Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Turowska
Ławnicy:	Tadeusz Bartkowski Barbara Żukowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Stella Ciurkowska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy A. K.

przeciwko (...) w G.

o odszkodowanie

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki A. K. na rzecz pozwanego (...) w G. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

UZASADNIENIE

Powódka A. K. pozwem skierowanym przeciwko (...)w G. domagała się początkowo uznania wypowiedzenia jej umowy o pracę za bezskuteczne a następnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem umowy o pracę. W uzasadnieniu pozwu wskazała ,że pracodawca jako powód wręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę przywoływał jej długotrwałą nieobecność spowodowaną chorobą , która wpłynęła na dezorganizację pracy jednostki organizacyjnej w której powódka była zatrudniona. Zdaniem powódki jej nieobecność w pracy nie wywołała takich konsekwencji na jakie powołuje się pozwana bowiem wszystkie zadania były wykonywane przez zespół terminowo . Dodatkowo podczas jej nieobecności była w stałym kontakcie ze współpracownikami aby służyć im pomocą i głosem doradczym. Zdarzało się również , że pomimo zwolnienia lekarskiego brała czynny udział w pracach jej komórki organizacyjnej zarówno z jej prywatnego telefonu jak i mejla a nawet była obecna w miejscu pracy o czym wiedzieli przełożeni. Dodatkowo podniosła ,że rozwiązano z nią umowę o pracę uwagi na to ,że jest osobą niepełnosprawną.

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się jego oddalenia w całości wskazując ,że przyczyny wskazane w oświadczeniu woli pracodawcy były prawdziwe , zaprzeczył aby rozwiązanie umowy o pracę z powódką było spowodowane jej niepełnosprawnością . Odnosząc się zaś do braku przystosowania jej miejsca pracy wskazał , że pracodawca po uzyskaniu informacji o ustalonym powódce stopniu niepełnosprawności podjął działania zmierzające do przystosowania jej miejsca pracy do stwierdzonego schorzenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. została zatrudniona w (...) w G. na podstawie umowy o prace od dnia 16 grudnia 2005 r początkowo zawartej na okres próbny na stanowisku inspektor w Zespole (...), następnie na podstawie zawartej na czas określony do dnia 31 grudnia 2006 r i z dniem 1 lipca 2006 r na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony . Od 1 stycznia 2012 r została przeniesiona do Wydziału Programów(...) . Od dnia 23 września 2015 r powódka pracowała na stanowisku specjalisty ds. programów w Wydziale Programów (...). Natomiast od dnia 21 stycznia 2016 r stała się pracownikiem Wydziału (...).

( dowód: umowa o prace z dnia 16 grudnia 2005 r akta osobowe cz. B k: 2, umowa o pracę z dnia 24 lutego 2006 r akta osobowe cz. B k: 20, porozumienie z dnia 28 czerwca 2006 r akta osobowe cz.B k: 26, pismo z dnia 30 grudnia 2012 r akta osobowe cz.B k: 114, porozumienie akta osobowe cz. B k: 157, pismo z dnia 28 stycznia 2016 r akta osobowe cz .B k: 164, przesłuchanie powódki k: 113-114 adnotacje 00:03:14-00:21:54 k: 133-133v adnotacje 00:23:58 -00:37:48)

Powódka w dniu 6 lipca 2016 r uzyskała orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do dnia 30 września 2019 r

( dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k: 171 – akta osobowe )

W związku z tym orzeczeniem pozwany poinformował ją o zmianie dobowej i tygodniowej normy czasu pracy a także o dodatkowym urlopie wypoczynkowym w wymiarze 10 dni .

( dowód: informacja k: 176 akta osobowe cz. B)

Od kiedy u powódki pojawiło się mocne schorzenie kręgosłupa została zakwalifikowana na operację na którą oczekuje do dnia dzisiejszego . Jej schorzenie charakteryzuje się tym ,że są takie okresy kiedy nie jest w stanie praktycznie chodzić . Potem w okresie recesji może pracować . Powódka jest pod kontrolą lekarza powinna przechodzić rehabilitacje.

( dowód: przesłuchanie powódki k: 113-114 adnotacje 00:03:14-00:21:54 k: 133-133v adnotacje 00:23:58 -00:37:48)

A. K. w dniu 12 listopada 2015 r zwróciła się do E. Z. o wymianę krzesła.

( dowód: wiadomość mejlowa k: 17c-18

24 czerwca 2016 r zwróciła się do E. Z. z prośbą o wyższe biurko dopasowane do wzrostu powódki .

( dowód: wiadomość mejlowa k: 17v.)

Następnie w dniu 5 października 2016 r napisała kolejnego mejla w tej sprawie do M. P. w którym zwróciła się z prośbą o wymianę krzesła , odpowiednio wyprofilowaną poduszkę lędźwiową oraz o wyższe biurko ze względu na dolegliwości związane z kręgosłupem. Wskazała również ,że ma ustalony stopień niepełnosprawności . M. P. poinformował ją mejlami z dnia 18 października 2016 r i następnie 26 października 2016 r ,że najpierw powinna umówić się do lekarza medycyny pracy.

(dowód: wiadomość mejlowa k: 17v , wiadomości mejlowe k: 17)

M. P. pismem z dnia 17 października 2016 r zwrócił się do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z prośbą o określenie jakie wymogi powinno spełniać stanowisko pracy przy schorzeniu powódki .

(dowód: pismo k: 64)

W dniu 24 października 2016 r w tej sprawie zwróciła się również do Dyrektor (...) .

( dowód: pismo k: 14)

28 października 2016 rf M. P. zwrócił się do B. P. z prośbą o zakup biurka o wysokości powyżej 75 cm . Wskazał ,że otrzymał zaświadczenie lekarskie zalecające przystosowanie stanowiska pracy ze wskazaniem : „ stół odpowiedni do wysokości i krzesło wyprofilowane” W odpowiedzi poinformowała go ,że pozwana jest w posiadaniu biurka z regulowaną wysokością i zasugerowała , aby razem z powódką je obejrzeli i zaakceptowali. . Następnie 4 listopada 2016 r przesłał wiadomość ,że obejrzał to biurko i poprosił o jego wymianę .

( dowód: korespondencja mejlowa k: 65-66)

Powódce przyznano z ZFŚS bezzwrotną zapomogę w kwocie 1400 zł w dniu 09 września 2016 r .

( dowód: polecenie przekazania środków pieniężnych k: 40, wniosek k: 41, protokół z posiedzenia komisji k: 42, uzasadnienie wniosku k: 43)

A. K. otrzymała w dniu 26 lutego 2016 r skierowanie do szpitala na oddział rehabilitacji stacjonarnej . Powódka przebywała w Zakładzie (...) od 31 sierpnia 2016 r d 25 września 2016 r .

( dowód: skierowanie do szpitala k: 44, karta informacyjna k: 45)

Powódka zwracała się do pracodawcy o udzielenie zwolnienia od pracy w związku z koniecznością wyjścia na badania lekarskie na podstawie art. 20 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych .

( dowód: pisma k: 47-53)

Powódka przebywała na zwolnieniach lekarskich :

-7-9 stycznia 2015 r

-9-13 lutego 2015 r

-8-10 kwietnia 2015 r

-2-3 czerwca 201 5

-4 -16 sierpnia 2015 r

-27 sierpnia 2015 r

-27 października 2015 r do 6 listopada 2016 r

-28 listopada 2015 r do 31 grudnia 2015 r

-1 stycznia 2016 r do 25 marca 2016 r

- 6 czerwca 2016 r do 17 czerwca 2016 r

-22-25 września 2016 r ;

-5 -16 grudnia 2016 r ,

-23 grudnia 2016 r do 15 marca 2017 r

-12 maja 2017 r -26 maja 2017 r

( dowód: karty ewidencji czasu pracy k: 54 ,56, 57)

Powódka w czasie kiedy przebywała na zwolnieniu lekarskim prowadziła korespondencję z pracodawcą m.in. informując kogo nie będzie na debacie w (...) na rzecz aktywizacji społecznej i zawodowej, wyjaśniała przyczyny otrzymania tak niskiej premii. Przygotowywała plan finansowy Wydziału (...) za rok 2017 r. Opracowała wnioski z dyskusji z 20 listopada 2016 r . Wysyłano również do niej protokoły ze spotkania .

( dowód: korespondencja mejlowa k: 97-104 , przesłuchanie powódki k: 113-114 adnotacje 00:03:14-00:21:54 k: 133-133v adnotacje 00:23:58 -00:37:48)

A. K. w czasie zwolnień była w kontakcie ze swoją koleżanką odbierała od niej wiadomości mejlowe , konsultowała z nią pewne rzeczy .

( dowód: przesłuchanie M. B. k: 123-126 adnotacje 00:01:48- 00:49:22, przesłuchanie powódki k: 113-114 adnotacje 00:03:14-00:21:54 k: 133-133v adnotacje 00:23:58 -00:37:48)

Powódka pomagała przy organizacji (...) i w nim uczestniczyła. M. B. nie wydal jej polecenia przygotowania planu finansowego na 2017 r , poprosił o to Panią I. S. . Powódka była przedstawicielem (...) Komitetu Rozwoju Ekonomii społecznej i była uczestnikiem tych spotkań.

( dowód: przesłuchanie M. B. k: 123-126 adnotacje 00:01:48- 00:49:22)

Powódka w dniu 10 lutego 2017 r uzyskała certyfikat za ukończenie z wynikiem pozytywnym szkoleń : ocena projektów – Wytyczne w zakresie trybów wyborów projektów za lata 2014 – 2020 . Jest 8 zakresów tematycznych tych szkoleń , były one niezbędne do tego aby pracownik mógł brać udział w ocenie projektów unijnych . Zdobywa się je po przeszkoleniu na platformie e- learingowej poprzez samodzokszkolenie i wykonuje się to w wybranym przez siebie momencie. Powódce nie udało się zdobyć kompletu tych certyfikatów. Inna osoba przejęła to zadanie i się przeszkoliła.

( dowód: certyfikat k: 106 , przesłuchanie M. B. k: 123-126 adnotacje 00:01:48- 00:49:22)

W dniu 10 listopada 2016 r przesłano do niej zeskanowane Biznes Plany Zgłoszone do konkursu . Ze wskazaniem że do każdego biznes planu trzeba wypełnić karty oceny merytorycznej bez przyznawania punktacji za ocenę prezentacji. W tym czasie powódka nie była na zwolnieniu lekarskim.

( dowód wiadomość mejlowa k: 105)

W dniu 10 kwietnia 2017 r Urząd Marszałkowski Województwa (...) złożył za pośrednictwem J. W. podziękowania powódce za efektywną współpracę i aktywne zaangażowanie w pracach Zespołu przygotowującego „ (...)Model Współpracy na Rzecz (...).

( dowód: pismo z dnia 10 kwietnia 2017 r k: 108)

A. K. miała największą liczbę dni nieobecności związanych z chorobą w całym urzędzie w okresie od 21 kwietnia 2014 do 21 kwietnia 2017 r . ( dowód: zestawienie k: 76 83v)

25 stycznia 2017 r powódka korespondowała z M. B. w sprawie planu urlopów na 2017 r.

( dowód: korespondencja mejlowa k: 96 )

Podczas nieobecności powódki w pracy jej zadania były rozdzielane między innych pracowników . Nie można było również przydzielić jej zadań do wykonania w dłuższym okresie. Specyfiką komórki w której pracowała powódka było dużo spraw terminowych ,krótkich które trzeba było szybko opracować . Wiele było takich spraw które trzeba były wykonywać jednocześnie przez wszystkich pracowników a nieobecność powódki utrudniała pracę . Były też zadnia które powódka miała wykonywać z panią W.- S. razem . Kiedy A. K. szła na zwolnienie wówczas jej koleżanka musiała to zrobić sama. Kiedy była taka możliwość to przekazywano te zadania także i innym pracownikom. Skład osobowy wydziału także ulegał zmianom.

( dowód: przesłuchanie M. B. k: 123-126 adnotacje 00:01:48- 00:49:22, przesłuchanie W. K. k: 126 -128 adnotacje 00:50:13-01:19:18, przesłuchanie I. S. – W. k: 132-133 adnotacje 00:01:58-00:23:04)

Powódka współpracowała z urzędnikami w Urzędzie Marszałkowskim . W 2015 r konieczne było opracowanie programu wspierania osób i aktywizacji zawodowej razem z Urzędem Marszałkowskim i Urzędami Pracy . Powódka była włączona w opracowanie tego dokumentu . Odbywały się spotkania grup tematycznych, które były współorganizowane przez A. K.. Raz do roku było forum podczas którego prezentowano wypracowane rozwiązania . W wielu przypadkach trzeba było opracować dokumenty w czasie nieobecności powódki, bądź zorganizować na ten czas zastępstwo za nią. Te obowiązki przejmowała I. S.. Część dokumentów z tym związanych powódka opracowała w domu na prośbę koleżanki .

( dowód: przesłuchanie W. K. k: 126 -128 adnotacje 00:50:13-01:19:18, przesłuchanie I. W. k: 132-133 adnotacje 00:01:58-00:23:04)

Po zwolnieniu powódki jej przełożony od 2016 r wystąpił o zgodę na zatrudnienie nowego pracownika ale rekrutacja okazała się bezskuteczna.

( dowód: przesłuchanie M. B. k: 123-126 adnotacje 00:01:48- 00:49:22,)

U pozwanego są zatrudnione osoby , które mają ustalony stopień niepełnosprawności , nie są one w żaden sposób gorzej traktowane niż inni pracownicy. Niepełnosprawność powódki nie była przyczyną jej zwolnienia.

(dowód: przesłuchanie I. W. k: 132-133 adnotacje 00:01:58-00:23:04, przesłuchanie powódki k: 113-114 adnotacje 00:03:14-00:21:54 k: 133-133v adnotacje 00:23:58 -00:37:48)

Pismem z dnia 21 lutego 2017 r pozwany poinformował związek zawodowy (...) , że zamierza rozwiązać umowę o prace z powódką za wypowiedzeniem z powodu jej długotrwałych nieobecności w pracy spowodowanych chorobą w okresie od 2015 r do 2017 r które dezorganizowały pracy komórki organizacyjnej w której była zatrudniona. Związek zawodowy w odpowiedzi na pismo pracodawcy wskazał ,że wypowiedzenie umowy o pracę powódce ze wskazanej przez pracodawcę przyczyny jest niezasadne . Podkreślił ,że A. K. jest nie tylko długoletnim pracownikiem urzędu ale również dała się poznać jako aktywny , kreatywny i dyspozycyjny pracownik .

( dowód: pismo z dnia 21 lutego 2017 r – akta osobowe cz. B k: 184 , pismo ze związków zawodowych k: 185 – akta osobowe cz. B )

W dniu 20 marca 2017 r pracodawcą wręczył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę wskazując ,że przyczyną jego złożenia były długotrwałe nieobecności w pracy spowodowane chorobą w okresie od 2015 r do 2017 r . Wskazując ,że w 2015 r powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim łącznie 76 dni, w 2016 r 122 dnia w roku 2017 r do dnia 20 marca 2017 r 74 dni . Łącznie do dnia 20 marca 2017 r powódka była nieobecna w pracy przez 272 dni . W uzasadnieniu dalej wyjaśnił ,że długotrwałe i powtarzające się ( przerywanie krótkimi okresami pobytu w pracy ) zwolnienia lekarskie występujące w latach 2015 -2017 r powodują dezorganizację pracy komórki organizacyjnej , w której jest zatrudniona. Ponadto nieobecność powódki uniemożliwia pracodawcy zapewnienie racjonalnego zastępstwa za nią. Istota pracy komórki organizacyjnej , w której powódka była zatrudniona polega przez wszystkim na terminowym wykonywaniu powierzonych obowiązków. Nadmierna absencja chorobowa dezorganizuje jej pracę . Powoduje ona dodatkowe obciążenia pozostałych pracowników i konieczność przejmowania przez nich zadań zaplanowanych do realizacji przez powódkę . Zadaniami tymi były w szczególności zadania związane z koordynacją realizacji zobowiązania ujętego w Strategii Rozwoju Województwa (...) – „ (...)” . Zadania w tym obszarze wymagały stałej współpracy z przedstawicielami : Regionalnego Ośrodka Pomocy Społecznej , powiatowych urzędów pracy , ośrodków pomocy społecznej i organizacji pozarządowych . Składały się na nie m.in. przygotowanie i przeprowadzenie wielu spotkań i grup tematycznych , opracowanie wniosków i rekomendacji z w/w spotkań , powołanie i koordynowanie pracy grupy redakcyjnej ds. opracowania „ (...)” opracowanie tekstu (...) do ujęcia w Modelu , Bieżące konsultacje i uzgodnienia w zakresie zawartości merytorycznej treści Modelu z członkami grupy redakcyjnej. W związku z tym , że powyższe zadania były realizowane na przestrzeni kilku miesięcy i przypadały w okresach usprawiedliwionej nieobecności powódki, wykonywanie tych zadań zostało powierzone innemu pracownikowi komórki organizacyjnej . Wykonywanie przez komórkę organizacyjną ,w której jest zatrudniona powódka prac związanych z programowaniem i koordynowaniem regionalnej polityki rynku pracy , w tym opracowanie regionalnych planów działań na rzecz zatrudnienia , wymaga z uwagi na złożoność tych zadań współpracy wszystkich zatrudnionych w komórce pracowników. Długotrwała nieobecność powódki dezorganizuje wykonywanie tak ważnych i terminowych zadań. Podobnie powierzone jej zadania związane z pełnieniem obowiązków konsultanta dla osób zainteresowanych uruchomieniem i rozwijaniem działalności gospodarczej , wymagające zapewnienie stałego dostępu osób bezrobotnych i poszukujących pracy ( klientów (...)) do ważnej dla niech informacji , wykonywali inni pracownicy komórki organizacyjnej lub pracownicy innego wydziału .

( dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę k: 4 – 4a 0 akta osobowe cz. C)

Miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 3885, 10 zł

( dowód: zaświadczenie o zarobkach k: 39)

Sąd Rejonowy zważył ,co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów prywatnych które znajdowały się w aktach sprawy a także na podstawie akt osobowych powódki oraz zeznań przesłuchanych świadków M. B. , W. K. , I. S. oraz samej powódki A. K..

Dokumenty prywatne Sąd oceniła na podstawie artykułu 245 Kodeksu postępowania cywilnego zgodnie z którym dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Ustalenia co do przebiegu zatrudnienia powódki były dokonywane na podstawie jej akt osobowych.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. B. bezpośredniego przełożonego powódki , który był jej przełożonym w czasie kiedy doszło do wręczenia A. K. wypowiedzenia umowy o pracę. Świadek potwierdził,że nieobecność powódki powodowała że jej zdania były rozdzielane pomiędzy innych pracowników a to co miała robić razem z panią W. S. spadało na koleżankę , która musiała się z nimi uporać samodzielnie. Te zeznania koresponduję z tym co mówiła na ten temat pani W. - S.. Świadek potwierdziła że powódka była zaangażowana w realizację różnych projektów i wskazywała ,że miała duże problemy ze zdrowiem . Te twierdzenia zaś korespondują ze złożonymi dokumentami oraz zeznaniami pozostałych świadków oraz samej powódki.

W ocenie Sądu za prawdziwe należało uznać także zeznania W. K.. Świadek podobnie jak i M. B. potwierdził ,że kiedy powódki nie było w pracy wówczas jej zadania były rozdzielane , głównie wykonywała je I. S. . Obie panie się przyjaźniły w związku z czym A. K. mimo ,że była na zwolnieniu pomagała koleżance. Przełożeni dowiadywali się o tym po fakcie , nie wydawali jej takich poleceń . Te twierdzenia świadka korespondują z zeznaniami M. B. . Świadek potwierdził również ,że kiedy powódka była w pracy wówczas wykonywała swoje zadania prawidłowo.

Zeznania świadka I. S. również zostały weryfikowane przez Sąd bowiem korespondowały z tym co mówili M. B. oraz W. K. . Świadek potwierdziła ,że zmuszona była przejąć zadania powódki w czasie jej nieobecności oraz ,że powódka w razie konieczności podczas zwolnień lekarskich służyła świadkowi pomocą. Świadek przyznała również , że zadania którymi nie mogła się zająć z powodu natłoku obowiązków były przydzielane innym pracownikom. Okoliczności te zostały także potwierdzone przez samą powódkę.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania powódki bowiem korespondowały one z zeznaniami przesłuchanych świadków . A. K. potwierdziła ,że część zadań wykonywała łącznie ze I. S. oraz ,że pomagała koleżance zdalnie. Wskazała ,że w dalszym ciągu czeka na operacje oraz ,że jeżeli chodzi o dyskryminację to nie chodziło jej o wypowiedzenie umowy o prace tylko o to ,że pracodawca zwlekał z wymianą biurka dla powódki po tym jak się o nie zwróciła.

Powódka niniejszym pozwem domagała się zasądzenia odszkodowania w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem jej umowy o pracę przez pozwanego .

Zdaniem Sądu Rejonowego powództwo A. K. nie zasługiwało na uwzględnienie .

Zgodnie z art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Wadliwość wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony zachodzi zarówno wówczas, gdy zostało ono dokonane z naruszeniem wymagań przewidzianych przepisami prawa pracy, jak i wówczas, gdy wypowiedzenie było nieuzasadnione. Na gruncie niniejszej sprawy zdaniem Sądu wszystkie warunki formalne przy rozwiązywaniu umowy o pracę z powódką zostały przez pozwanego zachowane. Pozwany bowiem zachował formę pisemną, wskazał przyczynę wypowiedzenia, pouczył powódkę o przysługującym jej prawie wniesienia odwołania oraz skutecznie doręczył powódce wypowiedzenie w taki sposób, że mogła ona zapoznać się z jego treścią.

W świetle powyższego zadaniem Sądu było ustalenie, czy wskazane przez pozwanego w piśmie z dnia 20 marca 2017 r. przyczyny rozwiązania umowy o pracę były rzeczywiste i czy uzasadniały wypowiedzenie jej umowy o pracę. Zgodnie z ugruntowanym w tej mierze orzecznictwem, przyczyna rozwiązania umowy o pracę podana przez pracodawcę powinna być rzeczywista i konkretna oraz uzasadniona nie tylko interesem zakładu pracy, ale również interesem pracownika. Z oświadczenia pracodawcy powinno wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy (wyrok SN z dnia 15 listopada 2006r., I PK 112/06). Konkretność wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę należy oceniać z uwzględnieniem innych, znanych okoliczności uściślających tę przyczynę (wyrok SN z dnia 2 września 1998r., I PKN 271/98). W tym zakresie przy ocenie przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę należy mieć na uwadze nie tylko słowny sposób użycia przyczyny w oświadczeniu pracodawcy, ale także okoliczności, do których się ono odnosi. W określonych okolicznościach faktycznych nawet ogólne ujęcie przyczyny może nie doprowadzić do jakichkolwiek wątpliwości co do tego, do jakiego konkretnie zachowania pracownika przyczyna jest odnoszona. Jeżeli zatem w danych okolicznościach faktycznych ogólne ujęcie przyczyny rozwiązania umowy o pracę nie budzi wątpliwości, w szczególności, gdy nie mogło żadnych wątpliwości budzić u pracownika, co do tego, z jakim zachowaniem, czy też zachowaniami, które miały miejsce w określonym czasie, łączy się ta przyczyna, to należy uznać, że spełnione jest wymaganie z art. 30 § 4 k.p. Celem regulacji zawartej w art. 30 § 4 k.p. jest umożliwienie pracownikowi obrony przed zwolnieniem z pracy.

Postępowanie sądowe powinno koncentrować się wokół przyczyny wskazanej przez pracodawcę w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę oraz konieczności ustalenia wymaganego przez nią przymiotu prawdziwości i konkretności, a przede wszystkim ustalenia, czy uzasadniała ona wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę. Przy czym podkreślenia wymaga, że ciężar udowodnienia przyczyny spoczywa na pracodawcy (wyrok SN z dnia 5 lutego 1998r., I PKN 519/97, OSNAPi US 1999, nr 2, poz. 48; podobnie wyrok SN z dnia 17 lutego 1998r., I PKN 524/97).

Wymaga podkreślenia, iż wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Nie oznacza to przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę.

Na gruncie niniejszej sprawy należało zatem poddać weryfikacji wskazane przez pozwanego przyczyny, które w jego ocenie stanowiły podstawę do rozwiązania z powódką umowy o pracę. W realiach niniejszej sprawy Sąd uznał, że pozwany wykazał, iż podane powody rozwiązania z powódką stosunku pracy były jak najbardziej uzasadnione i rzeczywiste. Pozwany przedstawił materiał dowodowy, który potwierdził zasadność postawionych powódce zarzutów.

Pracodawca powódki zdecydował się wypowiedzieć jej umowę o pracę z powodu długotrwałych i powtarzających się zwolnień lekarskich, które powodowały dezorganizację pracy .

Sąd orzekający w niniejszej sprawie chciałby przede wszystkim wskazać ,że w orzeczeniach dotyczących zasadności rozwiązania stosunku pracy z powodu usprawiedliwionej nieobecności w pracy spowodowanej chorobą, Sąd Najwyższy wskazuje, że ocena zasadności wypowiedzenia w takiej sytuacji musi być powiązana z celem i istotą stosunku pracy w tym sensie, że jeżeli w umowie o pracę pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, zaś pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem ( art. 22 § 1 k.p.), to sprzeczne z celem stosunku pracy jest jego utrzymywanie wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków (np. wyroki z 4 grudnia 1997 r., I PKN 422/97, OSNAPiUS 1998 nr 20, poz. 600; 29 września 1998 r., I PKN 335/98, OSNAPiUS 1999 nr 20, poz. 648; postanowienie z dnia 29 marca 2005 r., II PK 300/04, LEX nr 1129105) . Należy jednak stwierdzić, że jakkolwiek w niektórych sprawach Sąd Najwyższy wyrażał tezowany pogląd, że sama długotrwała absencja, w szczególności bliska okresowi wskazanemu w art. 53 § 1 pkt 1 k.p., może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, jeśli powoduje dezorganizację pracy lub inne trudności w wypełnianiu zadań zakładu pracy, to jednak z uzasadnień wydanych w nich orzeczeń wynika, że w okolicznościach faktycznych ich wydania nieobecność uznana za zasadną przyczynę wypowiedzenia była także nieobecności powtarzającą się lub, że pomimo powrotu do pracy pracownik nie odzyskał zdolności do jej wykonywania. I tak: (-) w wyroku z 3 listopada 1997 r., I PKN 327/97(OSNAPiUS 1998 nr 16, poz. 476) Sąd Najwyższy stwierdził, że w nowych warunkach ustrojowych i społeczno-gospodarczych jest w pełni aktualne uznanie, że długotrwała choroba pracownika może stanowić przyczynę wypowiedzenia mu umowy o pracę. Jednocześnie Sąd Najwyższy uznał, że częste lub długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą z reguły nie pozwalają pracodawcy na osiągnięcie celu zamierzonego w umowie o pracę. Jednocześnie jednak zakwestionował ocenę częstotliwości i czasu trwania absencji chorobowej powódek jako nieczęstą i niedługotrwałą w porównaniu z innymi pracownikami; (-) w wyroku z 11 lipca 2006 r., I PK 305/05 (LEX nr 395064) Sąd Najwyższy uznał, że długotrwała (porównywalna z okresem wskazanym w art. 53 k.p.) choroba pracownika samodzielnie stanowi usprawiedliwioną przyczynę wypowiedzenia, gdyż zawsze powoduje niekorzystne skutki dla pracodawcy. Jednakże, jak wynika z uzasadnienia wyroku, były to również nieobecności powtarzające się. W wyroku z 21 października 1999 r., I PKN 323/99 (OSNAPiUS 2001 nr 5, poz. 157) Sąd Najwyższy przyjął, że w wypadku, gdy absencje w pracy pracownika są częste i długotrwałe, nie można od pracodawcy wymagać, aby brał pod uwagę możliwość poprawy zdrowia pracownika i od tego uzależniał wypowiedzenie mu umowy o pracę. w wyroku z 6 listopada 2001 r., I PKN 673/00 (OSNP 2003 nr 19, poz. 459) Sąd Najwyższy stwierdził, że częsta i długotrwała absencja chorobowa pracownika może stanowić uzasadnioną przyczynę rozwiązania z nim stosunku pracy w drodze wypowiedzenia. Jednakże nieobecność pracownika spowodowana niezdolnością do pracy w następstwie choroby, która nie miała charakteru przewlekłego, a ponadto definitywnie minęła, nie stanowi uzasadnionej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę; (-)W postanowieniu z 29 marca 2005 r., II PK 300/04 (LEX nr 1129105) Sąd Najwyższy przypomniał, po rozważeniu kilku wcześniejszych orzeczeń, że sprzeczne z celem stosunku pracy jest jego utrzymywanie wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków, a taka sytuacja występuje w przypadku częstych i długotrwałych absencji pracownika spowodowanych chorobą.

Przenosząc powyższe na niniejszy stan faktyczny wskazać należy , że A. K. od 2015 r często przebywała na zwolnieniach lekarskich związanych ze schorzeniem kręgosłupa. Były to nieobecności dochodzące do nawet do kilku miesięcy . W tym czasie, co zostało ustalone, jej zadania były wykonywane przez pozostałych pracowników , przy czym co warto zauważyć powódka pomagała swojej koleżance, która przejmowała jej obowiązki zdalnie z domu. Nie było to robione na polecenie przełożonych . Faktem jest ,że choroba powódki nie minęła , bowiem jak sama przyznała w dalszym ciągu czeka na operację oraz ,że schorzenie na które cierpi charakteryzuje się tym ,że w okresie remisji może świadczyć pracę ale kiedy ono się nasila jest w takim stanie ,że praktycznie nie może chodzić. Pracodawca wobec tego nie miał żadnej gwarancji ,że absencja powódki w jakiejś krótkiej perspektywie się zmniejszy w sposób na tyle istoty aby nie przeszkadzało to w wykonywaniu powierzonych zadań . Podkreślić należy ,że schorzenie na które cierpi powódka było w ocenie Sądu o tyle bardzie dezorganizującej prace , że nie można było przewidzieć kiedy i na jak długo znowu A. K. nie będzie w pracy. To powodowało ,że pracodawca nie miał możliwości zaplanowania realizacji pewnych zadań przy uwzględnieniu udziału w nich powódki . Nie sposób zgodzić się z argumentacją ,że także inni mieli długie nieobecności w pracy . Sytuacja bowiem tych osób w przeważającej większości różniła się od sytuacji powódki . Jak wynika bowiem z zestawienia złożonego do akt sprawy przeważająca większość tych zwolnień była płatna w 100% co oznacza ,że miały one związek z ciążą. W takiej sytuacji dużo łatwiej przewidzieć termin możliwego powrotu pracownika do pracy i chociażby zatrudnić kogoś na zastępstwo. W przypadku choroby powódki takiej możliwości nie było . Wskazać także należy ,że zwolnienia lekarskie powódki oraz urlopy wypoczynkowe, opieki nad dzieckiem plus urlopy na żądanie powodowały ,że np. w okresie od sierpnia 2016 r do 5 maja 2017 r A. K. fizycznie wykonywała pracę praktycznie przez 76 dni roboczych. Co prawda nie można powódce czynić żadnego zarzutu z tytułu korzystania z przysługującego jej prawa do wypoczynku czy też możliwości opieki nad dzieckiem , niemniej po zsumowaniu wszystkich usprawiedliwionych nieobecności powódki można stwierdzić ,że niewiele czasu miała na wykonywanie swoich obowiązków .

Jak wynika zaś z wyżej przywołanego orzecznictwa Sądu Najwyższego ocena zasadności wypowiedzenia musi być powiązana z celem i istotą stosunku pracy w tym sensie, że jeżeli w umowie o pracę pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, zaś pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem ( art. 22 § 1 k.p.), to sprzeczne z celem stosunku pracy jest jego utrzymywanie wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków.

W ocenie Sądu powódka na moment składania oświadczenia woli nie dawała gwarancji ,że jej stan zdrowia pozwoli na wykonywanie swoich obowiązków . Takiej gwarancji zresztą nie ma również do dnia dzisiejszego , bowiem nie przeszła jeszcze operacji na którą , jak sama przyznała jeszcze czeka .

Powódka co prawda wskazywała ,że przyczyną pogorszenia jej stanu zdrowia było niedostosowanie wysokości biurka oraz brak właściwego krzesła , jednakże na tę okoliczność nie przedstawiła żadnego dowodu poza swoimi gołosłownymi twierdzeniami . Dlatego w ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania ,że to niewłaściwe warunki pracy spowodowały jej stan zdrowia.

Sąd nie rozważał kwestii związanych z wypowiedzeniem powódce umowy o prace w kontekście ewentualnej dyskryminacji powódki wobec jej oświadczenia ,że złożone przez pozwanego oświadczenie woli nie miało związku z tym ,że posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności .

Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 45 kp a contario orzeczono jak na wstępie .

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc przy zastosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik procesu w związku z § 9.1. pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie opłat za czynności radców prawnych .