Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016r.

Sąd Rejonowy Gdańsk- Południe w Gdańsku Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

W składzie następującym : Przewodniczący SSR Beata Young

Ławnicy Krystyna Narożańska Marian Bednarczyk

Protokolant: Magdalena Paplińska

Po rozpoznaniu w dniu 30 września 2016r. w Gdańsku

Sprawy z powództwa E. G.

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w G.

O odszkodowanie

I.  Zasądza od pozwanego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w G. na rzecz powódki E. G. kwotę 14 166 zł / czternaście tysięcy sto sześćdziesiąt sześć złotych / netto tytułem odszkodowania za niezgodne z przepisami prawa pracy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2106 2016r. do dnia zapłaty.

II.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4 722, 32 zł / cztery tysiące siedemset dwadzieścia dwa złote 32/100 /.

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego (...) w G. kwotę 709 zł / siedemset dziewięć złotych / tytułem opłaty od pozwu od obowiązku uiszczenia której powódka była zwolniona z ustawy.

Sygn. akt VI P 310/16

UZASADNIENIE

Powódka E. G. pozwem z dnia 20 maja 2016r. skierowanym przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w G. domagała się zasądzenia kwoty 14.166 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem oraz kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż od dnia 1 stycznia 2000r. była zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony w charakterze Referenta w Wydziale Świadczeń, a następnie na podstawie umowy o pracę czas nieokreślony. Na przełomie ponad 16 lat powódka podnosiła kwalifikacje i ostatecznie na mocy porozumienia zmieniającego objęła stanowisko Kierownika Placówki Terenowej w W.. Podstawą zatrudnienia była umowa na czas nieokreślony. Dnia 11 stycznia 2016r. w życie weszła ustawa z dnia 22 grudnia 2015r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz niektórych innych ustaw, która zmieniła m.in. art. 60 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym, który otrzymał brzmienie : „ Prezes Kasy powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt. 1-3, a pozostałych pracowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę”. Dodano ustęp 4, zgodnie z którym , powołanie na stanowiska, o których mowa w ust. 1 oraz art. 59 ust. 4, jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. kodeksu pracy. Na podstawie tychże zmian, stosunek pracy powódki zawarty na podstawie umowy o pracę stał się z dniem 11 stycznia 2016r., stosunkiem pracy na podstawie powołania. Akt powołania nakazał powódce podpisać pozwany, więc wykonała polecenie służbowe z przeświadczeniem, że jest to jedyna zmiana wynikająca ze zmiany ustawy. Powódka nie była świadoma tego, że bez podania przyczyny, po okresie 3 miesięcy zostanie odwołana ze stanowiska i że będzie to jednoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę. Powódka podkreśliła, że pozwany dokonał aktu odwołania, mimo uprzednich gwarancji zatrudnienia. Uważała, że akt powołania był pozorny, gdyż na stanowisku kierowniczym była zatrudniona w oparciu o umowę o pracę, miała ustalony katalog praw i obowiązków w oparciu o kartę czynności, określone wynagrodzenie, a wprowadzony w dniu 11 stycznia 2016r. akt powołania nie zmienił nic w stosunku pracy, poza formą zatrudnienia.

(pozew – k. 2-5)

W piśmie procesowym z dnia 7 lipca 2016r powódka sprecyzowała, że domaga się zasądzenia od pozwanego na jej rzecz odszkodowania za bezskuteczne i nieważne wypowiedzenie stosunku pracy oraz przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach zatrudnienia. Wskazała, że nie była zatrudniona na stanowisku wskazanym w ustawie jako podlegającym z mocy ustawy zmianie umowy o pracę na powołanie. Powódka nie była kierownikiem komórki organizacyjnej w jednostce terenowej, a kierownikiem samej jednostki terenowej.

(pismo procesowe k. 56-60)

W piśmie procesowym z dnia 7 lipca 2016r powódka sprecyzowała, że domaga się zasądzenia od pozwanego na jej rzecz odszkodowania za bezskuteczne i nieważne wypowiedzenie stosunku pracy oraz przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach zatrudnienia.

Na rozprawie z dnia 30 września 2016r. powódka ostatecznie sprecyzowała, że domaga się odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem.

(protokół z rozprawy k. 122)

Pozwany Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w G. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że bezspornym w sprawie pozostaje okres zatrudnienia powódki na poszczególnych stanowiskach oraz zakres wykonywanych przez nią obowiązków. Na podstawie art. 9 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2015r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz niektórych innych ustaw w związku z § 5 ust. 4 a Statutu Kasy Rolniczego Ubezpieczenia stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 14 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2010r. z dniem 11 stycznia 2016r., stosunek pracy powódki, stał się stosunkiem pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów k.p., o czym w dniu 19 stycznia 2016r. została powódka poinformowana. Z uwagi na fakt wieloletniego stażu pracy na stanowisku między innymi Specjalisty ds. obsługi prawnej oraz posiadanego wykształcenia prawniczego, za chybione należało uznać przytoczone argumenty przez powódkę, że nie miała ona świadomości, czym jest stosunek powołania oraz o zakresie przysługujących jej z tego tytułu praw i obowiązków. Dalej wskazał, że odwołanie pracownika w każdym przypadku powinno zostać dokonane na piśmie, niemniej ustawodawca zwolnił organ odwołujący z podania przyczyny swojej decyzji, a zatem samo odwołanie nie musi, co do zasady, zawierać uzasadnienia. Pozwany podkreślił, że odwołanie dla swej skuteczności nie wymaga uzasadnienia, a tym samym brak owego uzasadnienia nie może stanowić podstawy żądania odszkodowania. Żądanie zasądzenia odszkodowania byłoby uzasadnione, gdy odwołanie ze stanowiska nie zostałoby dokonane na piśmie, gdyż takie zaniechanie naruszałoby przepisy dotyczące odwołania. Odwołanie ze stanowiska równoznaczne z wypowiedzeniem zostało pozostawione swobodnej ocenie organu uprawnionego do odwołania. Nie podlegało ono kontroli i ocenie organów rozpatrujących spory o roszczenia pracowników ze stosunku pracy.

(odpowiedź na pozew – k. 100-104)

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka E. G. została zatrudniona od 1 stycznia 2000r. u pozwanego, początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony na stanowisku referenta w Wydziale

Świadczeń do 31 08 2000r. , a następnie od 1 09 2000r. na czas nieokreślony. Powódka pracowała na stanowiskach Specjalisty ds. obsługi prawnej, inspektora , Specjalisty ds. kontroli, Głównego Specjalisty ds. pracowniczych , od 16 09 2013r. na mocy porozumienia stron na stanowisku Kierownika Placówki Terenowej w W..

(okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 19 stycznia 2016r. dyrektor pozwanego zawiadomił powódkę, iż na podstawie art. 9 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2015r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz niektórych innych ustaw w związku z § 5 ust. 4a Statutu Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 14 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2010r., z dniem 11 stycznia 2016r., z dniem 11 stycznia 2016r. jej stosunek pracy zawarty na podstawie umowy o pracę z Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, staje się stosunkiem pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów k. p., a pozostałe warunki zatrudnienia pozostają bez zmian.

(okoliczności bezsporne: ponadto dowód: pismo z dnia 19 stycznia 2016r – k. 32 oraz cz. B akt osobowych powódki)

Pismem z dnia 12 maja 2016r. pozwany oświadczył, iż na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników w związku z § 5 ust. 4a Statutu Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 14 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2010r., z dniem 13 maja 2016r., odwołuje powódkę ze stanowiska Kierownika Placówki Terenowej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w W.. Wskazał ponadto, że odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Pismo to nie zawierało jakiejkolwiek przyczyny rozwiązania z powódką stosunku pracy, a zostało jej wręczone przez przedstawiciela pozwanego do rąk własnych, w jej miejscu zamieszkania, gdy przebywała na zwolnieniu lekarskim w dniu 13 maja 2016r.

( okoliczności bezsporne: ponadto dowód: oświadczenie z dnia 12 maja 2016r. – k. 41 oraz - k. 2 cz. C akt osobowych powódki)

Powódka przebywała na zwolnieniach lekarskich w okresach od 26 kwietnia do 11 maja 2016r. i 12 maja do 8 czerwca 2016r.

( niesporne - zaświadczenia lekarskie k. - 42 )

Wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 14.166,96 zł za 3 miesiące pracy .

(dowód: zaświadczenie - k. 110 )

Powyższy stan faktyczny, bezsporny pomiędzy stronami we wskazanym zakresie, ustalono na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów, których prawdziwości i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron.

W niniejszej sprawie sporna między stronami była prawna ocena zdarzeń związanych z łączącym je stosunkiem pracy, w tym kwestia, na jakiej podstawie powódka była zatrudniona w pozwanej Kasie, a spór jest sporem co do prawa .

Sąd zważył co następuje:

Powództwo E. G. jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 68 § 1 k.pl stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego w sposób jednoznaczny wynika, iż wyróżnia się powołanie właściwe oraz powołanie pozorne. W świetle utrwalonego stanowiska Sądu Najwyższego przyjęcie możliwości zatrudnienia na podstawie powołania wymaga wskazania wyraźnego przepisu, o jakim mowa w art. 68 § 1 k.p. i to jednoznacznie stwierdzającego, że dotyczy on podstawy nawiązania stosunku pracy. Przepis odrębny musi wyraźnie przewidywać nie tylko, że określone stanowisko powierza się pracownikowi na podstawie powołania, ale również, że na tej podstawie nawiązuje się stosunek pracy. Problemy z identyfikacją podstawy prawnej zatrudnienia związane są z niekonsekwentnym używaniem w systemie prawnym sformułowań dotyczących samego powołania i odwołania, które często dotyczą powierzenia funkcji lub stanowiska, a nie podstawy nawiązania stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000r., I PKN 480/99).

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1999r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2016r., poz. 277 – t.j.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 stycznia 2016r., Prezes Kasy zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę, chyba że odrębne przepisy wymagają zatrudnienia na podstawie powołania. Nie ulega wątpliwości, iż do rzeczonego dnia powódka zatrudniona była na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Z dniem 11 stycznia 2016r. bez okresu vacatio legis, weszła w życie zmiana do ustawy z dnia 20 12 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników dokonana ustawą z dnia 22 grudnia 2015r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 50), która w art. 1 pkt. 3, dokonała zmiany art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 12 1990r. , któremu nadano brzmienie – : „ Prezes Kasy powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt. 1-3, a pozostałych pracowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę, chyba że odrębne przepisy wymagają zatrudnienia na podstawie powołania. Jednocześnie, ustawą nowelizującą dodano ustęp 4 art. 60 ustawy o następującej treści – powołanie na stanowiska, o których mowa w ust. 1 oraz art. 59 ust. 4, jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – kodeksu pracy.

Sąd zważył , iż art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników nie wskazuje w aktualnie obowiązującym brzmieniu, iż powódka zatrudniona na stanowisku kierownika Placówki Terenowej KRUS w W. zatrudniona była na podstawie powołania , o jakim mowa w art. 68 kodeksu pracy .

Jak wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 60 ust.1 ustawy , przepis wskazuje wyłącznie na kierowników komórek organizacyjnych, w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt. 1-3. Art. 61 ust 1 ustawy stanowi natomiast , iż w ramach Kasy wyodrębnia się:

1)centralę;

2)oddziały regionalne;

3)placówki terenowe;

4)inne jednostki organizacyjne.

Tak więc zgodnie z treścią wskazanego powyżej przepisu art. 61 placówki terenowe stanowią jednostki organizacyjne Kasy.

Powódka będąc zatrudnioną na stanowisku Kierownika Placówki Terenowej w W., nie była kierownikiem komórki organizacyjnej w centrali , oddziale regionalnym , ani placówce terenowej . Była natomiast zatrudniona jako kierownik placówki terenowej , czyli jako kierownik całej jednostki organizacyjnej.

Art. 60 ust. 1 i 4 ustawy określają wprost, iż na podstawie powołania zatrudniani są w Kasie kierownicy komórek organizacyjnych w centrali, oddziałach regionalnych i placówkach terenowych, a więc stosunek pracy powódki na stanowisku kierownika placówki terenowej KRUS w W. , jako kierownika jednostki organizacyjnej kasy nie przekształcił się z mocy prawa na stosunek pracy z powołania na podstawie art. 9 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2015r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz niektórych innych ustaw , jako że nie jest objęty dyspozycją art. 60 ust.1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników po zmianie z 22 12 2015r. , zaś stosunek pracy z mocy powołania nawiązuje się zgodnie z treścią art. 68 §1 kodeksu pracy jedynie w przypadkach określonych w odrębnych przepisach .

Zgodnie z treścią zarządzenia nr 14 Ministra Rolnictwa Rozwoju i Wsi z dnia 20 maja 2010r. w sprawie nadania statutu Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego § 5 ust.1 : ,,oddziały regionalne wraz z podlegającymi im placówkami terenowymi są jednostkami organizacyjnymi kasy służącymi do bezpośredniej realizacji zadań z zakresu ubezpieczenia społecznego rolników oraz innych zadań powierzonych Kasie do realizacji na podstawie odrębnych przepisów’’. § 5 ust.1 jednoznacznie wskazuje na to, że powódka nie była kierownikiem komórki organizacyjnej, a jednostki organizacyjnej pozwanego, co wynika też wprost z art. 61 ust. 1 ustawy.

Jeżeli chodzi natomiast o zmianę zarządzenia nr 14 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2010r. w sprawie nadania statutu Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 11 stycznia 2016r. poprzez dodanie ust. 4a i 4 b k. 63

„Ust. 4a Prezes Kasy powołuje i odwołuje dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców oraz kierowników placówek terenowych ich zastępców .

Ust.4b powołanie na stanowiska , o których mowa w ust.4a , jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974r.-kodeks pracy ( Dz U z 2014r. , poz. 1502 , z późn. Zmian)”

Zgodnie z art. 93 Konstytucji ust. 1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty. Ust 2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów.3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem.

„Zawarte w art. 93 ust. 2 Konstytucji RP określenie, że zarządzenia mogą być wydawane „tylko na podstawie ustawy", oznacza, iż nie mają one charakteru samoistnego. Ponadto wynika stąd obowiązek prawodawcy określenia w ustawie sposobu jej wykonania w formie innej niż rozporządzenie. Dalszą konsekwencją jest obowiązek każdorazowego powołania się w zarządzeniu na podstawę prawną wynikającą z ustawy oraz wykazania związku treściowego między dyspozycją ustawy i zarządzeniem (zob. J. Jeżewski, w: Konstytucje Rzeczypospolitej oraz komentarz do Konstytucji RP z 1997 roku, red. J. Boć, Wrocław 1998, komentarz do art. 93 Konstytucji RP, pkt III, s. 166). W sytuacji braku wyraźnie sformułowanej podstawy ustawowej należy za taką uznać ogólną normę kompetencyjną nakazującą organowi „kierowanie", „zarządzanie" czy „określanie" sensu przewidzianych w ustawie działań, a także zbiór norm, z których wynika konieczność wykonania określonych zadań (zob. A. Szmyt, Konstytucyjny system źródeł prawa..., s. 180).” Komentarz Moniki Haczkowskiej

Sąd zważył , iż regulacja §5 ust.4a i 4 b zarządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie nadania statutu Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie posiada wyraźnego upoważnienia ustawowego, brak jest związku pomiędzy treścią art. 60 ust 1 ustawy , a wskazanymi ust. 4a i 4 b § 5 powołanego zarządzenia .

Stosownie do treści art. 61 ust 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze zarządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Rolników, nadaje Kasie statut, określając w nim wewnętrzną organizację Kasy. Wskazana powyżej zmiana statutu kasy poprzez dodanie ust.4 a i 4b w § 5 sprzeczna jest z treścią i wykracza poza regulację przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników , tj. art. 60 ust.1 ustawy w związku z art. 61 ustawy , albowiem art. 60 ust.1 ustawy w zw. z art. 61 ustawy nie wskazuje stanowiska pracy kierownika placówki terenowej jako stanowiska pracy , na którym stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania , o którym mowa w art. 68 kodeksu pracy , albowiem nie jest to stanowisko pracy kierownika komórki organizacyjnej , a stanowisko pracy kierownika jednostki organizacyjnej, a więc na podstawie wskazanych przepisów statutu wydanych bez upoważnienia ustawowego stosunek pracy powódki nie uległ przekształceniu w stosunek pracy na podstawie powołania . Tym samym stwierdzić należy , iż Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi z nie posiada uprawnienia wynikającego z ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników do wskazywania innych stanowisk pracy , poza przewidzianymi art. 59 ust.1 i 2 oraz art. 60 ust1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. jako stanowisk pracy , na których stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania, albowiem ustawa takich stanowisk nie przewiduje , ustawa nie przewiduje również uprawnień Ministra do tworzenia takich stanowisk.

Sąd zważył w świetle powyższego , iż stosunek pracy powódki w chwili jego rozwiązania był w dalszym ciągu stosunkiem pracy umownym, wynikającym z zawartej przez strony umowy o pracę na czas nieokreślony. Należało zatem ocenić prawidłowość jego rozwiązania.

Zgodnie z art. 45§ 1 k.p. wynika, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Niepodanie przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub niewłaściwe jej podanie stanowi naruszenie prawa i daje pracownikowi uprawnienie do dochodzenia roszczeń z art. 45 § 1 k.p. Nadto wypowiedzenie umowy o pracę doręczone zostało powódce w trakcie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu choroby , a zatem naruszało również art. 41 kodeksu pracy . Wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 30 § 4 Kodeksu pracy nakłada na pracodawcę obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Pozwany nie wskazał w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem, bo tak należałoby traktować oświadczenie z dnia 13 maja 2016r., jakiejkolwiek przyczyny tegoż wypowiedzenia , tym samym naruszając wskazany przepis art. 30 § 4 kodeksu pracy. Obowiązek spoczywający na pozwanym, określony w art. 30 § 4 k.p. to obowiązek podania przyczyny rozwiązania umowy o pracę, który należy rozumieć jako nakaz podania przyczyny wystarczająco skonkretyzowanej. Z oświadczenia pracodawcy musi wszak wynikać bez żadnych wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi, który uzasadnia zdaniem pracodawcy rozwiązanie umowy. Innymi słowy, to pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę. Postępowanie dowodowe przed sądem, w zakresie zasadności wypowiedzenia lub istnienia przyczyny rozwiązania bez wypowiedzenia, w zasadzie ogranicza się do tego, że pracodawca jest obowiązany wykazać istnienie właśnie tej przyczyny, którą podał pracownikowi. Musi ją podać najpóźniej w dacie złożenia wypowiedzenia. ( SN w wyroku z dnia 21 listopada 2000 r., I PKN 99/00, OSNAPiUS 2002, nr 12, poz. 287).

Powódka sprecyzowała żądanie pozwu na żądanie zasądzenia od pozwanego na jej rzecz odszkodowania.

W myśl art. 47 ¹ k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Sąd zasądził na rzecz powódki odszkodowanie w wysokości 14.166 zł, stanowiące jego wynagrodzenie za okres 3 miesięcy, bowiem tyle trwał okres wypowiedzenia umowy o pracę.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

W pkt. II wyroku Sąd nadał wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia w wysokości 4 722,32 zł na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., z którego wynika, że zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

W pkt. III wyroku orzeczono o kosztach sądowych, na które składa się kwota 709,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia, której powódka był zwolniona z mocy prawa, którą Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego (...) w G. na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014, poz. 1025 ze zmian.)