Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Piotrzkowska

Protokolant: Katarzyna Nowopolska

przy udziale oskarżyciela z (...)Skarbowego w G. A. A. (1)

po rozpoznaniu w dniach: 14 marca 2017 roku, 27 kwietnia 2017 roku, 10 sierpnia 2017 roku
i 18 października 2017 roku na rozprawie w postępowaniu w stosunku do nieobecnych

sprawy A. B. (1) , syna B. i Z., urodzonego dnia (...)
w J.

oskarżonego o to, że:

prowadząc w okresie 2006-2007 roku działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. B. (1) z siedzibą w G., ul. (...) w zakresie transportu drogowego towarów posłużył się w okresie od września 2006 roku do września 2007 roku nierzetelnymi fakturami wystawionymi przez (...) Spółka z o.o. z/s w W., ul. (...)IB/A79 za olej napędowy na łączną kwotę netto 388.560 zł i kwotę VAT 85.483,20 zł o numerach:

-

12/09/W/20/006 z dnia 28.09.2006r. na kwotę vat 19.993,60 zł,

-

13/09/W/20/006 z dnia 29.08.2006r. na kwotę vat 1.894,20 zł,

-

48/11/06 z dnia 30.11.2006r. na kwotę vat 5.940 zł,

-

33/03/07 z dnia 30.03. (...). na kwotę vat 4.734,40 zł,

-

28/06/07 z dnia 29.06.2007r. na kwotę vat 18.678 zł,

-

5/W/07/07 z dnia 27.07.2007r. na kwotę vat 18.678 zł,

-

31/08/07 z dnia 30.08.2007r. na kwotę vat 15.565 zł;

oraz powodując ich zaewidencjonowanie w ewidencji zakupu dla potrzeb podatku od towarów
i usług prowadzonej dla wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej za miesiące: wrzesień i listopad 2006 roku oraz marzec, czerwiec, lipiec i sierpień 2007 roku, spowodował jej nierzetelność w zakresie w jakim ujęto w nich powyższe faktury, albowiem nie odzwierciedlały one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, przez co podał nieprawdę w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (VAT- 7) i korektach do nich za miesiące: wrzesień i listopada 2006 roku oraz kwiecień, maj, czerwiec, sierpień i wrzesień 2007 roku złożonych w dniach od 30.10.2006r. do dnia 30.10.2007r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w G., przez co uszczuplił podatek od towarów i usług za powyższy okres w łącznej kwocie 45.102 zł, przy czym za miesiące:

-

wrzesień 2006 roku w kwocie 21.888 zł

-

listopad 2006 roku w kwocie 5.940 zł

-

kwiecień 2007 roku w kwocie 430 zł

-

maj 2007 roku w kwocie 4.304 zł

-

czerwiec 2007 roku w kwocie 2.904 zł

-

sierpień 2007 roku w kwocie 8.311 zł

-

wrzesień 2007 roku w kwocie 1.352 zł

czynem powyższym naruszył przepisy art. 83 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a, art. 109 ust. 3 ustawy w dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz art. 193 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm).

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. i w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

o r z e k a:

I.  oskarżonego A. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu, który kwalifikuje jako przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i za to, przy zastosowaniu art. 2 § 2 k.k.s., na mocy art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 23 § 1 i § 3 k.k.s., wymierza oskarżonemu karę 130 (sto trzydzieści) stawek dziennych grzywny, określając wysokość każdej stawki na kwotę 80 zł (osiemdziesiąt złotych);

II.  zasądza tymczasowo od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego I. S. kwotę 1.452 zł 17 gr. (tysiąc czterysta pięćdziesiąt dwa złote siedemnaście groszy) tytułem kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu A. B. (1) w postępowaniu przygotowawczym i sądowym;

III.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 113 § 1 k.k.s. oraz art. 1, art. 3 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 21 pkt 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.
o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego A. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.863 zł 17 gr. (tysiąc osiemset sześćdziesiąt trzy złote siedemnaście sześć groszy) tytułem wydatków postępowania oraz wymierza opłatę w wysokości 1.040 zł (tysiąc czterdzieści złotych).

Sygn. akt II K 1158/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 15 września 1995 roku do 5 sierpnia 2014 roku oskarżony A. B. (1) prowadził, pod firmą (...) A. B. (1), działalność gospodarczą w
zakresie transportu drogowego towarów. W związku z wykonywaną działalnością, A. B. (1) był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dowody: protokół kontroli skarbowej – k. 1-18; decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej
w G. – k. 539-552v;

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. powstała w 2005 roku. Zgodnie z umową, przedmiotem działalności spółki miała być m.in. sprzedaż hurtowa paliw stałych, ciekłych
i gazowych oraz produktów pochodnych. W rzeczywistości jednak, (...) sp. z o.o. nie prowadziła działalności gospodarczej. Wystawiane przez nią faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych oraz rzeczywistego obrotu. W latach 2006 i 2007 spółka nie wykonywała żadnych czynności związanych z obrotem paliwami. Nie posiadała własnych środków trwałych. Zatrudniała jedną osobę w charakterze sekretarki. Nie dysponowała żadnymi środkami transportowymi oraz urządzeń lub zbiorników. Nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. Nie składała deklaracji podatkowych, sprawozdań finansowych oraz informacji o opłacie paliwowej. Faktury VAT wystawione na rzecz (...) sp. z o.o. przez rzekomych dostawców (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. były fakturami „pustymi”, gdyż dotyczyły fikcyjnych dostaw paliw.

Dowody: zeznania świadka A. W. – k. 476 zał. 1, 67 akt głównych; zeznania świadka W. A. – k. 484-485 zał. 1, 68 akt głównych; zeznania świadka W. K. – k. 441-444 zał. 1, 96 akt głównych; częściowo zeznania świadka A. B. (2) – k. 419-420, 445-446 zał. 1, 202 akt głównych; zeznania świadka zeznania świadka K. G. – k. 58 sprawy II K Ko 1237/17; częściowo wyjaśnienia podejrzanego A. Z. (1) – k. 589-592 zał. 1; częściowo wyjaśnienia zeznania świadka R. O. – k. 415-417 zał. 1; zeznania świadka A. Ł. – k. 423-431 zał. 1; wyjaśnienia podejrzanego A. Ł. – k. 588 zał. 1; wyjaśnienia podejrzanego R. O.
w sprawie VI Ds 19/28 – k. 392-397 zał. 1; Sądu Rejonowego w Wołominie; pismo
z ZUS – k. 153; deklaracja na podatek od środków transportowych (...) sp. z o.o. – k. 156-158; pismo z Urzędu Miasta Stołecznego W. – k. 163; pismo z Urzędu Dozoru Technicznego – k. 164; pismo Naczelnika Urzędu Celnego I w W. –
k. 165; pismo Naczelnika Urzędu Celnego II w W. – k. 166; pismo Transportowego Dozoru (...) w W. – k. 167-168; dokumentacja rejestrowa (...) sp. z o.o. – k. 170-275; decyzje Burmistrza Miasta i Gminy R. – k. 276-277; decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. dla (...) sp. z o.o. – k. 281-353v; decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej
w G. dla (...) sp. z o.o. – k. 447-467; pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z załącznikami – k. 468-475;

W okresie od września 2006 roku do września 2007 roku oskarżony A. B. (1) zaewidencjonował w rejestrze zakupu prowadzonym dla potrzeb podatku VAT 7 „pustych” faktur VAT wystawionych przez (...) sp. z o.o. na łączną kwotę netto 388.560 złotych
i 85.483 złotych naliczonego podatku VAT, dotyczących fikcyjnych dostaw paliw płynnych. I tak:

-

we wrześniu 2006 roku zaewidencjonował:

• 1)  fakturę nr (...) z dnia 28 września 2006 r. na kwotę 90.880 zł netto i 19.993,60 zł naliczonego podatku VAT;

  2)  fakturę nr (...) z dnia 29 września 2006 r. na kwotę 8.610 zł netto i 1.894,20 zł naliczonego podatku VAT;

• w listopadzie 2006 roku zaewidencjonował 3) fakturę nr (...) z dnia 30 listopada 2006 r. na kwotę 27.000 netto i 5.940 zł naliczonego podatku VAT;

• we marcu 2007 roku zaewidencjonował 4) fakturę nr (...) z dnia 30 marca 2007 r. na kwotę 21.520 netto i 4.734,40 zł naliczonego podatku VAT;

• we czerwcu 2007 roku zaewidencjonował 5) fakturę nr (...) z dnia 29 czerwca 2007 r. na kwotę 84.900 netto i 18.678 zł naliczonego podatku VAT;

• w lipcu 2007 roku zaewidencjonował 6) fakturę nr (...) z dnia 27 lipca 2007 r. na kwotę 84.900 netto i 18.678 zł naliczonego podatku VAT;

• w sierpniu 2007 roku zaewidencjonował 7) fakturę nr (...) z dnia 30.08.2007 r. na kwotę 70.750 netto i 15.565 zł naliczonego podatku VAT.

Dowody: protokół kontroli skarbowej – k. 1-18 zał. 1; rejestr zakupów – k. 355, 365; faktury VAT – k. 357, 359, 361, 367, 369, 371, 373, 376 zał. 1; druki WZ – k. 358, 360, 362, 368, 370, 372, 374 zał. 1; decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. – k. 539-552v zał. 1; decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. – k. 654-678 zał. 1; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. – k. 728-739 zał. 1; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego – k. 856-874 zał. 1;

Kwoty wynikające z wymienionych wyżej faktur zostały uwzględnione przez A. B. (1) w deklaracjach (oraz korektach deklaracji) dla podatku od towarów
i usług za miesiące wrzesień i listopad 2006 roku oraz miesiące kwiecień, maj, czerwiec, sierpień i wrzesień 2007 roku złożonych do Pierwszego Urzędu Skarbowego w G..
W rezultacie, oskarżony A. B. (1) dokonał bezpodstawnego odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od należnego podatku od towarów usług:

-

W deklaracji za wrzesień 2006 roku wykazał, że podatek naliczony z tytułu nabycia towarów i usług wyniósł 53.847 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (68.678 zł) dokonał obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 14.831 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony z tytułu nabycia towarów i usług wyniósł 31.959 zł, zaś kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego 36.719 zł.

-

W deklaracji za listopad 2006 roku wykazał, że podatek naliczony wyniósł łącznie 36.013 zł,. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (49.054 zł) dokonał obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 13.041 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 30.073 zł, zaś kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego 18.981zł.

-

W deklaracji za marzec 2007 roku wykazał, że podatek naliczony wyniósł łącznie 49.222 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (40.053 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 9.169 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 44.488 zł, zaś kwota nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy 4.435 zł.

-

W deklaracji za kwiecień 2007 roku wykazał, że podatek naliczony (przy uwzględnieniu kwoty nadwyżki z poprzedniej deklaracji - 9.169 zł) wyniósł łącznie 47.595 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (43.291 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 4.304 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 42.861 zł, w związku z czym brak był podstaw do wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, lecz należało dokonać obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 430 zł.

-

W deklaracji za maj 2007 roku wykazał, że podatek naliczony (przy uwzględnieniu kwoty nadwyżki z poprzedniej deklaracji – 4.304 zł) wyniósł łącznie 33.550 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (40.325 zł) dokonał obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 6.675 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 29.246 zł, zaś kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego 11.079 zł.

-

W korekcie deklaracji za czerwiec 2007 roku wykazał, że podatek naliczony wyniósł łącznie 46.723 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (30.949 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 15.774 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 28.045 zł, w związku z czym brak był podstaw do wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, lecz należało dokonać obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 2.904 zł.

-

W deklaracji za lipiec 2007 roku wykazał, że podatek naliczony (przy uwzględnieniu kwoty nadwyżki z poprzedniej deklaracji – 15.774 zł) wyniósł łącznie 68,082 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (32.996 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 35.086 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 33.569 zł, w związku z czym należało dokonać obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 573 zł.

-

W korekcie deklaracji za sierpień 2007 roku wykazał, że podatek naliczony (przy uwzględnieniu kwoty nadwyżki z poprzedniej deklaracji – 35.086 zł) wyniósł łącznie 64.989 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (38.787 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 26.202 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 30.476 zł, w związku z czym brak był podstaw do wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, lecz należało dokonać obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 8.311 zł.

-

W deklaracji za wrzesień 2007 roku wykazał, że podatek naliczony (przy uwzględnieniu kwoty nadwyżki z poprzedniej deklaracji – 26.202 zł) wyniósł łącznie 73.559 zł. Na skutek odjęcia tej kwoty od kwoty podatku należnego (33.117 zł) dokonał obliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy na 40.442 zł. W rzeczywistości, podatek naliczony wyniósł łącznie 31.792 zł, w związku z czym brak był podstaw do wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, lecz należało dokonać obliczenia kwoty podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego na 1.325 zł.

Dowody: protokół kontroli skarbowej – k. 1-18 zał. 1; deklaracje VAT-7 – k. 31-59v zał. 1; decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. – k. 539-552v zał. 1; decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. – k. 654-678 zał. 1; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. – k. 728-739 zał. 1; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego – k. 856-874 zał. 1; lista zaległości – k. 726 zał. 1;

A. B. (1) był jeden raz karany za przestępstwa skarbowe

Dowody: wyrok – k. 235-236 akt II K 900/15; karta karna – k. 256-258 akt głównych;

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zeznaniach świadków A. W., W. A., W. K., K. G. i A. Ł. oraz na dokumentach urzędowych i prywatnych. Nadto, poczynieniu ustaleń faktycznych w sprawie częściowo posłużyły zeznania świadka A. Z. (1), A. B. (2) i R. O..

W ocenie Sądu, zebrany materiał dowodowy nie rodzi wątpliwości co do tego,
że w latach 2006-2007, (...) sp. z o.o. prowadziła „fikcyjną” działalność gospodarczą związaną z obrotem paliwami, co prowadzi do wniosku, że faktury VAT wymienione w
akcie oskarżenia były fakturami „ pustymi”, tj. potwierdzającymi zaistnienie nieprzeprowadzonych w rzeczywistości operacji gospodarczych.

Świadkowie A. W., W. A. i W. K., osoby pełniące funkcję prezesa (...) sp. z o.o. zgodnie zeznali, że w latach 2006-2007 spółka nie sprzedawała oleju napędowego (...) sp. z o.o. Przy czym świadkowie A. W.
i W. A. zaprzeczyli jakoby na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż paliw na rzecz tej spółki widniały oryginalne odciski pieczęci (...) sp. z o.o. oraz podpisy A. W.. Zeznania wymienionych świadków potwierdzają zatem, że w latach 2006-2007 (...) sp. z o.o. nie nabyła paliw od podmiotu wskazywanego jako jeden z jej dostawców – (...) sp. z o.o. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, gdyż były one logiczne, konsekwentne
i wzajemnie się uzupełniały, tworząc uporządkowaną chronologicznie całość. Nadto znajdują one potwierdzenie w ustaleniach poczynionych w trakcie kontroli skarbowej
w (...) sp. z o.o. Brak jest jakichkolwiek dowodów mogących podważyć ich wiarygodność. W szczególności, w drodze czynności organów skarbowych ustalono, że (...) sp. z o.o. rzeczywiście prowadziła działalność gospodarczą związaną z obrotem paliwami.

Świadek A. Ł. przyznał w swych zeznaniach, że pełniąc funkcje prezesa zarządu (...) sp. z o.o. był w rzeczywistości tzw. „ słupem”. W przeszłości zakupił udziały spółki na prośbę Ł. B. . Po objęciu przez świadka funkcji prezesa zarządu spółki, Ł. B. kazał mu wystawić druki WZ in blanco. On nie wie, czy O. sp.
z o.o. kupowała i sprzedawała paliwo. Świadek oświadczył natomiast, że nie podpisywał żadnych dokumentów od lipca 2006. We wrześniu 2006 roku został zatrzymany przez Policję i osadzony w zakładzie karnym w celu odbycia kary pozbawienia wolności. Z zeznań A. wynika zatem, że w latach 2006-2007 (...) sp. z o.o. prowadziła „fikcyjną” działalność związaną z obrotem paliwami, co oznacza (...) sp. z o.o. w tym okresie nie nabyła paliw od tego podmiotu, który również wskazywany był jako jeden z jej dostawców. Sąd dał wiarę zeznaniom A. Ł., gdyż były logiczne i konsekwentne, a nadto znalazły potwierdzenie w przeważającej części zebranego materiału dowodowego. Kontrola skarbowa przeprowadzona w (...) sp. z o.o. (k. 447-467) potwierdziła, w szczególności,
że A. Ł. nie wydawał pracownikom poleceń odnośnie wystawiania dokumentów
i rzadko pojawiał się w siedzibie spółki. Z ustaleń kontrolnych wynika nadto, że rzekomi dostawcy (...) sp. z o.o. w latach 2006-2007 nie prowadzili działalności związanej z obrotem paliwami, co oznacza, że spółka nie dysponowała towarem wskazanym w fakturach i nie miała możliwości prowadzenia handlu paliwem.

Istotne znaczenie dla wyjaśnienia przedmiotowej sprawy miały zeznania świadka K. G. (poprzednio W.), która w latach 2006-2007 pracowała
w charakterze sekretarki (...) sp. z o.o. Z zeznań tych wynika, że wystawianie faktur
w (...) sp. z o.o. odbywało się w ten sposób, że R. O., pełniący funkcję prezesa zarządu spółki, dawał jej listę firm z poleceniem wystawiania faktur. Ona zaś, po sporządzeniu faktur oddawała je R. O. lub przesyłała je do podpisu na adres (...) lub londyński. Gdy faktury wracały do biura, przekazywała je do księgowości. Świadek przyznała, że faktury były wystawiane bez dokumentów źródłowych (np. pokwitowań, listów przewozowych). K. G. oświadczyła, że nie wie, czy (...) sp. z o.o. rzeczywiście nabywała olej napędowy, gdyż nigdy nie widziała przewożonego paliwa, ani cystern. Zeznania K. G. w znacznym stopniu uprawdopodabniają to, że (...) sp. z o.o. w rzeczywistości nie zajmowała się obrotem paliwami. Przekonanie takie rodzi fakt, że świadek była jedyną osobą zatrudnioną w biurze. Nie miała wiedzy, jakoby w spółce zatrudnieni byli inni pracownicy, w tym kierowcy ciężarówek. Nadto, w czasie swojej pracy nie widywała ona faktur kosztowych dotyczących opłat za najem pojazdów, zbiorników na paliwo itp. Jedyne faktury kosztowe dotyczyły kosztów utrzymania biura, w którym świadek pracowała. Sąd dał wiarę tym zeznaniom K. G., gdyż były logiczne i konsekwentne, a nadto korespondowały
z przeważająca częścią pozostałego materiału dowodowego. Brak jest jakichkolwiek dowodów, mogących podważyć zeznania świadka. W szczególności, brak jest podstaw pozwalających przyjąć, że K. G. świadomie uczestniczyła w procederze wystawiania „ pustych” faktur przez (...) sp. z o.o.

Świadek A. Związek skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań (k. 280 akt głównych). W związku z tym, Sąd ujawnił jego wyjaśnienia złożone postępowaniu VI Ds 73/09 Prokuratury Okręgowej w Gdańsku. A. Związek utrzymywał tam,
że w (...) sp. z o.o. pełnił jedynie funkcje pełnomocnika i nie uczestniczył w obrocie paliwami, a jego jedyny kontakt z fakturami polegał na tym, że odebrał je od księgowej
w trakcie kontroli skarbowej. W siedzibie spółki bywał rzadko – nie częściej, niż raz na dwa tygodnie. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom A. Z. (1) w tej części, gdyż były one sprzeczne z zeznaniami oraz wyjaśnieniami R. O. oraz zeznaniami K. G.. Z zeznań i wyjaśnień R. O. wynika, że rola A. Z. (1) w wystawianiu faktur przez (...) sp. z o.o. była wręcz wiodąca. Według niego, K. G. sporządzała faktury „ pod nadzorem Z. ”, podczas gdy świadek był jedynie prezesem „ honorowym”, gdyż zakupił udziały spółki za pieniądze A. Z. (1), od którego otrzymywał pieniądze w kilkusetzłotowych kwotach. Na stałe mieszkał
w L., a w Polsce bywał do 10 razy. A. Związek zwracał mu koszty podróży. On nie wydawał poleceń K. G.. Z kolei K. G. zeznała,
że faktury dotyczące sprzedaży paliwa wystawiała zarówno na polecenie R. O.
i A. Z. (1). Wyjaśnienia A. Z. (1) rodzą nadto poważne wątpliwości w świetle ustaleń poczynionych w toku postępowania VI Ds 48/12 Prokuratury Okręgowej w Gdańsku, gdzie postawiono mu zarzut popełnienia czynu z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegające na wystawianiu „pustych” faktur dotyczących sprzedaży paliwa przez (...) sp. z o.o., którego miał się dopuścić wspólnie
i w porozumieniu z m.in. z R. O. (akt oskarżenia – k. 781-827).

R. O. w swych zeznaniach oraz wyjaśnieniach, że pełniąc funkcję prezesa (...) sp. z o.o. nigdy nie widział „ żadnego paliwa” i nie przyjmował zamówień na paliwo. Jego zdaniem spółka nie posiadała środków transportu umożliwiających transport paliwa,
a nadto nie dysponowała zbiornikami umożliwiającymi jego przechowywanie. Jego rola
w spółce ograniczała się do podpisywania dokumentów, sporządzanych pod nadzorem A. Z. (2) przez K. G.. Z zeznań oraz wyjaśnień R. O. zatem również wynika, iż (...) sp. z o.o. jedynie pozorowała działalność związaną
z obrotem paliwami. Sąd dał wiarę zeznaniom i wyjaśnieniom R. O. w tym zakresie, gdyż korespondowały one z omówionymi wyżej dowodami (za wyjątkiem niewiarygodnych wyjaśnień A. Z. (1)), a także z ustaleniami poczynionymi
w trakcie kontroli skarbowej w spółce (...) sp. z o.o. Sąd z ostrożnością potraktował natomiast zeznania i wyjaśnienia R. O. w zakresie, w jakim utrzymywał,
że występując w roli prezesa zarządu (...) sp. z o.o., pełnił wyłącznie rolę „słupa” i nie miał wpływu na treść faktur wystawianych przez K. G., gdyż jak wspomniano wyżej, z wiarygodnych zeznań K. G. wynika, że faktury były wystawiane zarówno na polecenie R. O. i A. Z. (1) – przy czym przeważnie polecenia wydawał właśnie R. O.. W ocenie Sądu, zebrane dowody rodzą zatem podejrzenie, że R. O. w swych zeznaniach oraz wyjaśnieniach starał się zmarginalizować swoją rolę w procederze wystawiania „pustych” faktur. Tym niemniej, nie można wykluczyć, że przekonanie K. G. o wiodącej roli R. O. wynikało z tego, że A. Związek, wydając polecenia wystawienia faktur o określonej treści, podszywał się pod niego - K. G. zeznała, że informacje dotyczące treści faktur były często przesyłane drogą mailową, co mogło sprzyjać ukryciu tożsamości nadawcy wiadomości. Rozstrzygnięcie tej kwestii nie miało jednak istotnego znaczenia dla wyjaśnienia okoliczności przedmiotowej sprawy.

Sąd nie dał, w przeważającym zakresie, wiary zeznaniom oraz wyjaśnieniom A. B. (2). Z jednej strony, zaprzeczył on, jakoby pośredniczył w sprzedaży paliwa na rzecz oskarżonego A. B. (3) (co przeczy pisemnemu oświadczeniu oskarżonego złożonego w trakcie kontroli skarbowej – k. 375). Z drugiej strony jednak utrzymywał, że prowadził tego typu działalność i dostarczał towar do klientów bezpośrednio ze spółki (...) transportem wynajętym przez tę spółkę albo do bazy
w T., gdzie dysponował zbiornikami na paliwo. Jak wynika z ustaleń poczynionych
w toku kontroli skarbowej oraz zeznań K. G., spółka (...) sp. z o.o. – nie dysponowała środkami transportu (własnymi bądź też najętymi) mogącymi posłużyć do przewozu paliwa. Nadto, pomijając tę kwestię, należy zauważyć, że pośrednictwo
w sprzedaży paliwa oferowane przez A. B. (2) w zasadzie pozbawione byłoby sensu gospodarczego w sytuacji, gdyby to sprzedający w całości musiał zajmować się logistycznymi aspektami przedsięwzięcia oraz ustalaniem szczegółów dotyczących miejsca
i terminu dostawy.

Nie miały istotnego znaczenia zeznania świadków E. L. i K. S.. Osoby te przedstawiły jedynie okoliczności świadczenia usług księgowych na rzecz (...) sp. z o.o., Okoliczności te nie mają wpływu na ocenę przedmiotowego czynu oraz ocenę wiarygodności pozostałych dowodów.

Sąd oparł się na dokumentach urzędowych przywołanych w ustaleniach faktycznych, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności. Sąd nie znalazł żadnych podstaw dla podważenia ich wartości dowodowej. Dla wyjaśnienia okoliczności sprawy szczególne znaczenie miały dokumenty wytworzone w toku kontroli skarbowej prowadzonej u oskarżonego A. B. (3) oraz (...) sp. z o.o. (protokół kontroli skarbowej – k. 1-18; decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. –
k. 539-552v; decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. – k. 654-678) w tym dokumenty pozyskane na skutek zapytań skierowanych od właściwych organów, z których wynika,
że w latach 2006-2007 (...) sp. z o.o. nie dysponowała środkami urządzeniami do przewożenia i przechowywania paliwa, a nadto nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego, nie składała deklaracji podatkowych, sprawozdań finansowych oraz informacji o opłacie paliwowej (pismo z Urzędu Miasta Stołecznego W. – k. 163; pismo z Urzędu Dozoru Technicznego – k. 164; pismo Naczelnika Urzędu Celnego I
w W. – k. 165; pismo Naczelnika Urzędu Celnego II w W. – k. 166; pismo Transportowego Dozoru (...) w W. – k. 167-168; dokumentacja rejestrowa (...) sp. z o.o. – k. 170-275; decyzje Burmistrza Miasta i Gminy R. – k. 276-277; decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. dla (...) sp. z o.o. – k. 281-353v; decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. dla (...) sp. z o.o. – k. 447-467; pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z załącznikami – k. 468-475).

Sąd oparł się również na dokumentach prywatnych w postaci faktur VAT (k. 357, 359, 361, 367, 369, 371, 373, 376). Wprawdzie zebrany materiał dowodowy rodzi wątpliwości co do tego, przez kogo zostały one podpisane (R. O. zakwestionował autentyczność części podpisów na dokumentach wystawionych przez (...) sp. z o.o.). Tym niemniej, brak jest wątpliwości co do tego, że dowodowe faktury zostały sporządzone w związku
z działalnością prowadzoną przez (...) sp. z o.o. – przez K. G., na polecenie R. O. bądź A. Z. (1).

Ustalony stan faktyczny stanowił podstawę do przypisania A. B. (1) czynu z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. zw. z art. 6 § 2 k.k.s. zarzucanego mu w akcie oskarżenia. Postępowanie dowodowe
w sprawie wykazało, że w deklaracjach VAT-7 (oraz korektach do tych deklaracji) za miesiące września i listopada 2006 r. oraz kwiecień, maj, czerwiec, sierpień i wrzesień 2007 roku złożonych do Pierwszego Urzędu Skarbowego w G., oskarżony podawał nieprawdę w ten sposób, że zawyżał kwotę podatku naliczonego wynikającego
z nierzetelnych „zakupowych” faktur VAT wystawionych przez (...) sp. z o.o. Na skutek niezgodnego ze stanem rzeczywistym wypełnienia deklaracji, A. B. (1) nie wpłacił łącznie kwoty 45.102 złotych tytułem podatku VAT za wymienione miesiące, a zatem dopuścił się uszczuplenia tego podatku. Wymieniona kwota nie przekroczyła 200-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w momencie wydania wyroku (400.000 złotych). Była to zatem kwota małej wartości w rozumieniu art. 56 § 14 k.k.s. Sporządzenie i złożenie deklaracji VAT-7 przez A. B. (1) zostało poprzedzone zaewidencjonowaniem w rejestrze zakupu przedsiębiorstwa (...) za miesiące za miesiące września i listopada 2006 r. oraz marzec, czerwiec, lipiec i sierpień 2007 wymienionych wyżej nierzetelnych faktur. Nie ulega zatem wątpliwości, że rejestr ten prowadzony był w tym okresie nierzetelnie.

Na czyn A. B. (1) złożyło się wiele zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu, w z wykorzystaniem takiej samej sposobności, posłużeniem się nierzetelnymi („pustymi”) fakturami wystawionymi przez (...) sp. z o.o. Sąd uznał zatem że badany zespół zachowań stanowił czyn ciągły w rozumieniu art. 6 § 2 k.k.s.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. Nie był on w szczególności ograniczony
w możliwości rozpoznania znaczenia i konsekwencji swoich czynów przez chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy lub czasowe zaburzenie czynności psychicznych. A. B. (1) jest i już w trakcie popełnienia czynu był osobą dorosłą.
W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonego.

Stopień szkodliwości społecznej czynu A. B. (1) był niemały. Okoliczności popełnienia czynu, tj. wielokrotne posłużenie się „pustymi” fakturami wystawionymi przez podmiot faktycznie nieprowadzący działalności gospodarczej wskazują na to, że oskarżony dopuścił się tego czynu z premedytacją. Oskarżony działał przy tym z chęci łatwego wzbogacenia się kosztem skarbu państwa.

W punkcie I. sentencji wyroku za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. zw. z art. 6 § 2 k.k.s. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 130 stawek dziennych grzywny po 80 złotych każda stawka.

Na niekorzyść A. B. (1) przemawiają okoliczności wpływające na ocenę szkodliwości społecznej jego czynu, tj. postać zamiaru i motywacja. Nadto, za okoliczność obciążającą należy uznać fakt, że oskarżony jak dotąd nie uiścił zaległego podatku oraz fakt, że był on już karany za przestępstwa skarbowe. Na korzyść oskarżonego przemawia fakt,
że w dacie popełnienia czynu nie był on karany za przestępstwo czy przestępstwo skarbowe.

W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny spełni cele kary w zakresie prewencji indywidualnej, gdyż wpłynie na oskarżonego wychowawczo, wywołując u niego przekonanie o nieopłacalności popełniania tego rodzaju przestępstw w przyszłości. Nadto, można żywić nadzieję, że zastosowana kara uczyni zadość wymaganiom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Liczba stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny za przestępstwo skarbowe jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia, jak też uwzględnia niewątpliwą korzyść majątkową jaką oskarżony osiągnął z przypisanego czynu. W ocenie Sądu, A. B. (1) jest w stanie uiścić orzeczoną grzywnę. Zasądzona kwota nie wykracza poza jego potencjalne możliwości zarobkowe i płatnicze. W ocenie Sądu, można żywić nadzieję,
że przykre odczucia związane z groźbą wykonania kary grzywny, unaocznią A. B. (1) naganność popełnionego występku, a nadto sprawią że oskarżony (...) swoje postępowanie i zaniecha popełniania przestępstw w przyszłości. Orzeczonej kary grzywny nie sposób uznać za nadmiernie surową, gdyż ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd uwzględnił sytuację rodzinną oskarżonego (dwie osoby na utrzymaniu, w tym małoletnia córka). Warto nadmienić, że określona przez Sąd stawka dzienna grzywny nie odbiega znacznie od dolnej granicy wskazanej w art. 23 § 2 k.k.s..

W punkcie II. sentencji wyroku, zasądzono od Skarbu Państwa, na rzecz obrońcy oskarżonego A. B. (1), wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Przyznana kwota jest adekwatna do nakładu pracy obrońcy i mieści się granicach określonych w rozporządzeniu przywołanym w tej części orzeczenia.

Sąd uznał, iż zasadne będzie zasądzenie od oskarżonego, na rzecz Skarbu Państwa, kosztów procesu związanych z jego sprawą, w tym wymierzenie mu stosownej opłaty (punkt III. sentencji wyroku), albowiem swoimi zachowaniami przyczynił się do ich powstania.