Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Jachniewicz

Protokolant: Remigiusz Ryszewski

Pod nieobecność Prokuratora

po rozpoznaniu 16 lutego 2018r., 20 marca 2018r., 24 kwietnia 2018r., 6 czerwca 2018r., 23 lipca 2018r. na rozprawie sprawy:

M. Ł. (1), syna B. i J., z domu O., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w czasie składania deklaracji pierwotnych a także korekt VAT-7 za okres od grudnia 2007r. do czerwca 2009r. w G. jako osoba odpowiedzialna w (...) sp. z o.o. wbrew art. 6 ust. 1 i 2, art. 88 ust. 3 a pkt 4 lit. A), art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podał nieprawdę w złożonych deklaracjach i korektach VAT-7 za grudzień 2007r. oraz czerwiec 2008r. poprzez posłużenie się nierzetelnymi fakturami wystawionymi przez firmy: (...) K. K. (1), (...) A. K. (1), czym uszczuplił podatek za grudzień 2007r. oraz czerwiec 2008r. w łącznej kwocie 19.535,00 zł, jednocześnie działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 za miesiąc luty, kwiecień, czerwiec 2009r. czym naraził na uszczuplenie podatkową należność publicznoprawną w wysokości 35.906 zł, tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego określonego w art. 56 § 1 k.k.s. w zb. z art. 56 § 2 w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

1.  Oskarżonego M. Ł. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i za to, na podstawie art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. , art. 7 § 2 k.k.s., art. 9 § 3 k.k.s. , art. 23 § 1 i 3 k.k.s. wymierza mu karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych po 100 (sto) złotych każda stawka;

2.  Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. obciąża oskarżonego kosztami postępowania w kwocie 1483,66 zł (tysiąc czterysta osiemdziesiąt trzy złote 66/100), w tym 1000 (tysiąc) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 888/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W latach 2001-2006 i od 1.08.2007 r. M. Ł. (1) był prezesem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S..

Na stanowisku głównej księgowej firmy w latach 2007-2008 pracowała I. M. (1), jednak to M. Ł. (1) podejmował kluczowe decyzje w spółce. Deklaracje podatkowe księgowa sporządzała na podstawie dokumentów, które dostawała od prezesa M. Ł., zaakceptowane i opatrzone jego pieczątką.

Przedmiotem działalności były usługi związane z instalacją i serwisem systemów chłodniczych, klimatyzacyjnych, wentylacyjnych jak również handlem urządzeniami z tej branży.

W deklaracjach VAT – 7 składanych do urzędu podatkowego za okres od grudnia 2007 r. do czerwca 2009 r. (...) Sp. z o.o. ujmowała kwoty wynikające z faktu wystawionych dla (...) Sp. z o.o. przez (...) K. K. (1) , ul. (...), (...)-(...) G. oraz PHU (...) A. K. (1), ul. (...), (...)-(...) G..

Przedmiotami transakcji, na jakie wystawiono wspomniane, wystawione przez (...) K. K. (1) faktury miały być prace dotyczące m.in. zabezpieczenia przeciwpożarowego na obiekcie A. B. i montażu klima-konwektorów na obiekcie S. T. w G..

Przedmiotami transakcji, na jakie zaś wystawione zostały przez PHU (...) A. K. (1) faktury były m.in. rzekome prace dotyczące wykonania prac ogólnobudowlanych i wykończeniowych na obiekcie S. T. w G., prace ogólnobudowlane wykonania konstrukcji stalowych pod klimatyzacje na obiekcie A. B..

Ujmując w kosztach faktury wystawione przez (...) K. K. (1) , oraz PHU (...) A. K. (1), (...) Sp. z o.o. obniżyła w deklaracjach VAT 7 i korektach deklaracji za grudzień 2007r. i czerwiec 2008r. podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur VAT:

1.  wystawionych przez (...) K. K. (1) , ul. (...), (...)-(...) G., i tak:

⚫

w grudniu 2007 roku – 2 faktury na łączną kwotę 19.350,00 zł netto i 4.257,00 zł naliczonego podatku VAT,

⚫

w czerwcu 2008 roku – 2 faktury na łączą kwotę 19.146,00 zł netto i 4.212,12 zł naliczonego podatku VAT,

2.  wystawionych przez PHU (...) A. K. (1), ul. (...), (...)-(...) G., i tak :

⚫

w grudniu 2007 roku – fakturę na kwotę 29.200,00 zł netto i 6.424,00 zł naliczonego podatku VAT,

⚫

w czerwcu 2008 roku - 2 faktury na łączą kwotę 21.100,00 zł netto i 4.642 zł naliczonego podatku VAT.

Z tytułu powyższych ujęcia w rozliczeniach powyższych nierzetelnych faktur, spółka zawyżyła podatek naliczony do odliczenia o łączną kwotę 19.535 zł.

Faktury na rzecz firmy (...) przez firmę (...) były wystawiane także w kolejnych miesiącach:

- 3 faktury w lipcu 2008r. o wartości 18.200 zł, 192 zł, 3.222, 00 zł i wartościach VAT: 4.004 zł, 42,24 zł, 708,84 zł

- 2 faktury w sierpniu 2008r. o wartości netto 7.200 zł i wartości VAT 1584 zł oraz drugiej o wartości netto 10.800 zł i wartości VAT 2.376 zł

- 2 faktury we wrześniu 2008r. o wartości netto 11.300 zł i wartości VAT 2486 zł oraz drugiej o wartości netto 6.000 zł i wartości VAT 1320 zł

- w październiku 2008r. faktura na kwotę netto 7.941 zł (VAT 1747,02 zł)

- w listopadzie 2008r. faktura na kwotę netto 22.000 zł (VAT 4.840 zł)

Faktury na rzecz firmy (...) przez firmę PHU (...) były wystawiane także:

- w sierpniu 2008r. na kwotę netto 17.280 zł i wartości VAT 3801,60 zł

- we wrześniu 2008r. 2 faktury na kwoty netto 14.000 zł (VAT 3080zł) i 14.500 zł (VAT 3190 zł)

- w październiku 2008r. 2 faktury na kwoty: 9.850 zł (VAT 2167 zł) i (...) ( VAT 4276,80 zł)

Łączna wartość podatku naliczonego z w.w faktur wyniosła 35.906 zł.

Na skutek wykazywania podatku naliczonego z w/w faktur oraz z tytułu innych faktur „kosztowych” za listopad 2008r. została przez spółkę (...) Sp. z o.o. wykazana nadwyżka w kwocie 65.105zł, podczas gdy kwota ta winna wynieść 29.481 zł (po odjęciu kwoty 35.906 zł). Kwoty nadwyżki podatku naliczonego do odliczenia była ujmowana w kolejnych deklaracjach VAT – przenoszona na następny okres rozliczeniowy. Na skutek powyższego w deklaracji VAT-7 za luty 2009r. firma (...) Sp. z o.o. ujęła jako kwotę nadwyżki z poprzedniej deklaracji kwotę 41.067 zł , podczas gdy winna wskazać kwotę 5.329 zł. Według podatnika za luty 2009r. spółka (...) nie była zobowiązana do zapłaty podatku VAT, podczas gdy w powstało u niej zobowiązanie podatkowe w kwocie 7.347 zł.

Również w kwietniu 2009r. wskazanie zawyżonej kwoty nadwyżki podatku naliczonego miało spowodować – zdaniem spółki (...) brak powstania zobowiązania podatkowego (nadwyżka podatku naliczonego z poprzedniej deklaracji wyniosła zdaniem podatnika 44.715 zł, podczas gdy winna wynieść 16.324 zł). Tymczasem w rzeczywistości kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego wyniosła 16.257 zł.

Podobnie w czerwcu 2009r. zdaniem spółki (...) kwota nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniej deklaracji winna wynosić 15.747 zł, podczas gdy według urzędu skarbowego wynosiła ona 3.613 zł. W związku z powyższym zamiast wskazanej kwoty podatku do wpłaty 4.291 zł, spółka winna zapłacić 16.593 zł. .

Powyższe zostało potwierdzone decyzją Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego ze stycznia 2016

Firma (...) prowadzona była przez K. K. (1). K. K. (1) w inkryminowanym okresie nie posiadał kwalifikacji i uprawnień do wykonywania prac dotyczących m.in. wykonywania systemów samogaszenia i systemow p.poż, w okresie: grudzień 2007 r. , kwiecień 2008 r. – październik 2009 r., styczeń 2010 r. – marzec 2010 r., maj 2010 r., czerwiec 2010 r., październik 2010 r., grudzień 2010 r. – styczeń 2011 r. nie zatrudniał żadnych pracowników i nie korzystał z usług podwykonawców, nie miał zaplecza technicznego. Nadto firma (...) w miesiącach grudzień 2007 r. oraz od kwietnia do listopada 2008 r. nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie składała deklaracji VAT za ww. okresy.

Ponadto wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2010 roku Sygn. akt I SA/Gd 727/09 stwierdzono, że wystawione przez K. K. (1) faktury VAT w okresie od stycznia 2007 r. do kwietnia 2008 r. nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

W dniu 18.06.2008 r. K. K. (1) został wykreślony z ewidencji podatników VAT. Począwszy od 2004r. regularnie nie płacił, związanych z samo zatrudnieniem składek na ZUS czy ubezpieczenie zdrowotne.

Wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk –Północ w Gdańsku z dnia 21.03.2014 r. w sprawie XI K 1346/13, K. K. (1) został skazany za to, że w okresie od 23 lipca do 30 grudnia 2009 r. w G. wystawiał nierzetelne faktury VAT, dokumentując zakup usług konserwacji i naprawy systemów alarmowych oraz wykonania instalacji elektrycznych przez Firmę Handlowo Usługową (...) Spółka Jawna z E. od firmy PHU (...) z G., które faktycznie nie miały miejsca.

Wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk –Północ w Gdańsku z dnia 11.05.2017 r. orzeczono względem K. K. (1) zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na okres 5 lat.

A. K. (1) w 2007 r. nie prowadził działalności gospodarczej. A. K. (1) nie zna firmy (...) Sp. z o.o. ani nikogo z tej firmy, nigdy też nie wykonywał prac dla tej spółki. Pieczątka widniejąca na fakturach VAT wystawianych na rzecz (...) i ujawnionych w toku kontroli z nazwą PHU (...) , nie była jego pieczątką, albowiem posługiwał się on inną pieczątką – Centrum Usług (...). A. K. (1) nie otrzymał nigdy żadnych pieniędzy od (...) i nie jest on posiadaczem konta o nr (...) wskazanego na ujawnionych fakturach. A. K. (1) nie podpisywał dokumentów kasowych KW a także umów i protokołów zaawansowania robót z (...). A. K. (1) zmarł 30 sierpnia 2013 roku.

Pracownicy firmy (...) zatrudnieni m.in. w latach 2007 – 2009, tj. K. O., W. P., W. G., J. K., K. R. (1), A. P., M. K., P. K. nie znają, nie współpracowali i nie słyszeli i nie widzieli nigdy osoby o danych A. K. (1).

Dowód : wyrok SR Gdańsk –Północ z uzasadnieniem – k. 450-454, pismo inf –k. 440, informacja z (...) k. 267, dokumentacja o firmie K. K. wraz z wnioskiem o orzeczenie zakazu –k. 276-326, faktury VAT wystawione na rzecz B. – akta kontroli podatkowej załączone do akt, odpis KRS – k. 373-377, odpis skrócony aktu zgonu –k. 59, zeznania świadków : I. M. (1) –k. 542, 417-418, 434-435, K. R. (2) –k. 542543, 421, 436-437, 525-526, K. O. –k. 522, W. P.-k. 523, W. G. –k. 524, J. K.- 529-530, K. R. (1) –k. 531, A. P.- k. 532, M. K. –k. 533, P. K.-k. 535, K. K. (1) –k. 510-514, 515-517, nierzetelne faktury VAT wystawione na rzecz (...), protokoły, umowy –k. 469- 509v, decyzje podatkowe –k. 157- 162, 163-183; akta postępowania podatkowego

M. Ł. (1) nie jest upośledzony umysłowo ani chory psychicznie, warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k. nie zostały spełnione. M. Ł. (1) w obecnym stanie zdrowia psychicznego, może uczestniczyć w czynnościach procesowych oraz prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

Dowód : opinia sądowo –psychiatryczna –k. 220-221,

M. Ł. (1) nie był wcześniej karany sądownie.

Dowód : informacja z K. – k. 188, 547

M. Ł. (1) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia.

Vide : wyjaśnienia –k. 256v, 269-271,

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się przede wszystkim na: zeznaniach świadków I. M. (1), K. R. (2) i jedynie częściowo P. C., a także opinii biegłego z zakresu psychiatrii oraz dokumentów urzędowych i prywatnych.

Sąd nie miał wątpliwości odnośnie wiarygodności zeznań świadków I. M. (2), K. R. (2), K. O., W. P., W. G., J. K., K. R. (1), A. P., M. K. i P. K.. Są to osoby zupełnie obce dla oskarżonego, z jego sprawą zetknęły się wyłącznie z tytułu wykonywanej w firmie oskarżonego pracy, obecnie nie mają z nim żadnego kontaktu i nie maja powodów by świadczyć nieprawdę. Istotne dla Sądu z zeznań tychże osób były informacje, że żadna z ww. osób nie zna, nie widziała i nie współpracowała z A. K. (1), a także informacje przekazane przez I. M., że to oskarżony podejmował kluczowe w firmie decyzje- faktycznie ją prowadził, a przede wszystkim, że to on dostarczał I. M. dokumenty w tym nierzetelne faktury VAT do rozliczenia.

Ważna była też informacja przekazana przez K. R., że świadek, jako koordynator ds. projektów firmy (...), nigdy nie widział, nie słyszał, ani nie miał w firmie (...) do czynienia z A. K. (2) i jego pracownikami i jedynie raz widział K. K. (1), jak rozmawiał z oskarżonym, nie widział jednak, by faktycznie wykonywał on prace na jakie wystawiono nierzetelne faktury. Zdaniem Sądu okoliczność, iż świadek jeden raz widział K. K. na placu budowy w S. T., nie jest wystarczająca do przyjęcia, że K. K. bądź jego pracownicy (ewentualnie zatrudnieni nielegalnie) rzeczywiście te prace wykonywali, zwłaszcza mając na względzie bogaty materiał dowodowy, każący powyższą okoliczność poddać w ogromną wątpliwość.

Bez wątpienia za wiarygodne należało też uznać zeznania świadka A. K. (1). Sąd dał wiarę, że świadek nie zna ani M. Ł. ani firmy (...), oraz, że nigdy z firmą tą nie pracował. Treść zeznań świadka potwierdzają zeznania innych świadków, w tym przede wszystkim pracowników firmy (...), którzy zgodnie wskazywali, że nazwisko świadka nic im nie mówi, a także inne fakty, jak chociażby nazwisko świadka widniejące na nierzetelnych fakturach napisane inaczej niż jego prawdziwe brzmienie, tj. (...) zamiast (...). Także fakt, iż wskazany na tych fakturach nr konta bankowego w rzeczywistości nie należał do świadka, przemawia za prawdziwością jego zeznań.

Z dużą dozą ostrożności należało podejść do zeznań K. K. (1). Po pierwsze należy podkreślić, że Sąd dopuścił zeznania świadka nie związane bezpośrednio z przedmiotem niniejszej sprawy, jednakże ich treść rzuca światło na sposób i charakter prowadzenia swojej firmy przez K. K. w inkryminowanym czasie. Analizując te zeznania (złożone w innej sprawie) Sąd nie dał świadkowi wiary, że nie posiadając zaplecza technicznego, nie zatrudniając żadnych pracowników był w stanie wykonywać usługi, w tym prace z zakresu zabezpieczenia przeciw pożarowego na jakie m.in. wystawione zostały nierzetelne faktury dla (...). Twierdzenia takie sprzeczne są z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Przy ocenie zeznań świadka nie można było też tracić z pola widzenia faktu, iż został on prawomocnie skazany za wystawianie nierzetelnych faktur, co dodatkowo świadczy o sposobie w jaki prowadził swoją firmę. Dodać należy, że Sąd nie miał możliwości bezpośredniego przesłuchania świadka (nie był on również przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego), bowiem miejsce pobytu świadka nie jest znane.

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. C.. Świadek jest dobrym znajomym oskarżonego, a nadto był współoskarżonym z M. Ł. (1) w innej sprawie, także za czyny związane z prowadzeniem firmy (...). Nie ma więc wątpliwości, że miał on interes w tym, by świadczyć na korzyść oskarżonego bądź nie ujawniać faktów obciążających jego osobę. Sąd nie dał świadkowi wiary, że zna A. K. i (...) współpracowała z nim, jak również, że swoje usługi na rzecz (...) wykonywał K. K. i jego firma (...). Przeczy temu bowiem materiał dowodowy w postaci m.in. zeznań pracowników jego firmy jak i oczywiście samego A. K..

Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Z oczywistych względów miał on interes w tym, by wyjaśniać na swoją korzyść. Zebrany w sprawie ww. materiał dowodowy stoi całkowicie w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego. Sąd nie miał wątpliwości, że treść wyjaśnień M. Ł. stanowi część przyjętej przez niego linii obrony ukierunkowanej na uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Sąd oparł się na opinii biegłych z zakresu psychiatrii. Została ona wydana przez osoby posiadające niezbędne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe we wskazanej dziedzinie nauki. Jest przejrzysta, spójna i formułuje jasne odpowiedzi na pytania postawione w postanowieniu o dopuszczeniu tego dowodu. Nie była ona również kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę znajdującym się w aktach sprawy dokumentom urzędowym przywołanym w ustaleniach faktycznych, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności. Są one przejrzyste. Sąd nie znalazł żadnych podstaw dla podważenia ich wartości dowodowej. Na ich podstawie odtworzyć można szczegółowy i spójny obraz nieprawidłowości w wypełnianiu zobowiązań podatkowych, jakich dopuścił się oskarżony M. Ł. (1).

Z tych samych z co ww. względów, Sąd oparł się na treści zebranych dokumentów prywatnych. Co do zaś nierzetelnych faktur VAT wystawionych przez firmy (...) K. K. (1), oraz PHU (...) A. K. (1), a stanowiły one dowód tego, że zostały wystawione.

Ustalony stan faktyczny stanowił podstawę do przypisania M. Ł. (1) czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, tj. przestępstwa skarbowego z art. 56 § 1 kks w zb. z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Przepis art. 56 § 1 k.k.s. reguluje odpowiedzialność karnoskarbową podatnika, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie. Podatnikiem, w myśl art. 7 § 1 ordynacji podatkowej, jest - osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Podanie nieprawdy polega na przedstawieniu organowi podatkowemu okoliczności niezgodnych z rzeczywistością. Omawiane przestępstwo skarbowe jest typem skutkowym z konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Odznacza się ono bowiem znamieniem skutkowym w postaci narażenia podatku na uszczuplenie. Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 28 stycznia 2005 roku w sprawie V KK 377/04) narażenie na uszczuplenie należności stanowi stworzenie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa, że wynikające z przepisów prawnych należności nie zostaną pobrane lub zostaną uiszczone w kwocie niższej aniżeli należna. Skutek ten nie musi jednakże nastąpić.

Czyn zarzucony M. Ł. (1) w akcie oskarżenia odpowiada opisowi zawartemu w cytowanym wyżej przepisie. Przestępstwo z art. 56 k.k.s., na co wskazuje choćby jego literalne brzmienie, może być popełnione jedynie umyślnie (z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym). Innymi słowy, by uznać winę oskarżonego należało wykazać, że M. Ł. (1) wiedział (lub co najmniej powinien na podstawie towarzyszących okoliczności wiedzieć i przewidywać możliwość popełnienia przestępstwa) o nierzetelności ujmowanych w księgach podatkowych a w konsekwencji uwzględnianych w deklaracjach VAT faktur firm (...) faktur. W ocenie Sądu wskazuje na to szereg okoliczności. Odnośnie firmy (...) wskazać można ponownie że:

- K. K. (1) w inkryminowanym okresie nie posiadał kwalifikacji i uprawnień do wykonywania prac dotyczących m.in. wykonywania systemów samogaszenia i systemow p.poż, w okresie: grudzień 2007 r. , kwiecień 2008 r. – październik 2009 r., styczeń 2010 r. – marzec 2010 r., maj 2010 r., czerwiec 2010 r., październik 2010 r., grudzień 2010 r. – styczeń 2011 r. nie zatrudniał żadnych pracowników i nie korzystał z usług podwykonawców, nie miał zaplecza technicznego. Nadto firma (...) w miesiącach grudzień 2007 r. oraz od kwietnia do listopada 2008 r. nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie składała deklaracji VAT za ww. okresy. Ponadto wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2010 roku Sygn. akt I SA/Gd 727/09 stwierdzono, że wystawione przez K. K. (1) faktury VAT w okresie od stycznia 2007 r. do kwietnia 2008 r. nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W dniu 18.06.2008 r. K. K. (1) został wykreślony z ewidencji podatników VAT. Począwszy od 2004r. regularnie nie płacił, związanych z samo zatrudnieniem składek na ZUS czy ubezpieczenie zdrowotne.

Już powyższe okoliczności uzasadniają tezę, że ujęte w dokumentacji (...) spółki (...) faktury „kosztowe” wystawione przez spółkę (...) były fakturami nie odzwierciedlającymi rzeczywistego wykonania usług. Biorąc pod uwagę stanowisko oskarżonego, który podtrzymywał, że usługi zostały wykonane przez w.w firmę dodać trzeba, że nawet przy przyjęciu powyższej tezy, oskarżony powinien był wiedzieć, że transakcja ta wiąże się z przestępstwem popełnionym przez dostawcę usług. O powyższym świadczy to, że spółka (...) najwyraźniej nie interesowała się, czy jej rzekomy podwykonawca zatrudnia pracowników, czy posiada zaplecze techniczne do wykonywania prac i czy posiada uprawienia do wykonywania instalacji p-poż. Spółka nie zweryfikowała także, czy K. K. (1) jest podatnikiem VAT. Nadto – według treści faktur, zapłaty dokonano gotówką, a nie za pośrednictwem rachunku bankowego, co także dodatkowo uzasadnia tezę o nierzetelności faktury. M. Ł. (1) jako osoba zajmująca się sprawami spółki, kontraktami z podwykonawcami, musiał o powyższym wiedzieć.

W przypadku firmy (...) także nie ulega wątpliwości, że faktury pochodzące rzekomo z tej firmy, także nie odzwierciedlały rzeczywistych usług. Jak już wcześniej wskazano A. K. (1) w 2007 r. nie prowadził działalności gospodarczej. W toku postępowania podatkowego zeznał, że nie zna firmy (...) Sp. z o.o. ani nikogo z tej firmy, nigdy też nie wykonywał prac dla tej spółki. Pieczątka widniejąca na fakturach VAT wystawianych na rzecz (...) i ujawnionych w toku kontroli z nazwą PHU (...) , nie była jego pieczątką, albowiem posługiwał się on inną pieczątką – Centrum Usług (...). Wskazał także, że nie otrzymał nigdy żadnych pieniędzy od (...) i nie jest on posiadaczem konta wskazanego na ujawnionych fakturach. Powyższe okoliczności, w połączeniu z analizą choćby wysokości kwot wskazanych na fakturach, wyraźnie wskazują na nierzetelność faktur, którymi posłużył się oskarżony i jego firma przy obliczeniu podatku i składania deklaracji podatkowych. Za naiwną i nieprawdopodobną należy uznać tezę o możliwości podszycia się przez inną osobę pod A. K. (1). Nawet zresztą przy przyjęciu tej tezy, również w tym przypadku należałoby podnieść, że spółka (...) w żaden sposób nie zweryfikowała wystawcy faktury – choćby prawidłowości firmy (nazwy) prowadzonej przez A. K. (1) działalności, co można było łatwo zweryfikować w ewidencji działalności gospodarczej.

Na czyn oskarżonego się wiele zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu, w z wykorzystaniem takiej samej sposobności (art. 6 § 2 k.k.s.): w miesiącach grudniu 2007 r. i czerwcu 2008 r. posłużył się on nierzetelnymi, bo stwierdzającymi nieprawdę fakturami VAT, w ten sposób, że dołączył je do dokumentacji księgowej prowadzonego przedsiębiorstwa (art. 62 § 2 k.k.s.). W deklaracjach i korektach VAT-7 za okres grudnia 2007r. do czerwca 2009r., złożonych w Drugim Urzędzie Skarbowym w G., podał nieprawdę w ten sposób, że ujmował kwoty wynikające z faktur wystawionych dla (...) Sp. z o.o. przez firmy (...) K. K. (1), oraz PHU (...) A. K. (1) z tytułu wykonania przez ww. firmy rzekomych usług na rzecz (...), tj. uwzględnił dokonanie operacji gospodarczych, które w rzeczywistości nie miały miejsca. W efekcie oskarżony uszczuplił podatek za grudzień 2007r. oraz czerwiec 2008r. w łącznej kwocie 19.535,00 zł. Jednocześnie ujmowanie przez niego zawyżonej kwoty podatku naliczonego do odliczenia w związku z przenoszeniem na następny okres rozliczeniowy doprowadziło do uszczuplenia podatku VAT należnego do zapłaty za miesiące: luty, kwiecień i czerwiec 2009r. Ustalono bowiem, że w tych miesiącach, gdyby w deklaracjach VAT wskazywana była właściwa kwota podatku naliczonego do przeniesienia z poprzedniej deklaracji (a zatem kwota nie uwzględniająca nierzetelnych faktur), wówczas firma (...) byłaby zobowiązana do zapłaty podatku (w lutym i kwietniu 2009r.) bądź podatek ten byłby większy. Podanie nieprawdy deklaracjach podatku VAT za te miesiące naraziło na uszczuplenie należność publicznoprawną w wysokości 35.906 zł.

Łączna kwota uszczuplonego oraz narażonego na uszczuplenie podatku nie przekroczyła dwustukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę za rok, w którym doszło do popełnienia czynu. Była to zatem kwota małej wartości w rozumieniu ustawy (art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 53 § 14 k.k.s.).

Przepis art. 9 § 3 k.k.s. pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby, która wprawdzie nie wypełniła osobiście znamion przestępstwa skarbowego, lecz która pełniła określoną funkcję na rzecz podmiotu zbiorowego, ponoszącego odpowiedzialność podatkową, tj. zajmowała się sprawami gospodarczymi, a w szczególności sprawami finansowymi tego podmiotu. M. Ł. (1) będąc prezesem zarządu, pełnił taką funkcję w (...), S. z o.o. (...) czym przedmiotowe postępowanie wykazało, że rola oskarżonego w zarządzaniu przedsiębiorstwem nie była czysto formalna, gdyż faktycznie podejmował on decyzję w kwestiach finansowych spółki, w szczególności dostarczał zatwierdzone własnoręcznie podpisane dokumenty (faktury VAT), które księgowa na jego polecenie ujmowała w deklaracjach podatkowych. Wobec tego, mimo iż szczegółowymi rozliczeniami spółki zajmowali się bezpośrednio jej pracownicy, możliwe było pociągnięcie M. Ł. (1) do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn wymieniony w akcie oskarżenia.

Jak już wskazano, na czyn M. Ł. (1) złożyło się wiele zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu (następujących po sobie miesiącach), w z wykorzystaniem takiej samej sposobności, związanej ze składaniem deklaracji dla podatku VAT. Sąd uznał zatem badany czyn za czyn ciągły w rozumieniu art. 6 § 2 k.k.s.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. Nie był on w szczególności ograniczony w możliwości rozpoznania znaczenia i konsekwencji swoich czynów przez chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy lub czasowe zaburzenie czynności psychicznych. M. Ł. (1) jest i już w trakcie popełnienia czynu był osobą dorosłą. W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonego.

Stopień szkodliwości społecznej czynu M. Ł. (1) był niemały, gdyż oskarżony dopuścił się go z premedytacją. Nadto łączna kwota uszczuplonego oraz narażonego na uszczuplenie podatku, jawi się jako stosunkowo wysoka.

Sąd stwierdził, iż, w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku skazującego. W punkcie I. sentencji wyroku, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

Na niekorzyść M. Ł. (1) przemawiają okoliczności wpływające na ocenę szkodliwości społecznej czynów, tj. postać zamiaru i rozmiar spowodowanych uszczupleń publicznoprawnych.

Na korzyść oskarżonego przemawia fakt, że nie był on dotąd karany.

W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny spełni cele kary w zakresie prewencji indywidualnej, gdyż wpłynie na oskarżonego wychowawczo, wywołując u niego przekonanie o nieopłacalności popełniania tego rodzaju przestępstw w przyszłości. Nadto, można żywić nadzieję, że zastosowana kara uczyni zadość wymaganiom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Liczba stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny za przestępstwo skarbowe jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia, jak też uwzględnia niewątpliwą korzyść majątkową jaką oskarżony osiągnął z przypisanego czynu. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd uwzględnił aktualną sytuację majątkową (wysokość miesięcznych zarobków oraz ilość osób na utrzymaniu) i warunki osobiste oskarżonego. W ocenie Sądu, M. Ł. (1) jest w stanie uiścić orzeczoną grzywnę. Zasądzona kwota nie wykracza poza jego potencjalne możliwości zarobkowe i płatnicze. Orzeczonej kary grzywny nie sposób uznać za nadmiernie surową, zwłaszcza że Sąd określił stawkę dzienną grzywny na poziomie nieznacznie przekraczającym dolną granicę wskazaną w art. 23 § 3 k.k.s. (70,00 zł).

Sąd uznał, iż zasadne będzie zasądzenie od oskarżonego, na rzecz Skarbu Państwa, kosztów procesu związanych z jego sprawą, w tym wymierzenie mu stosownej opłaty (punkt II. sentencji wyroku), albowiem swoimi zachowaniami przyczynił się do ich powstania.