć wspólną reprezentację związkową.

4. W sprawach wymagających zawarcia porozumienia lub uzgodnienia stanowiska z organizacjami związkowymi, organizacje te przedstawiają wspólnie uzgodnione stanowisko. Sposób ustalania i przedstawiania tego stanowiska przez każdorazowo wyłanianą do tych spraw wspólną reprezentację związkową określa porozumienie zawarte przez organizacje związkowe.

5. Jeżeli w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania, regulaminów nagród i premiowania, regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, planu urlopów lub regulaminu pracy, okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 135 § 2 i 3 Kodeksu pracy, wykazu prac, o którym mowa w art. 151 ⁷ § 4 Kodeksu pracy lub indywidualnego rozkładu czasu pracy, o którym mowa w art. 8 ust. 2-4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 oraz z 2013 r. poz. 567), organizacje związkowe albo organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 241 ^25a Kodeksu pracy nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowy

Pozwany nie wykazał w niniejszym postępowaniu , aby zwracał się o informację w trybie ust 2 ¹ art. 30 wskazanej wyżej ustawy .

Ciężar dowodu w powyższym zakresie obciążał stronę pozwaną.

Przechodząc do rozważań prawnych wskazać należy, że w przepisach kodeksu pracy istnieje wyraźne rozdzielenie pomiędzy czysto formalnym wskazaniem przyczyny wypowiedzenia, czego dotyczy art. 30 § 4 kp, a zasadnością (prawdziwością, rzeczywistością) tej przyczyny, o czym stanowi art. 45 § 1 kp.

Pracodawca winien dokonać wypowiedzenia na piśmie oraz wskazać przyczyny uzasadniające dokonane wypowiedzenie umowy zawartej na czas nieokreślony . Konieczność zachowania takich wymogów wynika z treści art. 30 § 3 i 4 k.p., który znajduje tu zastosowanie, z uwagi na fakt zatrudnienia powoda na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W myśl art. 30 § 4 k.p., pracodawca w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony winien wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy. Naruszenie tegoż przepisu może polegać - i tak należy rozumieć ten przepis na: nie wskazaniu w ogóle przyczyny wypowiedzenia lub podaniu w wypowiedzeniu innej przyczyny niż faktycznie uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę, a więc wskazanie przyczyny „nierzeczywistej” lub na niewystarczająco jasnym jej określeniu.

Jak wynika z bogatego orzecznictwa Sądu Najwyższego, podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej), jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 k.p. Pozorność takowej przyczyny powoduje z kolei bezzasadność dokonanego wypowiedzenia i powstanie roszczeń z art. 45 § 1 k.p . (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r., I PKN 645/98, z dnia 13 października 1999r., I PKN 304/99, z dnia 15 kwietnia 1999 r., I PKN 9/99).

Powinność wskazania przez pracodawcę przyczyny- wynikającej z art. 30 § 4 k.p. – ma doniosłe skutki procesowe, gdyż wskazanie w pisemnym oświadczeniu przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed organami orzekającymi toczyć się może tylko w graniach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca jest pozbawiony możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98).

Podkreślić należy, zdaniem Sądu, iż podanie pracownikowi przyczyny ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści.

Art. 45. § 1 kodeksu pracy stanowi , iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Zgodnie z § 2 ww. art., Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. § 3 stanowi, iż przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41 ¹ ; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

W niniejszej sprawie przesłanki formalne z art. 30 § 3 i 4 k.p. zostały spełnione. Oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu dokonane zostało na piśmie, nadto w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony była wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Dodatkowo w oświadczeniu o wypowiedzeniu zawarte było pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy -§ 5 art. 30 k.p. .

Na gruncie przedmiotowej sprawy, istota sporu zasadniczo sprowadzała się do oceny, czy przyczyna wypowiedzenia, a mianowicie likwidacja stanowiska pracy powoda związana ze zmianami organizacyjnymi była przyczyną prawdziwą , rzeczywistą i zasadną.

Ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (wyrok SN z 8.09.1997 r., I PRN 17/7).

Kwestia, czy występuje potrzeba dokonania przez pracodawcę zmian organizacyjnych, w tym likwidacji stanowiska pracy, należy do autonomii zarządczej pracodawcy i nie podlega ocenie sądu pracy. Oznacza to, że sąd pracy nie ma kompetencji do badania racjonalności decyzji pracodawcy co do zmian organizacyjnych dokonywanych w zakładzie pracy, podobnie jak nie bada racjonalności decyzji gospodarczych lub innych decyzji związanych z zarządzaniem zakładem pracy. W szczególności zmniejszenie stanu zatrudnienia w zakładzie pracy stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia, a organ rozpatrujący spory pracownicze nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia. Jednocześnie jednak to, że sąd pracy nie jest powołany do badania zasadności, celowości i racjonalności decyzji pracodawcy o zmniejszeniu stanu zatrudnienia, nie oznacza jeszcze, iż nie może badać, jakie były rzeczywiste przyczyny zwolnienia pracownika (wypowiedzenia mu umowy o pracę), w szczególności czy likwidacja nie była pozorna albo czy pod pozorem likwidacji stanowiska pracy nie kryła się inna motywacja pracodawcy. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że sąd pracy może ustalić i oceniać czy likwidacja stanowiska była autentyczna, rzeczywista a nie pozorna, a więc ma kompetencję, aby rozważyć, czy podana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia jest rzeczywista, czy też pozorna.

W wypadku ustalenia pozorności likwidacji stanowiska pracy organy powołane do rozstrzygania sporów pracowniczych są uprawnione do uwzględnienia roszczenia pracownika, fikcyjność bowiem likwidacji stanowiska pracy nie może być uznana za obiektywną i samodzielną przesłankę uzasadniającą dokonanie wypowiedzenia w rozumieniu art. 45 k.p. Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie, a to oznacza, że takie wypowiedzenie jest nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. i usprawiedliwia przewidziane w tym przepisie roszczenia pracownika o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2018 r., II PK 123/17)

Materiał dowodowy w sprawie pozwolił na ustalenie, że w aspekcie merytorycznym, okoliczność powołana w uzasadnieniu wypowiedzenia nie usprawiedliwiała rozwiązania umowy o pracę z powodem.

W niniejszym postępowaniu pracodawca wskazał przyczynę rozwiązania z powodem umowy o pracę - likwidację stanowiska pracy. Materiał dowodowy w sprawie pozwolił na ustalenie, że przyczyna wskazana przez pracodawcę jest nieprawdziwa, bowiem stanowisko pracy powoda w rzeczywistości istnieje o nieco zmienionej nazwie, ale zakres obowiązków z dotychczasowego stanowiska pokrywa się częściowo z zakresem obowiązków jaki był przed zmianą struktury organizacyjnej.

Podkreślić należy, że z likwidacją stanowiska mielibyśmy do czynienia wówczas, gdyby biuro audytu i zarządzania ryzykiem zostało zlikwidowane w całości albo przeniesione do jednej komórki organizacyjnej, a zarządzanie do drugiej komórki organizacyjnej i nie byłoby osoby, która by tym zarządzała. Materiał dowodowy w sprawie pozwolił na ustalenie, że na nowe stanowisko pozwany planował zatrudnić osobę, która będzie to stanowisko zajmowała.

Sąd nie podziela stanowiska strony pozwanej w zakresie w jakim wskazał, że powód nie posiada kompetencji audytorskich. Powód dostatecznie udowodnił, w postaci przedłożenia odpowiednich certyfikatów, iż sprostałby zadaniom na dotychczas zajmowanym stanowisku.

Dodatkowo pozwany podnosił, iż pozwany miał zbyt wysokie wynagrodzenie w sytuacji, gdy osoba zatrudniona na stanowisku powoda otrzymała w okresie próbnym wynagrodzenie w wysokości 20 000 zł, podczas gdy wynagrodzenie powoda wynosiło 25 000 zł. W ocenie Sądu różnica w wynagrodzeniu nie jest drastyczna, zwłaszcza w kontekście twierdzeń pozwanego, że właściwie obowiązki na stanowisku poprzednio zajmowanym przez powoda zostały pomniejszone.

Istotne jest również to, że twierdzenia pozwanego, że powód nie dałby rady być dyrektorem i zajmować się audytem w sytuacji, gdy zarządzanie ryzykiem zostało przeniesione gdzie indziej, powinno być ujęte w wypowiedzeniu umowy o pracę.

W ocenie Sądu, pozwany nie wykazał zasadność wskazanej przyczyny wypowiedzenia umowy o prace, a mianowicie likwidacja stanowiska pracy związana ze zmianami organizacyjnymi przeprowadzonymi w spółce. Materiał dowodowy potwierdza, iż w rzeczywistości nie doszło do likwidacji stanowiska pracy powoda. Wobec powyższego, należy uznać, że wskazana w oświadczeniu pozwanej przyczyna rozwiązania stosunku pracy była nieprawdziwa.

Powód posiada kompetencje i niezbędne doświadczenie do kierowania nowoutworzonym biurem audytu. Należy stwierdzić, że biuro audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem nie uległo likwidacji, lecz (jak to potwierdziła świadek M. S.) przekształceniu.

W oświadczeniu z dnia 29 września 2016 r. pozwana spółka nie przedstawiła żadnego uzasadnienia merytorycznego decyzji o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę, nie wskazała także na różnice między jego dotychczasowymi obowiązkami, jako dyrektora biura audytu, kontroli i zarządzania ryzykiem, a obowiązkami dyrektora biura audytu. Nie istnieje więc związek przyczynowy pomiędzy zmianami struktury organizacyjnej w pozwanej (...) S.A., a wypowiedzeniem powodowi umowy o pracę.

Zasadą jest uwzględnianie żądania przywrócenia do pracy, gdy wypowiedzenie nie jest zasadne. To, że art. 45 § 2 k.p. oparty jest na klauzulach generalnych nie oznacza, że dowolnie można nie uwzględnić żądania uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy. Chodzi o granice czasowe i przyczynowe. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 września 2017 r., III PK 122/16) .

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie ma żadnych przeszkód prawnych do nieuwzględnienia roszczenia powoda o przywrócenie do pracy . Pozwana spółka dokonała wypowiedzenia nie tylko z naruszeniem wymogów formalnych ( brak konsultacji ze związkami zawodowymi) ale również z powołaniem się na przyczynę nieprawdziwą. Nie podniosła również żadnych okoliczności które mogłyby uzasadniać nieuwzględnieniem tego roszczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.p. przywrócił powoda K. B. do pracy w (...) S.A. na stanowisko i warunkach obowiązujących przed wypowiedzeniem powodowi umowy o pracę.

O powyższym, Sąd orzekł w punkcie I wyroku.

W punkcie II wyroku Sąd na mocy art. 47 § 1 k.p. w zw. z 48 § 1 k.p. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 25 886,91 zł brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem zgłoszenia gotowości do pracy w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Mając na uwadze treść art. 98 k.p.c., na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 17 160 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018r., poz. 300 ze zm.) opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.

Natomiast zgodnie z art. 35 ust. 1 zdanie drugie cytowanej ustawy w sprawach z zakresu prawa pracy w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50.000 złotych pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

Strona powodowa uiściła opłatę stosunkową od pozwu w wysokości 13 200 zł (5% z kwoty 264 000 zł - wartość przedmiotu sporu).

Wysokość kosztów wynika również z treści Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.), zgodnie z którym opłaty stanowiące podstawę zasądzenia przez sądy kosztów zastępstwa prawnego nie mogą być wyższe niż stawki minimalne, które zgodnie z:

1)  § 9 ust. 1 pkt 1 wynosiły 360 zł - przywrócenie do pracy,

2)  § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 wynosiły 4800 zł (75%z kwoty 4800 zł= 3600 zł) - wynagrodzenie za pracę.

O powyższym orzeczono w punkcie III wyroku.

W punkcie IV wyroku Sąd, na mocy art. 477 ² § 2 k.p.c. a contrario, oddalił wniosek powoda o nakazanie jego zatrudnienia u pozwanego do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy z uwagi na to ,że przepis ten na moment orzekania nie mógł zostać zastosowany. Tylko bowiem w przypadku gdy Sąd orzekał o uznaniu wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne mógłby taki obowiązek na pracodawcę nałożyć . W niniejszej sprawie jednakże z taką sytuacją nie mieliśmy do czynienia.